Vertaling van "veranderen en onze eigen cultuur " (Nederlands → Duits) :

een morele uitdaging: vaak moet het gedrag veranderen van onze eigen bedrijven, om ze verantwoordelijk te maken wat sociale en milieuprincipes betreft, met name wanneer zij opereren in derde landen die ontwikkelingslanden zijn;
Moralischer Aspekt: Sehr häufig ist es gerade das Verhalten der europäischen Unternehmen, dass sich ändern muss, damit den Grundsätzen der sozialen und ökologischen Verantwortung entsprochen wird, insbesondere im Zusammenhang mit ihren Tätigkeiten in Entwicklungsländern.

Door onze traditionele manier van leven te veranderen en onze eigen cultuur te verloochenen, creëren we de beste voedingsbodem voor terrorisme.
Wenn wir unsere traditionelle Lebensweise ändern und unsere eigene Kultur verleugnen, bereiten wir dem Terrorismus den besten Nährboden.

Om met iemand een dialoog te kunnen aangaan over cultuur, moeten we echter eerst onze eigen cultuur kennen.
Um mit jemandem über Kultur diskutieren zu können, müssen wir jedoch zuerst unsere eigene Kultur kennen.

Veranderingen doorvoeren moet geleidelijk gebeuren zodat we geen afkeer in de hand werken tegen onze eigen cultuur en verwachtingen.
Veränderungen brauchen Zeit, damit sie nicht zu Feindseligkeiten gegenüber unserer eigenen Kultur und unseren Erwartungen führen.

Zo is ook datgene wat in onze eigen cultuur “typisch Oostenrijks” is uiteindelijk de vrucht van de rijkdom die wij putten uit Europese bronnen, uit het besef van de betekenis van de Midden-Europese ruimte, uit de historische en menselijke banden met de volkeren van die regio, uit de praktische toepassing van federalisme en subsidiariteit en uit de lering die wij uit onze gemeenschappelijke geschiedenis hebben getrokken, een lering die ons duidelijk heeft gemaakt dat supranationaliteit niet noodzakelijkerwijs verlies van eigen identiteit betekent.
So ist auch das "Österreichische" in unserer eigenen Kultur letztlich das Ergebnis eines Reichtums, den wir aus europäischen Quellen schöpfen, aus dem Wissen um die Bedeutung des zentraleuropäischen Raumes, aus den historischen und menschlichen Bindungen mit den Völkern dieser Region, aus der lebendigen Praxis des Föderalismus und der Subsidiarität und aus der Erkenntnis der gemeinsamen Geschichte, daß Supranationalität keineswegs den Verlust der eigenen Identität bedeuten muß.