Traduction de «hij de minst zware fout heeft » (Néerlandais → Allemand) :

Krachtens artikel 24, § 2, is de exploitant van een inrichting onderworpen aan een milieuvergunning aansprakelijk indien de bodemverontreiniging werd veroorzaakt door de uitbating van die inrichting, tenzij indien hij kan bewijzen dat hij geen fout of nalatigheid heeft begaan en dat de verontreiniging te wijten is aan een emissie die of een voorval dat uitdrukkelijk is toegestaan.
Aufgrund von Artikel 24 § 2 ist der Betreiber einer Einrichtung, die einer Umweltgenehmigung unterliegt, haftbar, wenn die Bodenverunreinigung durch den Betrieb dieser Einrichtung verursacht wurde, es sei denn, er kann beweisen, dass er keinen Fehler oder keine Nachlässigkeit begangen hat und dass die Verunreinigung auf eine Emission, die, oder einen Vorfall, der ausdrücklich erlaubt ist, zurückzuführen ist.

Art. 18. In titel II, Hoofdstuk III, afdeling 1, onderafdeling 2 octodecies van hetzelfde Wetboek, wordt een artikel 145 ingevoegd, luidend als volgt: « Art. 145. § 1. De vermindering bedoeld in artikel 145 wordt tegen de volgende voorwaarden toegekend : 1° de uitgaven bedoeld in artikel 145, § 1, moeten gedaan zijn voor de woning die op 31 december van het jaar waarin de leningsovereenkomst is afgesloten, de enige woning is van de belastingplichtige die hij zelf betrekt; 2° de hypothecaire lening en in voorkomend geval het levensverzekeringscontract die zijn bedoeld in artikel 145, § 1, zijn door de belastingplichtige aangegaan bij een instelling die in de Europese Economische Ruimte is gevestigd om in een lidstaat van de Europese Economische Ruimte zijn eigen woning te verwerven of te behouden; 3° de hypothecaire lening is aangegaan vanaf 1 januari 2016 en heeft een looptijd van ten minste 10 jaar; 4° het levensverzekeringscontract is in voorkomend geval aangegaan : a) door de belastingplichtige die daarbij alleen zichzelf heeft verzekerd; b) vóór de leeftijd van 65 jaar; contracten die tot na de oorspronkelijk bepaalde termijn worden verlengd, opnieuw van kracht gemaakt, gewijzigd of verhoogd wanneer de verzekerde de leeftijd van 65 jaar heeft bereikt, worden geacht niet vóór die leeftijd te zijn aangegaan; c) voor een minimumlooptijd van 10 jaar wanneer het in voordelen bij leven voorziet; 5° de voordelen van het in 4° bedoelde contract zijn in voorkomend geval bedongen: a) bij leven, ten gunste van de belastingplichtige vanaf de leeftijd van 65 jaar; b) bij overlijden, ten gunste van de personen die ingevolge het overlijden van de verzekerde de volle eigendom of het vruchtgebruik van die woning verwerven.
Art. 18. In Titel II, Kapitel III, Abschnitt 1, Unterabschnitt 2 octodecies desselben Gesetzbuches wird ein Artikel 145mit folgendem Wortlaut eingefügt: "Art. 145 - § 1. Die in Artikel 145erwähnte Ermäßigung wird unter folgenden Bedingungen gewährt: 1° die in Artikel 145 § 1 erwähnten Ausgaben wurden zum Erwerb des Eigentums der Wohnung getätigt, die am 31. Dezember des Jahres des Abschlusses des Anleihevertrags die einzige Wohnung des Steuerpflichtigen ist, und die er an diesem Datum persönlich bewohnt; 2° die Hypothekenanleihe und ggf. der Lebensversicherungsvertrag erwähnt in Artikel 145 § 1, wurden vom Steuerpflichtigen bei einem Institut, dessen Sitz im Europäischen Wirtschaftsraum liegt, aufgenommen beziehungsweise abgeschlossen für den Erwerb seiner eigenen Wohnung in einem Mitgliedstaat des Europäischen Wirtschaftsraums; 3° die Hypothekenanleihe ist ab dem 1. Januar 2016 aufgenommen worden und hat eine Laufzeit von mindestens 10 Jahren 4° ggf. der Lebensversicherungsvertrag ist abgeschlossen worden: a)vom Steuerpflichtigen, der ausschließlich sich selbst versichert hat; b) vor dem Alter von 65 Jahren; Verträge, die über den ursprünglich vorgesehenen Zeitraum hinaus verlängert, wieder in Kraft gesetzt, geändert oder erhöht werden, nachdem der Versicherte das Alter von 65 Jahren erreicht hat, gelten nicht als vor diesem Alter abgeschlossen; c) für eine Mindestdauer von zehn Jahren, wenn er Vorteile zu Lebzeiten vorsieht; 5° ggf. die Vorteile des in Ziffer 4 erwähnten Vertrags werden bestimmt: a) zu Lebzeiten zugunsten des Steuerpflichtigen ab dem Alter von fünfundsechzig Jahren; b) im Todesfall zugunsten der Personen, die infolge des Todes des Versicherten das Volleigentum oder den Nießbrauch dieser Wohnung erhalten..

