Vertaling van "gewoon hof " (Nederlands → Duits) :

TERMINOLOGIE

gewoon hof
ordentlicher Gerichtshof

Hof van Justitie van de Europese Unie [ Europees Hof van Justitie | Hof van Justitie EG | Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen | Hof van Justitie van de Europese Unie (instelling) | HvJ [acronym] HvJEG ]
Gerichtshof der Europäischen Union [ EG-Gerichtshof | EuGH [acronym] Europäischer Gerichtshof | Gemeinschaftsgerichtsbarkeit | Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften | Gerichtshof der Europäischen Union (Organ) ]

een klacht indienen bij het Hof van Justitie van de Europese Unie | een zaak aanhangig maken bij het Hof van Justitie van de Europese Unie | een zaak voor het Hof van Justitie van de Europese Unie brengen | zich tot het Hof van Justitie van de Europese Unie wenden
beim Gerichtshof anhängig machen | beim Gerichtshof Klage erheben | den Gerichtshof anrufen | den Gerichtshof befassen

Europees Hof van Justitie | Hof | Hof van Justitie | Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen | HvJEG [Abbr.]
Gerichtshof | Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften | EuGH [Abbr.]

arrest van het Hof (EU) [ arrest HvJ EG | arrest van het Hof EG | arrest van het Hof van Justitie (EU) | arrest van het Hof van Justitie EG ]
Urteil des Gerichtshofs (EU) [ Urteil des Europäischen Gerichtshofs | Urteil des Gerichtshofs EG | Urteil EuGH ]

Hof van Justitie (EU) [ Hof van Justitie (instantie) ]
Gerichtshof (EU) [ Gerichtshof (Instanz) ]

arrest | arrest van het Hof | arrest van het Hof van Justitie | het arrest van het Hof van Justitie
Urteil | Urteil des Gerichtshofs | Urteil des Gerichtshofs der Europäischen Union

raadsheer in de Hoge Raad | raadsheer in het Hof van Cassatie | rechter in het Grondwettelijk Hof | rechter in het hooggerechtshof
Oberrichter | Richter am Obersten Gerichtshof | Richter am Obersten Gerichtshof/Richterin am Obersten Gerichtshof | Richterin am Obersten Gerichtshof

gewoon overschot
ordentlicher Überschuss

gewoon
einfach

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Zoals het Hof bij zijn arrest nr. 25/2017 heeft geoordeeld, is het niet redelijk verantwoord dat de absolute grond van niet-ontvankelijkheid van de vordering tot gewone adoptie tot gevolg heeft dat een kind op absolute wijze wordt uitgesloten van de mogelijkheid om gewoon geadopteerd te worden door de verwant in de zijlijn van zijn ouder, zonder dat voor de rechter de mogelijkheid bestaat om rekening te houden met het belang van de kinderen die kandidaat-geadopteerde zijn, terwijl dit, overeenkomstig artikel 344-1 van het Burgerlijk Wetboek, noodzakelijk is.
Wie der Gerichtshof in seinem Entscheid Nr. 25/2017 geurteilt hat, ist es nicht vernünftig gerechtfertigt, dass der absolute Grund zur Unzulässigkeit des Antrags auf einfache Adoption zur Folge hat, dass ein Kind auf absolute Weise von der Möglichkeit ausgeschlossen wird, Gegenstand einer einfachen Adoption durch den Verwandten in der Seitenlinie seines Elternteils zu sein, ohne dass für den Richter die Möglichkeit besteht, das Wohl der Kinder, die Kandidaten für die Adoption sind, zu berücksichtigen, während dies gemäß Artikel 344-1 des Zivilgesetzbuches notwendig ist.

