Vertaling van "gevangenisstraf van twintig jaar veroordeeld " (Nederlands → Duits) :

Thans laat artikel 25 van het Strafwetboek de rechter evenwel de mogelijkheid een correctionele gevangenisstraf van twintig jaar uit te spreken.
Derzeit bietet Artikel 25 des Strafgesetzbuches dem Richter jedoch die Möglichkeit, eine Korrektionalgefängnisstrafe von zwanzig Jahren zu verhängen.

Terwijl zij krachtens de artikelen 1 en 25, eerste lid, van het Strafwetboek voor een wanbedrijf in beginsel nog steeds een gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaar kunnen uitspreken, konden zij voor een gecorrectionaliseerde misdaad sinds de wet van 1 februari 1977 een gevangenisstraf van ten hoogste tien jaar en sinds de wet van 21 december 2009 een gevangenisstraf van ten hoogste twintig jaar opleggen.
Während sie aufgrund der Artikel 1 und 25 Absatz 1 des Strafgesetzbuches für ein Vergehen grundsätzlich immer noch eine Gefängnisstrafe von höchstens fünf Jahren aussprechen können, konnten sie für ein korrektionalisiertes Verbrechen seit dem Gesetz vom 1. Februar 1977 eine Gefängnisstrafe von höchstens zehn Jahren und seit dem Gesetz vom 21. Dezember 2009 eine Gefängnisstrafe von höchstens zwanzig Jahren auferlegen.

In zijn verwijzingsbeslissing stelt de verwijzende rechter vast dat uit de in het geding zijnde bepaling voortvloeit dat « de verweerder, die is veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijf jaar wegens een met opsluiting van vijftien tot twintig jaar strafbare misdaad die is gepleegd in staat van herhaling en die is gecorrectionaliseerd, voor de voorwaardelijke invrijheidstelling [...] in aanmerking komt nadat hij twee derden van die gevangenisstraf heeft ondergaan », terwijl « de persoon die door het hof van assisen tot een straf van opsluiting van vijf jaar wordt veroordeeld wegens een dergelijke misdaad die in dezelfde omstandigheden is gepleegd, nadat dat hof verzachtende omstandigheden heeft aanvaard, voor de voorwaardelijke invrijheidstelling [...] in aanmerking komt nadat hij één derde van die straf van opsluiting heeft ondergaan ».
In seiner Vorlageentscheidung stellt der vorlegende Richter fest, dass aus der fraglichen Bestimmung hervorgeht, dass « der Beklagte, der wegen eines mit Zuchthausstrafe von fünfzehn bis zu zwanzig Jahren bedrohten Verbrechens, das im Zustand des Rückfalls begangen wurde und korrektionalisiert worden ist, zu einer Gefängnisstrafe von fünf Jahren verurteilt wurde, für bedingte Freilassung [...] in Betracht kommt, nachdem er zwei Drittel dieser Gefängnisstrafe verbüßt hat », während « die Person, die wegen eines solchen Verbrechens, das unter den gleichen Umständen begangen wurde, vom Assisenhof zu einer Zuchthausstrafe von fünf Jahren verurteilt wurde, nachdem der Assisenhof mildernde Umstände angenommen hat, für bedingte Freilassung [...] in Betracht kommt, nachdem sie ein Drittel dieser Zuchthausstrafe verbüßt hat ».

Wanneer het hof van assisen verzachtende omstandigheden in aanmerking neemt, kan de inverdenkinggestelde die tot de tweede categorie behoort, bovendien slechts worden veroordeeld tot een gevangenisstraf van maximum twintig jaar (artikelen 79 en 80 van het Strafwetboek).
Wenn der Assisenhof mildernde Umstände berücksichtigt, kann der zur zweiten Kategorie gehörende Beschuldigte ausserdem nur zu einer Gefängnisstrafe von höchstens zwanzig Jahren verurteilt werden (Artikel 79 und 80 des Strafgesetzbuches).