Geen officier kan in de graad van majoor of in een gelijkwaardige graad benoemd worden indien hij niet ten minste elf jaar anciënniteit als officier heeft.
Kein Offizier kann in den Dienstgrad eines Majors oder in einen gleichwertigen Dienstgrad ernannt worden, wenn er nicht mindestens elf Jahre Dienstalter als Offizier besitzt.

De beslissing bedoeld in het vorige lid bevat op zijn minst : 1° de identiteit van de betrokken sporter, zijn sportdiscipline en de sportfederatie waarbij hij aangesloten is; 2° de benaming van de stof en/of de methode waarvoor de TTN-commissie overeenkomstig artikel 3, 9°, van het decreet een TTN heeft verleend; 3° de motivering van de beslissing tot weigering van de TTN, met inbegrip van de redenen in feite en in rechte.
Die Entscheidung gemäß dem vorigen Absatz enthält zumindest: 1. die Identität des betreffenden Sportlers, seine Sportdisziplin und der Sportfachverband, bei dem er Mitglied ist, 2. die Bezeichnung des Stoffes und/oder der Methode, für die eine TUE von der TUE-Kommission nach Maßgabe des Artikels 3 Nummer 9 des Dekretes erteilt wurde, 3. die Begründung der Entscheidung über die Ablehnung der TUE einschließlich der rechtlichen und faktischen Gründe.

De verwijzende rechter ondervraagt het Hof over de bestaanbaarheid van artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat, in geval van onopzettelijk misdrijf, de natuurlijke persoon die voor een privaatrechtelijke rechtspersoon werkt, niet zal worden veroordeeld indien hij de minst zware fout heeft begaan, terwijl de natuurlijke persoon die voor een publiekrechtelijke rechtspersoon werkt die niet strafrechtelijk verantwoordelijk is, die strafuitsluitingsgrond niet zal kunnen genieten.
Der verweisende Richter befragt den Hof nach der Vereinbarkeit von Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung, indem im Falle einer fahrlässigen Straftat eine natürliche Person, die für eine privatrechtliche juristische Person arbeitet, nicht verurteilt wird, wenn sie den weniger schweren Fehler begangen hat, während eine natürliche Person, die für eine öffentlich-rechtliche juristische Person, die nicht strafrechtlich verantwortlich ist, arbeitet, den Vorteil dieses Strafausschliessungsgrunds nicht geniessen kann.

