Traduction de «gerecht ten onrechte heeft geweigerd » (Néerlandais → Allemand) :

Ter ondersteuning van de eerste vordering voert Viasat aan dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat de Commissie blijk heeft gegeven van een onjuiste opvatting door te oordelen dat de reclame-inkomsten van TV2 Reklame A/S van 1995 en 1996 staatssteun vormden.
Zum ersten Rechtsmittelantrag macht Viasat geltend, das Gericht habe zu Unrecht entschieden, dass die Kommission die von der TV2 Reklame A/S in den Jahren 1995 und 1996 erzielten Werbeeinnahmen fehlerhaft als staatliche Beihilfen angesehen habe.

Met haar tweede middel laakt rekwirante het feit dat het Gerecht ten onrechte heeft aangenomen dat de communautaire emissiehandel bij voorbaat uitsluit dat rekening wordt gehouden met individuele gevallen van onbillijkheid.
Mit ihrem zweiten Rechtsmittelgrund rügt die Rechtsmittelführerin, das Gericht sei zu Unrecht davon ausgegangen, der gemeinschaftliche Emissionshandel schließe die Berücksichtigung individueller Härtefälle von vornherein aus.

Verzoekster stelt in dit verband dat de Commissie, nadat zij het besluit tot afwijzing van de ingediende offerte had vastgesteld, enkel een overzicht met de toegekende punten heeft meegedeeld en ten onrechte heeft geweigerd om inzage te verlenen in de gevraagde documenten, zelfs na het confirmatief verzoek dat verzoekster overeenkomstig de artikelen 7 en volgende van verordening nr. 1049/2001 (4) heeft ingediend.
Insoweit wird geltend gemacht, die Kommission habe im Anschluss an die Entscheidung, das vorgelegte Angebot abzulehnen, nur den Bewertungsschlüssel mitgeteilt und danach den Zugang zu den angeforderten Dokumenten und zur Bescheidung des von der Klägerin nach den Art. 7 ff. der Verordnung Nr. 1049/2001 (4) gestellten Zweitantrags rechtswidrig verweigert.

». b. Bij drie vonnissen van 12 februari 2015 in zake de stad Charleroi tegen respectievelijk Guy Doumont, Alain Dognaux en Gérald Severy, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 30 mei 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Henegouwen, afdeling Charleroi, de volgende prejudiciële vragen gesteld : 1. « Schendt artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat het niet van toepassing is op de vordering tot terugbetaling van wedden die een gemeente ten onrechte heeft betaald, vordering waarvan de verjaring bijgevolg zou zijn vastgelegd bij de in artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek beoogde gemeenrechtelijke regeling, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, terwijl datzelfde artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek zo zou worden geïnterpreteerd dat het van toepassing is op de vordering tot betaling van dezelfde wedden, bij ontstentenis van betaling door de gemeente ?
». b. In drei Urteilen vom 12. Februar 2015 in Sachen der Stadt Charleroi gegen Guy Doumont, Alain Dognaux beziehungsweise Gérald Severy, deren Ausfertigungen am 30. Mai 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen sind, hat das Gericht erster Instanz Hennegau, Abteilung Charleroi, folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: 1. « Verstößt Artikel 2277 des Zivilgesetzbuches, dahin ausgelegt, dass er nicht auf die Klage auf Rückforderung der von einer Gemeinde zu Unrecht ausgezahlten Gehälter Anwendung findet, wobei die Verjährungsfrist dieser Klage somit der gemeinrechtlichen Regelung nach Artikel 2262bis des Zivilgesetzbuches unterliegen würde, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, während derselbe Artikel 2277 des Zivilgesetzbuches dahin ausgelegt werden würde, dass er bei Nichtzahlung durch die Gemeinde wohl auf die Klage auf Rückforderung derselben Gehälter Anwendung findet?

Rekwirantes geven in wezen te kennen dat het Gerecht ten onrechte heeft geweigerd aan de beide met S. uitgewisselde e-mails bescherming uit hoofde van de vertrouwelijkheid van de communicatie tussen advocaten en cliënten toe te kennen.
Die Rechtsmittelführerinnen machen im Wesentlichen geltend, dass das Gericht es zu Unrecht abgelehnt habe, den beiden mit Herrn S. gewechselten E-Mails den Schutz der Vertraulichkeit der Kommunikation zwischen Rechtsanwalt und Mandant zugutekommen zu lassen.

In de eerste plaats is hij van mening dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat de door hem aangevoerde schade niet reëel en vaststaand is, hoewel de voortijdige stopzetting van de visserijactiviteit hem schade heeft berokkend, welke schade bestaat in het verlies van de kans om zijn volledige quotum te vangen.
Erstens habe das Gericht fälschlich angenommen, dass der Schaden, den er geltend mache, nicht tatsächlich und sicher sei, obwohl ihm durch die vorzeitige Beendigung der Fischereitätigkeit insofern ein Schaden dadurch entstanden sei, als er die Chance verloren habe, seine gesamte Quote zu fischen.