Met betrekking tot het publiekelijk vergoelijken, ontkennen of verregaand bagatelliseren van misdaden varieert de maximale sanctie van één jaar gevangenisstraf en een boete (BE) tot twintig jaar gevangenisstraf (AT). DE, FR, CY, LV, LT en RO bieden de rechters de mogelijkheid een boete of een andere sanctie op te leggen.
Die Höchststrafen für das öffentliche Billigen, Leugnen oder gröbliche Verharmlosen von Verbrechen reichen von einem Jahr und einer Geldstrafe (BE) bis zu 20 Jahren (AT), wobei DE, FR, CY, LV, LT und RO den Gerichten die Möglichkeit einräumen, alternativ eine Geldstrafe oder eine andere Sanktion zu verhängen.

Overige informatie: (a) Naam van de moeder Bannour Hedia, (b) in Italië veroordeeld tot een gevangenisstraf van drieëneenhalf jaar.
Weitere Angaben: (a) Name der Mutter lautet Bannour Hedia, (b) in Italien verurteilt (dreieinhalb Jahre).

Door met name te bepalen dat het uitstel van de tenuitvoerlegging kan worden gelast wanneer de veroordeelde voordien nog niet veroordeeld is geweest tot een hoofdgevangenisstraf van meer dan twaalf maanden, roept het voormelde artikel 8, § 1, eerste lid, tussen diegenen die voordien veroordeeld zijn geweest tot een gevangenisstraf van twaalf maanden, namelijk twaalf maal dertig dagen (artikel 25, derde lid, van het Strafwetboek), en diegenen die voordien veroordeeld zijn geweest tot een gevangenisstraf van één jaar, namelijk driehonderd vijfenzestig dagen (Cass., 5 oktober 1977, Pas., 146) een verschil in behandeling in het leven waarvan de omvang contrasteert met de gelijkenis tussen situaties die ongelijk behandeld worden.
Indem der o.a. Artikel 8 § 1 Absatz 1 u.a. bestimmt, dass der Vollstreckungsaufschub angeordnet werden kann, wenn der Verurteilte vorher noch nicht zu einer Hauptgefängnisstrafe von mehr als zwölf Monaten verurteilt gewesen war, schafft er zwischen den vorher zu einer Haftstrafe von zwölf Monaten - nämlich zwölf mal dreissig Tagen (Artikel 25 Absatz 3 des Strafgesetzbuches - Verurteilten und den vorher zu einer Haftstrafe von einem Jahr - nämlich dreihundertfünfundsechzig Tagen (Kass., 5. Oktober 1977, Pas., 146) - Verurteilten, einen Behandlungsunterschied, dessen Ausmass im Gegensatz zu der Ähnlichkeit ungleich behandelter Situationen steht.

De Rechtbank vraagt zich af of de wetgever, door degene die tot een gevangenisstraf van een jaar is veroordeeld uit te sluiten van het genot van uitstel, terwijl hij dat uitstel toekent aan degene die veroordeeld is tot twaalf maanden gevangenisstraf, geen dusdanig verschil in behandeling in het leven heeft geroepen, rekening houdend met het feit dat, volgens de parlementaire voorbereiding, er een verschil van vijfenzestig dagen zou zijn (wat een aanzienlijk verschil is) en niet vijf dagen (wat de realiteit is en een onbeduidend verschil), dat er tussen eerstgenoemde en laatstgenoemde een discriminatie zou bestaan; daarop heeft de Rechtbank de hiervoor weergegeven prejudiciële vraag aan het Hof gesteld.
Das Gericht stellt sich die Frage, ob der Gesetzgeber, indem er demjenigen, der zu einer Haftstrafe von einem Jahr verurteilt worden ist, keinen Aufschub gewährt, während er diesen Aufschub jenem bewilligt, der zu zwölf Monaten Haftstrafe verurteilt worden ist, nicht einen derartigen Behandlungsunterschied geschaffen habe - unter Berücksichtigung der Tatsache, dass es, den Vorarbeiten zufolge, einen Unterschied von 65 Tagen gäbe (was ein beträchtlicher Unterschied ist) und nicht von fünf Tagen (was der Realität entspricht und einen unbedeutenden Unterschied darstellt) -, so dass eine Diskriminierung zwischen Erstgenanntem und Letztgenanntem bestehe; daraufhin hat das Gericht dem Hof die o.a. präjudizielle Frage gestellt.