Bij zijn arrest nr. 7/2012 van 18 januari 2012 heeft het Hof zich uitgesproken over de regeling die vervat was in artikel VIII. 11 van het decreet van 9 juli 2010 betreffende het onderwijs XX, dat bepaalde dat de inrichtende machten voor een of meer van hun scholen gelegen in het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad, in het gewoon basisonderwijs en in de eerste graad van het gewoon secundair onderwijs een voorrang konden verlenen aan leerlingen die in het gezin met minstens één van de twee ouders het Nederlands spraken, op voorwaarde dat de thuistaal Nederlands met name werd aangetoond door het voorleggen van het bewijs dat vader of moeder het Nederlands beheerste minstens op niveau B1 van het Gemeenschappelijk Europees Referentiekader voor Talen, waarbij het bewijs van niveau B1 onder meer wordt geleverd op basis van een attest van niveaubepaling uitgevoerd door een Huis van het Nederlands, dat het vereiste niveau van kennis van het Nederlands aantoont.
In seinem Entscheid Nr. 7/2012 vom 18. Januar 2012 hat der Gerichtshof sich zu der Regelung geäußert, die in Artikel VIII. 11 des Dekrets vom 9. Juli 2010 über den Unterricht XX enthalten war, der bestimmte, dass die Organisationsträger für eine oder mehrere ihrer Schulen im zweisprachigen Gebiet Brüssel-Hauptstadt im Regelgrundschulunterricht und in der ersten Stufe des Regelsekundarunterrichts den Schülern Vorrang gewähren können, die in der Familie Niederländisch mit mindestens einem der beiden Elternteile sprechen, unter der Bedingung, dass die Benutzung des Niederländischen als Familiensprache durch Vorlegen des Nachweises, dass der Vater oder die Mutter das Niederländische zumindest auf der Stufe B1 des Gemeinsamen Europäischen Referenzrahmens für Sprachen beherrscht, nachgewiesen wird, wobei das Vorlegen des Nachweises der Stufe B1 unter anderem anhand einer Bescheinigung des Niveaus durch ein « Huis van het Nederlands » (Haus des Niederländischen), die das erforderliche Niveau der Kenntnis des Niederländischen belegt, erfolgt.

Bij verzoekschrift dat aan het Hof is toegezonden bij op 23 november 2016 ter post aangetekende brief en ter griffie is ingekomen op 25 november 2016, heeft de vzw « Secrétariat Général de l'Enseignement Catholique en Communautés française et germanophone » beroep tot vernietiging ingesteld van artikel 39, § 3, derde tot achtste lid, van het decreet van de Franse Gemeenschap van 13 juli 1998 betreffende de organisatie van het gewoon kleuter onderwijs en lager onderwijs en de wijziging van de onderwijswetgeving, en van artikel 43bis, §§ 2 en 5, van het decreet van de Franse Gemeenschap van 3 maart 2004 houdende organisatie van het gespecialiseerd onderwijs, zoals die artikelen respectievelijk zijn vervangen en ingevoegd bij de artikelen 5 en 14 van het decreet van de Franse Gemeenschap van 13 juli 2016 betreffende de invoering van een cursus filosofie en burgerzin in het basisonderwijs en betreffende het behoud van de alternatieve pedagogische begeleiding in het secundair onderwijs (bekendgemaakt in het Belgisch Staatsblad van 10 augustus 2016).
Mit einer Klageschrift, die dem Gerichtshof mit am 23. November 2016 bei der Post aufgegebenem Einschreibebrief zugesandt wurde und am 25. November 2016 in der Kanzlei eingegangen ist, erhob die VoG « Sekretariat des Katholischen Unterrichtswesens » Klage auf Nichtigerklärung von Artikel 39 § 3 Absätze 3 bis 8 des Dekrets des Französischen Gemeinschaft vom 13. Juli 1998 über die Organisation des Vorschul- und Primarschulunterrichts des Regelschulwesens und zur Abänderung der Rechtvorschriften im Unterrichtswesen, sowie von Artikel 43bis §§ 2 und 5 des Dekrets des Französischen Gemeinschaft vom 3. März 2004 zur Organisation des Sonderschulwesens, ersetzt beziehungsweise eingefügt durch die Artikel 5 und 14 des Dekrets der Französischen Gemeinschaft vom 13. Juli 2016 über die Einführung eines Fachs Philosophie und staatsbürgerliche Gesinnung im Grundschulunterricht sowie die Aufrechterhaltung der alternativen pädagogischen Betreuung im Sekundarunterricht (veröffentlicht im Belgischen Staatsblatt vom 10. August 2016).