De Raad betoogt dat het Gerecht ten onrechte heeft geoordeeld dat de afschaffing van de eerdere antidumpingrechten op beddenlinnen uit Pakistan en de tenuitvoerlegging van een stelsel van algemene tariefpreferenties ten gunste van Pakistan begin 2002 dienden te worden aangemerkt als „andere factoren” in de zin van artikel 3, lid 7, van de basisverordening.
Der Rat macht geltend, das Gericht habe zu Unrecht befunden, dass die Aufhebung der vorherigen Antidumpingzölle auf Bettwäsche aus Pakistan und die Umsetzung eines Schemas allgemeiner Zollpräferenzen zugunsten von Pakistan Anfang 2002 „andere Faktoren“ im Sinne von Art. 3 Abs. 7 der Grundverordnung dargestellt hätten.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 a. Bij vonnis van 27 april 2016 in zake de stad Charleroi tegen Carl Focroulle, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 20 mei 2016, heeft de Vrederechter van het kanton Florennes-Walcourt de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 2277 van het Burgerlijk Wetboek, in die zin geïnterpreteerd dat de vijfjarige verjaring waarin het voorziet, niet van toepassing is op de terugvordering van sommen die bij termijnen ten onrechte zijn betaald, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre het een niet redelijk verantwoord onderscheid invoert onder schuldenaars van schulden die toenemen naarmate de tijd verstrijkt ?
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 a. In seinem Urteil vom 27. April 2016 in Sachen der Stadt Charleroi gegen Carl Focroulle, dessen Ausfertigung am 20. Mai 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat der Friedensrichter des Kantons Florennes-Walcourt folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 2277 des Zivilgesetzbuches, dahin ausgelegt, dass die darin vorgesehene fünfjährige Verjährungsfrist nicht auf die Rückforderung von in periodisch wiederkehrenden Fristen zu Unrecht gezahlten Summen Anwendung findet, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er einen nicht vernünftig gerechtfertigten Unterschied zwischen Schuldnern mit im Verlauf der Zeit zunehmenden Schulden einführt?

Zoals het Hof heeft geoordeeld bij zijn arrest nr. 182/2008 van 18 december 2008 brengt de toepassing van de bepalingen betreffende de rechtsplegingsvergoeding op alle partijen bij een geschil voor een burgerlijk rechtscollege geen onevenredige gevolgen met zich mee, aangezien de wetgever erover heeft gewaakt de toegang tot het gerecht niet te belemmeren door te voorzien in een forfaitair systeem en door, binnen dat systeem, een zekere beoordelingsbevoegdheid toe te kennen aan de rechter ten aanzien van het uiteindelijke bedrag van de rechtsplegingsvergoeding waartoe de in het ongelijk gestelde partij kan worden veroordeeld.
Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 182/2008 vom 18. Dezember 2008 geurteilt hat, hat die Anwendung der Bestimmungen über die Verfahrensentschädigung auf alle Parteien in einer Streitsache vor einem Zivilgericht keine unverhältnismäßigen Folgen, da der Gesetzgeber darauf geachtet hat, den Zugang zum Gericht nicht zu behindern, indem er ein pauschales System vorgesehen hat und indem er innerhalb dieses Systems dem Richter eine gewisse Ermessensbefugnis zuerkannt hat bezüglich des Betrags der Verfahrensentschädigung, zu dem die unterlegene Partei schließlich verurteilt werden kann.

Het openbaar ministerie bij het gerecht dat de internering bevolen heeft, maakt binnen de twee maanden die volgen op het in kracht van gewijsde gegane vonnis of arrest tot internering de zaak aanhangig bij de kamer voor de bescherming van de maatschappij met het oog op het laten aanwijzen van de inrichting waar de internering ten uitvoer dient te worden gelegd of met het oog op de toekenning van een andere uitvoeringsmodaliteit, zoals bepaald in de artikelen 20, 21, 23, 24, 25 en 28.
Die Staatsanwaltschaft bei dem Rechtsprechungsorgan, das die Internierung angeordnet hat, befasst binnen zwei Monaten nach dem formell rechtskräftig gewordenen Internierungsurteil oder -entscheid die Kammer zum Schutz der Gesellschaft, und zwar im Hinblick auf die Bestimmung der Einrichtung, in der die Internierung vollstreckt werden muss, oder im Hinblick auf die Gewährung einer anderen Vollstreckungsmodalität gemäß den Artikeln 20, 21, 23, 24, 25 und 28.