Traduction de «programmawet te hebben » (Néerlandais → Allemand) :

TERMINOLOGIE

kinderen ondersteunen die een trauma hebben beleefd | kinderen ondersteunen die een trauma hebben ervaren | kinderen ondersteunen die een trauma hebben meegemaakt
traumatisierten Kindern zur Seite stehen

programmawet
Programmgesetz

ontwerp-programmawet
Entwurf des Programmgesetzes

Gedragscode voor ondernemingen die vestigingen, filialen of vertegenwoordigingen in Zuid-Afrika hebben | Gedragscode voor ondernemingen met dochtermaatschappijen, filialen of vertegenwoordigers in Zuid-Afrika | Gedragscode voor ondernemingen uit de Europese Gemeenschap die dochterondernemingen, bijkantoren of vertegenwoordigingen hebben in Zuid-Afrika
Verhaltenskodex für Unternehmen, die Tochtergesellschaften, Zweigniederlassungen oder Vertretungen in Südafrika haben

actief kiesrecht hebben en passief kiesrecht hebben | kiesgerechtigd zijn en verkiesbaar zijn | stemgerechtigd zijn en verkiesbaar zijn
das aktive Wahlrecht besitzen | das passive Wahlrecht besitzen

derogatie hebben | een derogatie hebben
Ausnahmeregelung gewähren

oog hebben voor detail bij de vervaardiging van juwelen | oog hebben voor detail bij de vervaardiging van sieraden
bei der Schmuckgestaltung auf Details achten

uitwerking hebben
wirksam werden

het voorhanden hebben van vuurwapens
Besitz von Feuerwaffen (1) | Besitz von Schusswaffen (2)

empathie hebben voor het productieteam
einfühlsam gegenüber dem Produktionsteam sein

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Uit de uiteenzetting van het middel blijkt dat het Hof wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid, met artikel 143, § 1, van de Grondwet, van artikel 180, 1°, van het WIB 1992, hersteld bij het bestreden artikel 86, 1°, van de programmawet van 10 augustus 2015, en van artikel 26 van de wet van 19 december 2014, vervangen bij het bestreden artikel 92 van de programmawet van 10 augustus 2015, in zoverre die bepalingen de uitoefening, door het Vlaamse Gewest, van zijn bevoegdheid in de bij artikel 6, § 1, VIII, eerste lid, 8°, van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen toegewezen aangelegenheid overdreven moeilijk zouden maken omdat zij het Vlaamse Gewest zouden beletten de intergemeentelijke samenwerking nog op dezelfde wijze te bevorderen en een weerslag op zijn begroting zouden hebben.
Aus den Darlegungen des Klagegrunds geht hervor, dass der Gerichtshof gebeten wird, über die Vereinbarkeit des durch den angefochtenen Artikel 86 Nr. 1 des Programmgesetzes vom 10. August 2015 wieder aufgenommenen Artikel 180 Nr. 1 des EStGB 1992 und des durch den angefochtenen Artikel 92 des Programmgesetzes vom 10. August 2015 ersetzten Artikels 26 des Gesetzes vom 19. Dezember 2014 mit Artikel 143 § 1 der Verfassung zu befinden, insofern diese Bestimmungen es der Flämischen Region übermäßig erschwerten, ihre Zuständigkeit in der Angelegenheit auszuüben, die ihr durch Artikel 6 § 1 VIII Absatz 1 Nr. 8 des Sondergesetzes vom 8. August 1980 zur Reform der Institutionen übertragen worden sei, weil die Flämische Region dadurch daran gehindert werde, weiterhin auf die gleiche Weise die interkommunale Zusammenarbeit zu fördern, und sie sich auf ihren Haushalt auswirkten.

Het [lijdt] geen twijfel dat de intercommunales belast met de uitbating van een publiek ziekenhuis bij de afwezigheid van een onvoorwaardelijke vrijstelling van de vennootschapsbelasting zoals het was geregeld door artikel 180, 1°, WIB 92, voor haar opheffing bij de programmawet van 19 december 2014, mochten ze de mogelijkheid gehad hebben, zouden geopteerd hebben voor de vorm van een rechtspersoon zonder winstoogmerk, zoals een vzw.
Es steht außer Zweifel, dass die mit dem Betrieb eines öffentlichen Krankenhauses beauftragten Interkommunalen sich, da sie die Möglichkeit dazu hatten, für die Form einer juristischen Person ohne Gewinnerzielungsabsicht, wie eine VoG, entschieden hätten, in Ermangelung einer bedingungslosen Befreiung von der Gesellschaftssteuer, so wie sie durch Artikel 180 Nr. 1 des EStGB 1992 vor dessen Aufhebung durch das Programmgesetz vom 19. Dezember 2014 geregelt war.

