Vertaling van "parlement weliswaar uitdrukkelijk " (Nederlands → Duits) :

2. merkt op dat het recht van petitie bij het Europees Parlement weliswaar uitdrukkelijk in de verdragen is vastgelegd, maar niet voldoende bekendheid geniet en te weinig wordt aangewend, en dringt daarom aan op betere en actievere communicatie aan de burger – waaronder ook motivering en uitleg - over diens recht om verzoekschriften in te dienen in een van de officiêle talen van de Europese Unie; roept de Commissie voorts op om meer te doen om het petitierecht bekend te maken via haar kantoren in de lidstaten, haar gedecentraliseerde informatienetwerken, het netwerk van nationale ombudsmannen en alle organisaties die met de Commissie en het Parlement samenwerken, om zoveel mogelijk burgers te bereiken en voorbeeldpraktijken uit te wisselen;
2. stellt fest, dass das Recht, Petitionen an das Europäische Parlament zu richten, zwar ausdrücklich in den Verträgen verankert ist, dass es aber nicht ausreichend bekannt ist bzw. nicht ausreichend davon Gebrauch gemacht wird, und fordert deshalb eine verbesserte, aktive Information der Bürger – einschließlich Begründungen und Erläuterungen – über ihr Petitionsrecht in einer der Amtssprachen der Europäischen Union; fordert die Kommission des Weiteren zur Erreichung einer größtmöglichen Zahl von Bürgern und zum Austausch bewährter Verfahren auf, sich ihm anzuschließen und das Petitionsrecht über ihre Vertretungen in den Mitgliedsstaaten, ihre dezentralen Informationsnetzwerke, über das Netzwerk der nationalen Bürgerbeauftragten und alle mit der Kommission und dem Parlament zusammenarbeitenden Organisationen verstärkt zu kommunizieren;

Met betrekking tot de verenigbaarheid van de twee rechtsgronden, heeft het Hof van Justitie onlangs verklaard dat "een beroep op zowel artikel 133 EG als artikel 175, lid 1, EG evenmin afbreuk doet aan de rechten van het Parlement, omdat het eerste van deze twee artikelen weliswaar niet formeel de medewerking van deze instelling bij de vaststelling van een handeling als de onderhavige voorschrijft, doch het tweede artikel uitdrukkelijk naar de procedure van artikel 251 EG verwijst (...) De rechten van het Parlement worden door de cumulatie van de rechtsgrondslagen in casu dus niet aangetast, daar deze instelling bij een beroep op artikel 175, lid 1, EG de handeling volgens de medebeslissingsprocedure kan vaststellen".
Was die Vereinbarkeit der beiden Rechtsgrundlage anbelangt, hat der Gerichtshof vor wenigen Jahren festgestellt, dass „der gemeinsame Rückgriff auf die Artikel 133 EG und 175 Absatz 1 EG auch nicht dazu angetan [ist], die Rechte des Parlaments zu beeinträchtigen, da zwar der erste dieser beiden Artikel die Beteiligung dieses Organs beim Erlass eines Rechtsakts wie des in Rede stehenden nicht formell vorsieht, aber der zweite eine Beteiligung des Parlaments am Erlass des Rechtsakts im Mitentscheidungsverfahren ermöglicht“.

Om deze reden heeft het Parlement in paragraaf 1 van zijn verslag 2003 uitdrukkelijk verklaard dat het “weliswaar [is] ingenomen met de manier waarop de Hoge Vertegenwoordiger/Secretaris-generaal van de Raad het Parlement daadwerkelijk volledig op de hoogte heeft gehouden van de ontwikkelingen met betrekking tot de voornaamste GBVB-kwesties, doch volstrekt afwijzend [staat] tegenover de door de Raad gevolgde strategie om het Parlement a posteriori een louter indicatieve lijst van GBVB-activiteiten over het voorbije jaar te doen toekomen, en deze wijze van ‘voorafgaande raadpleging van het Europees Parlement’ als een praktijk [beschouwt] die duidelijk in strijd is met artikel 21 van het Verdrag betreffende de Europese Unie en met het Interinstitutioneel Akkoord van 6 mei 1999”. Het Parlement verzocht de Raad in plaats daarvan “[...] zijn huidige werkwijze te staken en deze om te buigen tot een behandeling a priori, waarbij het Parlement aan het begin van elk jaar wordt geraadpleegd over de voornaamste aspecten en fundamentele keuzen die de Raad voor dat jaar zowel met betrekking tot algemene als tot horizontale kwesties op de agenda heeft staan, alsook over de prioriteiten die voor de diverse geografische gebieden zijn gepland; verzoekt de Raad tevens in een volgend stadium verslag uit te brengen over de vraag of en, zo ja, op welke wijze rekening is gehouden met de inbreng van het Parlement”.
Daher stellte das Parlament in Ziffer 3 seines Berichts für 2003 ausdrücklich fest: „lehnt, obwohl es die Art und Weise begrüßt, wie der Hohe Vertreter/Generalsekretär des Rates das Parlament umfassend über die Entwicklung der wichtigsten GASP-Themen unterrichtet hat, entschieden den vom Rat bisher praktizierten A-posteriori-Ansatz ab, der darin besteht, dass er lediglich eine deskriptive Liste der im Vorjahr durchgeführten GASP-Aktivitäten unterbreitet, und ist der Auffassung, dass eine solche Praxis eindeutig gegen Artikel 21 des Vertrags über die Europäische Union und die Interinstitutionelle Vereinbarung vom 6. Mai 1999 verstößt, was die vorherige Anhörung des Europäischen Parlaments betrifft“. Das Parlament forderte den Rat stattdessen auf, „die bestehende Praxis aufzugeben und sie durch einen A-priori-Ansatz zu ersetzen, bei dem das Europäische Parlament zu Beginn jedes Jahres zu den wichtigsten Aspekten und grundlegenden Weichenstellungen des Rates für dieses Jahr unter Einschluss globaler und horizontaler Themen und zu den Prioritäten, die für die verschiedenen geografischen Räume geplant sind, konsultiert wird; fordert den Rat ferner auf, anschließend darüber Bericht zu erstatten, ob und wie der Beitrag des Europäischen Parlaments berücksichtigt worden ist“.

Het Parlement baseerde zijn standpunt op het feit dat artikel 8 van de Akte van 1976 weliswaar dubbel stemmen verbiedt, maar dat een dergelijk uitdrukkelijk verbod niet geldt voor kandidaatstelling, en daarnaast op het feit dat uitbreiding van het transnationale karakter van het EU-bestel in zekere mate afhankelijk is van de potentiële mogelijkheid om te stemmen op kandidaten met een andere nationaliteit dan die van de kiezer zelf.
Das Parlament gründete seinen Standpunkt auf die Tatsache, dass zwar in Artikel 8 des Akts von 1976 eine zweifache Stimmabgabe verboten wird, ein solches ausdrückliches Verbot jedoch nicht auf die Kandidatur Anwendung findet und dass außerdem eine Ausweitung des transnationalen Charakters der EU-Politik in gewissem Umfang von der potenziellen Möglichkeit abhängt, die Stimme für Kandidaten abzugeben, die eine andere Staatsangehörigkeit als die eigene besitzen.