In dat opzicht dient eraan te worden herinnerd dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens herhaaldelijk heeft verklaard dat « de vereisten van artikel 13, net als die van de andere bepalingen van het Verdrag, moeten worden beschouwd als een waarborg, en niet gewoon als een bereidwilligheid of een praktische regeling; dat is een van de gevolgen van de voorrang van het recht, een van de grondbeginselen van een democratische maatschappij, inherent aan alle artikelen van het Verdrag » (EHRM, 5 februari 2002, Conka t. België, § 83; 26 april 2007, Gebremedhin (Gaberamadhien) t.
In dieser Hinsicht ist daran zu erinnern, dass der Europäische Gerichtshof für Menschenrechte wiederholt erklärt hat, dass « die Erfordernisse von Artikel 13, ebenso wie diejenigen der anderen Bestimmungen der Konvention, als Erfordernisse der Garantie anzusehen sind, und nicht bloß des guten Willens oder der praktischen Regelung; dies ist eine der Folgen des Vorrangs des Rechtes, eines der Grundprinzipien einer demokratischen Gesellschaft, das untrennbar mit allen Artikeln der Konvention einhergeht » (EuGHMR, 5. Februar 2002, Conka gegen Belgien, § 83; 26. April 2007, Gebremedhin (Gaberamadhien) gegen Frankreich, § 66).

Immers, in zijn voormelde arrest nr. 56/2003 heeft het Hof geoordeeld dat, zoals de gemeenten, een provincie of de Franse Gemeenschapscommissie, wanneer op haar grondgebied geen enkele door haar ingerichte instelling voor buitengewoon officieel onderwijs aanwezig was, aan elke instelling voor buitengewoon gesubsidieerd vrij onderwijs, op haar grondgebied, de voordelen moest toekennen die zij toekent aan een officiële instelling voor gewoon gesubsidieerd onderwijs van hetzelfde niveau die verenigbaar zijn met de specifieke situatie van de leerlingen van het buitengewoon onderwijs, onverminderd de voordelen eigen aan de organisatie van dat onderwijs.
In seinem vorerwähnten Entscheid Nr. 56/2003 hat der Gerichtshof nämlich erkannt, dass eine Provinz oder die Französische Gemeinschaftskommission, ebenso wie die Gemeinden, wenn auf ihrem Gebiet keine durch sie organisierte offizielle Sonderschule besteht, jeder bezuschussten freien Sonderschule, die sich auf ihrem Gebiet befindet, die Vorteile gewähren muss, die sie einer offiziellen bezuschussten Schule für Regelunterricht gleichen Niveaus gewährt und die mit der spezifischen Situation der Schüler des Sonderunterrichts vereinbar sind, unbeschadet der mit der Organisation dieses Unterrichts verbundenen Vorteile.

Het Hof merkte op dat de Commissie gewoon had aangenomen dat de maatregel toe te rekenen was aan de Griekse staat, zonder haar hypothese met enige motivering te staven (129).
Das Gericht stellte fest, dass die Kommission lediglich die Schlussfolgerung zog, dass die Maßnahme dem griechischen Staat zurechenbar sei, ohne sie mit irgendeiner Begründung zu versehen (129).

geboren in 1951; meester in de rechten, onderwijsbevoegdheid economie (Erasmus Universiteit Rotterdam, 1973); doctoraat in de rechtsgeleerdheid (Universiteit Utrecht, 1981); wetenschappelijk onderzoeker in Europees en internationaal economisch recht (1973-1974) en wetenschappelijk medewerker in dezelfde vakgebieden aan het Europa Instituut, RU Utrecht (1974-1979) en aan het Europa Instituut, RU Leiden (1979-1981); referendaris bij het Hof van Justitie (1981-1986), vervolgens afdelingshoofd statutaire rechten bij het Hof van Justitie (1986-1987); lid van de juridische dienst van de Commissie van de Europese Gemeenschappen (1987-1991); referendaris bij het Hof van Justitie (1991-2000); afdelingshoofd bij (2000-2009) en directeur van (2009-2011) de directie Onderzoek en Documentatie van het Hof van Justitie van de Europese Unie; gewoon hoogleraar (1988-2003) en honorair hoogleraar (sinds 2003) Europees recht aan de Universiteit van Maastricht; raadsheer-plaatsvervanger in het Gerechtshof 's-Hertogenbosch (1993-2011); corresponderend lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (sinds 1993); talrijke publicaties op het terrein van Europees recht; rechter in het Gerecht voor ambtenarenzaken sedert 6 oktober 2011.
Geboren 1951; Lizenziat der Rechte, Fachlizenziat in Wirtschaft (Erasmus-Universität Rotterdam, 1973); Doktor der Rechte (Universität Utrecht, 1981); Wissenschaftlicher Mitarbeiter für Europarecht und Internationales Wirtschaftsrecht (1973-1974) und Professor für Europarecht und Wirtschaftsrecht am Europa-Institut der Universität Utrecht (1974-1979) und der Universität Leiden (1979-1981); Rechtsreferent am Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften (1981-1986), dann Leiter des Referats Statutäre Rechte des Gerichtshofs (1986-1987); Mitglied des Juristischen Dienstes der Kommission der Europäischen Gemeinschaften (1987-1991); Rechtsreferent am Gerichtshof (1991-2000); Abteilungsleiter (2000-2009), dann Leiter der Direktion Wissenschaftlicher Dienst und Dokumentation des Gerichtshofs der Europäischen Union (2009-2011); ordentlicher Professor (1988-2003) und emeritierter Professor (seit 2003) für Europarecht an der Universität Maastricht; Richter am Gerechtshof te 's-Hertogenbosch (1993-2011); Mitglied der Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (seit 1993); zahlreiche Veröffentlichungen auf dem Gebiet des Europarechts; Richter am Gericht für den öffentlichen Dienst seit dem 6. Oktober 2011.