De stelling dat een burger van de EU recht heeft op de nationaliteit van iedere lidstaat waarin hij ten minste vijf jaar heeft gewoond, werd door slechts 22% van de respondenten als onjuist herkend, terwijl 13% de vraag niet kon of wilde beantwoorden.
Nur 22 % der Befragten erkannten die Aussage „Ein EU-Bürger darf das Recht eines anderen Mitgliedstaates erwerben, wenn er dort mindestens 5 Jahre lang gelebt hat“ als falsch, während 13 % zu einer Antwort nicht in der Lage oder willens waren. [pic]

De verwijzende rechter wenst van het Hof te vernemen of artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schendt doordat het een strafuitsluitingsgrond invoert voor een door zowel een natuurlijke persoon als een rechtspersoon gepleegd misdrijf voor wie van hen beiden de minst zware fout heeft begaan voor zover het misdrijf door de natuurlijke persoon uit onachtzaamheid is gepleegd, terwijl een dergelijke strafuitsluitingsgrond niet kan worden aangevoerd door een natuurlijke persoon die hetzelfde onopzettelijke misdrijf heeft gepleegd als een andere natuurlijke persoon.
Der verweisende Richter möchte vom Hof vernehmen, ob Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung verstösst, indem er einen Strafausschliessungsgrund einführt bei einer sowohl durch eine natürliche Person als durch eine juristische Person begangenen Straftat für denjenigen von beiden, der den weniger schweren Fehler begangen hat, insofern die Straftat von der natürlichen Person aus Unachtsamkeit begangen wurde, während ein solcher Strafausschliessungsgrund nicht geltend gemacht werden kann durch eine natürliche Person, die die gleiche unbeabsichtigte Straftat begangen hat wie eine andere natürliche Person.

Uit de elementen van het dossier blijkt dat de vraag betrekking heeft op de bijzondere aansprakelijkheid van de bestuurder die op grond van artikel 530, § 1, van het Wetboek van vennootschappen persoonlijk en al dan niet hoofdelijk aansprakelijk kan worden gesteld voor het geheel of een deel van de schulden van de vennootschap tot het beloop van het tekort, wanneer hij een kennelijk grove fout heeft begaan die heeft bijgedragen tot het faillissement van de vennootschap.
Aus den Elementen der Akte geht hervor, dass die Frage sich auf die besondere Haftung eines Verwalters bezieht, der aufgrund von Artikel 530 § 1 des Gesellschaftsgesetzbuches für die Gesamtheit oder einen Teil der Gesellschaftsschulden in Höhe des Mangels an Masse für persönlich haftbar erklärt werden kann, gesamtschuldnerisch oder nicht, wenn ein von ihm begangener, deutlich als schwerwiegend anzusehender Fehler zum Konkurs der Gesellschaft beigetragen hat.

« Schendt artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek, zoals hersteld bij de wet van 4 mei 1999 tot invoering van de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van rechtspersonen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet doordat de persoon die is tewerkgesteld door een privaatrechtelijke rechtspersoon en die een onopzettelijk misdrijf heeft gepleegd, eventueel niet kan worden veroordeeld indien hij een minder ernstige fout heeft begaan dan zijn werkgever, terwijl de persoon die is tewerkgesteld door een publiekrechtelijke rechtspersoon en die hetzelfde misdrijf heeft gepleegd, noodzakelijkerwijze zal moeten worden veroordeeld, waarbij de cumulatie van verantwoordelijkheden mogelijk is in het tweede geval, dat in dat artikel niet wordt beoogd ?
« Verstösst Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches, in der durch das Gesetz vom 4. Mai 1999 zur Einführung der strafrechtlichen Verantwortlichkeit von juristischen Personen wieder aufgenommenen Fassung, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem die Person, die von einer juristischen Person des privaten Rechts beschäftigt wird und die eine nicht vorsätzliche Straftat begangen hat, eventuell nicht verurteilt werden kann, wenn sie im Vergleich zu ihrem Arbeitgeber einen weniger ernsthaften Fehler begangen hat, während die Person, die von einer juristischen Person des öffentlichen Rechts beschäftigt wird und die gleiche Straftat begangen hat, notwendigerweise verurteilt werden muss, wobei die Kumulierung der Verantwortlichkeiten im zweiten Fall, auf den sich dieser Artikel nicht bezieht, möglich ist?