De opheffing van artikel 180, 1°, WIB 92, heeft tot gevolg dat er, in bepaalde gevallen, een nieuwe niet-gerechtvaardigde fiscale concurrentie ontstaat tussen de private en de overheidssector, voor zover intercommunales, om niet-fiscale redenen, de vorm van [een] handelsvennootschap in plaats van deze van een vereniging zonder winstoogmerk hebben aangenomen en waarbij de rechtsvorm geen invloed had in de onvoorwaardelijke vrijstellingsregeling voorafgaand aan de programmawet van 19 december 2014.
Die Aufhebung von Artikel 180 Nr. 1 des EStGB 1992 hat zur Folge, dass in gewissen Fällen ein neuer, ungerechtfertigter Steuerwettbewerb zwischen dem privaten und dem öffentlichen Sektor entsteht, insofern Interkommunale aus nicht steuerlichen Gründen die Form einer Handelsgesellschaft statt diejenige einer Vereinigung ohne Gewinnerzielungsabsicht angenommen haben, wobei die Rechtsform in der Regelung der bedingungslosen Befreiung vor dem Programmgesetz vom 19. Dezember 2014 keine Auswirkungen hatte.

Uit de uiteenzetting van het beroep tot vernietiging blijkt bovendien dat de twintig verzoekende gemeenten van mening zijn dat zij doen blijken van een belang om de vernietiging te vorderen van de artikelen 86, 89, 92 en 93 van de programmawet van 10 augustus 2015 wegens de financiële belangen die zij zouden hebben in samenwerkingsverbanden in de zin van het decreet van 6 juli 2001.
Aus den Darlegungen der Nichtigkeitsklage geht überdies hervor, dass die zwanzig klagenden Gemeinden der Auffassung sind, ein Interesse an der Beantragung der Nichtigerklärung der Artikel 86, 89, 92 und 93 des Programmgesetzes vom 10. August 2015 nachzuweisen aufgrund ihrer finanziellen Interessen an Zusammenarbeitsverbänden im Sinne des Dekrets vom 6. Juli 2001.

De Ministerraad gaat ervan uit dat de verzoekende partijen er geen belang bij hebben de vernietiging te vorderen van artikel 26 van de bestreden programmawet, aangezien artikel 26 volledig vervangen is bij het voormelde artikel 92 van de programmawet van 10 augustus 2015.
Der Ministerrat ist der Auffassung, dass die klagenden Parteien kein Interesse an der Beantragung der Nichtigerklärung von Artikel 26 des angefochtenen Programmgesetzes hätten, da dieser vollständig durch den vorerwähnten Artikel 92 des Programmgesetzes vom 10. August 2015 ersetzt worden sei.