geboren in 1946; gediplomeerde (1963-1968) en doctor (1975) in de rechten van de universiteit van Sevilla; studie van de derde cyclus aan de universiteit van Freiburg im Breisgau (1969-1971); gewoon hoogleraar politiek recht aan de universiteit van Sevilla (1978-1986); titularis van de leerstoel staatsrecht aan de universiteit van Sevilla (1986-1992), referendaris bij het Tribunal Constitucional in Spanje (1986-1987); magistraat bij het Tribunal constitucional in Spanje (1992-1998); president van het Tribunal constitucional in Spanje (1998-2001); fellow aan het Wissenschaftskolleg Berlin (2001-2002); titularis van de leerstoel staatsrecht aan de Universidad Autónoma de Madrid (2002-2009); verkozen lid van de Consejo de Estado (2004-2009); auteur van tal van publicaties; advocaat-generaal bij het Hof van Justitie sedert 14 december 2009.
Geboren 1946; Diplom der Rechtswissenschaften (1963-1968) und Promotion (1975), Universität Sevilla; Postgraduiertenstudium an der Universität Freiburg im Breisgau (1969-1971); Professor für Recht und Politik an der Universität Sevilla (1978-1986); Inhaber des Lehrstuhls für Verfassungsrecht an der Universität Sevilla (1986-1992); Rechtsreferent am spanischen Verfassungsgerichtshof (1986-1987); Richter am spanischen Verfassungsgerichtshof (1992-1998); Präsident des spanischen Verfassungsgerichtshofs (1998-2001); Fellow am Wissenschaftskolleg Berlin (2001-2002); Inhaber des Lehrstuhls für Verfassungsrecht an der Universidad Autónoma de Madrid (2002-2009); gewähltes Mitglied des Staatsrats (2004-2009); Verfasser zahlreicher Veröffentlichungen; Generalanwalt am Gerichtshof seit dem 14. Dezember 2009.

De verwijzende rechter vraagt het Hof of artikel 139 van het decreet van 25 februari 1997 artikel 24, § 5, van de Grondwet schendt, doordat de Regering wordt opgedragen de voorwaarden tot het verkrijgen van aanvullende lestijden niet-confessionele zedenleer in het gewoon lager onderwijs, alsook het aantal en de wijze van berekening ervan, te bepalen.
Der verweisende Richter fragt den Hof, ob Artikel 139 des Dekrets vom 25. Februar 1997 gegen Artikel 24 § 5 der Verfassung verstösst, da die Regierung beauftragt werde, die Bedingungen für den Erhalt zusätzlicher Unterrichtsstunden für nichtkonfessionelle Sittenlehre im Regelgrundschulunterricht sowie deren Zahl und Berechnungsweise festzulegen.

Het Hof dient zich bijgevolg uit te spreken over de grondwettigheid van de in het geding zijnde norm, enkel in zoverre hij betrekking heeft op de in artikel 138, § 1, 1°, eerste streepje, bedoelde aanvullende lestijden voor niet-confessionele zedenleer in het gewoon lager onderwijs.
Der Hof muss sich folglich zur Verfassungsmässigkeit der fraglichen Norm nur insofern äussern, als sie sich auf die in Artikel 138 § 1 Nr. 1 erster Gedankenstrich vorgesehenen zusätzlichen Unterrichtsstunden für nichtkonfessionelle Sittenlehre im Regelgrundschulunterricht bezieht.