Het Grondwettelijk Hof, samengesteld uit de voorzitters E. De Groot en J. Spreutels, en de rechters L. Lavrysen, A. Alen, T. MerckxVan Goey, F. Daoût en T. Giet, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vragen en rechtspleging Bij vonnis van 6 mei 2014 in zake de bvba « DC Plus » tegen de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 28 augustus 2015, heeft de Arbeidsrechtbank te Antwerpen, afdeling Hasselt, de volgende prejudiciële vragen gesteld : « - Schendt art. 353bis Programmawet (I) dd. 24.12.2002 de bepalingen 10 en 11 van de Grondwet doordat het een onderscheid maakt tussen enerzijds werkgevers die werknemers in dienst nemen die ontslagen zijn ingevolge een faillissement in de periode tussen 1.2.2011 en 30.6.2011 (en dus geen recht hebben op een bijdragevermindering), en anderzijds werkgevers die werknemers in dienst nemen die ontslagen zijn ingevolge faillissement vanaf 1.7.2011 ?
Der Verfassungsgerichtshof, zusammengesetzt aus den Präsidenten E. De Groot und J. Spreutels, und den Richtern L. Lavrysen, A. Alen, T. Merckx-Van Goey, F. Daoût und T. Giet, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten E. De Groot, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren In seinem Urteil vom 6. Mai 2014 in Sachen der « DC Plus » PGmbH gegen das Landesamt für soziale Sicherheit, dessen Ausfertigung am 28. August 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat das Arbeitsgericht Antwerpen, Abteilung Hasselt, folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: « - Verstößt Artikel 353bis des Programmgesetzes (I) vom 24. Dezember 2002 gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, indem er zwischen Arbeitgebern, die im Zeitraum zwischen dem 1. Februar 2011 und dem 30. Juni 2011 Arbeitnehmer, die infolge eines Konkurses entlassen worden sind, einstellen (und somit kein Anrecht auf eine Beitragsermäßigung haben) einerseits und Arbeitgebern, die ab dem 1. Juli 2011 Arbeitnehmer einstellen, die wegen eines Konkurses entlassen worden sind, andererseits unterscheidet?

Artikel 81 van de programmawet van 28 juni 2013, in de redactie ervan die gold wanneer het het voorwerp heeft uitgemaakt van het beroep dat tot het arrest nr. 158/2014 van 30 oktober 2014 heeft geleid, bepaalde : « Voor de volgende pensioenen zijn de in aanmerking te nemen grensbedragen deze bedoeld in artikel 78 en zijn de beroepsinkomsten deze die betrekking hebben op dezelfde jaren : a) een rustpensioen toegekend aan een persoon die om een andere reden dan lichamelijke ongeschiktheid vóór de leeftijd van 65 jaar ambtshalve op rust gesteld werd; [...] ».
Artikel 81 des Programmgesetzes vom 28. Juni 2013 bestimmte in der Fassung, die zu dem Zeitpunkt galt, als er Gegenstand der Klage war, die zum Entscheid Nr. 158/2014 vom 30. Oktober 2014 geführt hat: « Was die nachstehend erwähnten Pensionen betrifft, entsprechen die zu berücksichtigenden Grenzbeträge den in Artikel 78 vorgesehenen Beträgen, wobei die Berufseinkünfte dieselben Jahre betreffen: a) Ruhestandspensionen, die Personen gewährt werden, die aus einem anderen Grund als der körperlichen Untauglichkeit vor ihrem 65. Geburtstag von Amts wegen in den Ruhestand versetzt worden sind, [...] ».

Uit de verwijzingsbeslissing en uit de elementen van het dossier blijkt dat de verzoekende partij voor de verwijzende rechter de programmawet van 5 augustus 2003 verwijt een bij de twee voormelde koninklijke besluiten vastgelegde belasting laattijdig te hebben bekrachtigd, terwijl artikel 105 van het BTW-Wetboek een onmiddellijke bekrachtiging ervan eiste.
Aus der Vorlageentscheidung und aus den Elementen der Akte geht hervor, dass die klagende Partei vor dem vorlegenden Richter bemängelt, dass durch das Programmgesetz vom 5. August 2003 eine durch die beiden genannten königlichen Erlasse festgelegte Steuer zu spät bestätigt worden sei, während in Artikel 105 des Mehrwertsteuergesetzbuches deren sofortige Bestätigung vorgeschrieben gewesen sei.

Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 30 januari 2015 in zake Patricia Leroy tegen de Belgische Staat, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 13 februari 2015, heeft het Hof van Beroep te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 37, § 20, derde lid, van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994 betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, ingevoegd bij artikel 140 van de programmawet van 22 december 2008, de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, afzonderlijk en in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, met artikel 1 van het Europees Sociaal Handvest en met het beginsel van rechtszekerheid, in zoverre het, onder de tabacologen die instonden voor de bijstand bij tabaksontwenning vóór de inwerkingtreding ervan, twee categorieën van tabacologen tot stand brengt : diegenen die het recht hebben verkregen om te worden erkend, namelijk de beoefenaars van een gezondheidszorgberoep en de licentiaten in de psychologie, onder de enige voorwaarde geslaagd te zijn voor de eindproeven van een specifieke opleiding - zodat hun optreden kan worden terugbetaald door het RIZIV - en diegenen die dat recht niet hebben verkregen, hoewel zij deden blijken van een nuttige ervaring als tabacoloog en geslaagd waren voor de eindproeven van een specifieke opleiding in tabacologie ?
Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren In seinem Entscheid vom 30. Januar 2015 in Sachen Patricia Leroy gegen den belgischen Staat, dessen Ausfertigung am 13. Februar 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat der Appellationshof Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 37 § 20 Absatz 3 des am 14. Juli 1994 koordinierten Gesetzes über die Gesundheitspflege- und Entschädigungspflichtversicherung, eingefügt durch Artikel 140 des Programmgesetzes vom 22. Dezember 2008, gegen die Artikel 10, 11 und 23 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 14 der Europäischen Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, Artikel 1 der Europäischen Sozialcharta und dem Grundsatz der Rechtssicherheit, indem er unter den Tabakologen, die vor seinem Inkrafttreten Hilfe bei der Raucherentwöhnung leisteten, zwei Kategorien von Tabakologen einführt, und zwar diejenigen, die das Recht erworben haben, zugelassen zu werden, d.h. die Berufsfachkräfte im Gesundheitswesen und die Lizentiaten der Psychologie, unter der einzigen Bedingung, dass sie den Abschlusstest einer spezifischen Ausbildung bestanden haben - so dass ihre Leistungen vom LIKIV erstattet werden können -, und diejenigen, die nicht dieses Recht erworben haben, obwohl sie eine zweckdienliche Berufserfahrung als Tabakologe nachweisen konnten und den Abschlusstest einer spezifischen Ausbildung im Bereich Tabakologie bestanden hatten?

Artikel 307, § 1, derde tot zesde lid, van het WIB 1992, zoals ingevoegd bij artikel 134 van de programmawet van 23 december 2009 en zoals van toepassing voor het aanslagjaar 2011, voorziet in een verplichting voor de vennootschappen tot aangifte van de betalingen die ze rechtstreeks of onrechtstreeks hebben gedaan aan personen gevestigd in Staten die worden beschouwd als zogenaamde « belastingparadijzen », en bepaalt : « De belastingplichtigen onderworpen aan de vennootschapsbelasting of, overeenkomstig artikel 227, 2°, aan de belasting van niet-inwoners, zijn gehouden aangifte te doen van alle betalingen die zij rechtstreeks of onrechtstreeks hebben gedaan aan personen gevestigd in een Staat die : a) ofwel gedurende het volledige belastbaar tijdperk waarin de betaling heeft plaatsgevonden, door het Mondiaal Forum van de OESO inzake transparantie en uitwisseling van inlichtingen, na een grondige beoordeling van de mate waarin de OESO-standaard op het gebied van uitwisseling van inlichtingen in deze Staat is toegepast, werd aangemerkt als een Staat die niet effectief of substantieel deze standaard toepast; b) ofwel voorkomt op de lijst van Staten zonder of met een lage belasting.
Artikel 307 § 1 Absätze 3 bis 6 des EStGB 1992, eingefügt durch Artikel 134 des Programmgesetzes vom 23. Dezember 2009, in der für das Steuerjahr 2011 geltenden Fassung, sieht für Gesellschaften die Verpflichtung vor, alle Zahlungen anzugeben, die sie direkt oder indirekt an Personen machen, die in Staaten ansässig sind, die als so genannte « Steuerparadiese » betrachtet werden, und bestimmt: « Steuerpflichtige, die der Gesellschaftssteuer oder gemäß Artikel 227 Nr. 2 der Steuer der Gebietsfremden unterliegen, sind verpflichtet, alle Zahlungen anzugeben, die sie direkt oder indirekt an Personen machen, die in einem Staat ansässig sind, der: a) entweder für den gesamten Besteuerungszeitraum, in dem die Zahlung getätigt wurde, durch das Weltforum der OECD über Transparenz und Informationsaustausch nach einer umfassenden Untersuchung der Anwendung des OECD-Standards für Informationsaustausch in diesem Staat als Staat betrachtet wird, der diesen Standard im Wesentlichen oder tatsächlich nicht umsetzt, b) oder auf der Liste der Staaten ohne oder mit niedriger Besteuerung steht.