Traduction de «waarom volgens haar » (Néerlandais → Allemand) :

Wanneer de Commissie haar tweede verslag indient, dient zij bij het Europees Parlement en de Raad ook een wetgevingsvoorstel in om de verordening te wijzigen of geeft zij de redenen op waarom volgens haar geen wijzigingen nodig zijn.
Bei der Vorlage des zweiten Berichts legt die Kommission dem Europäischen Parlament und dem Rat außerdem einen Legislativvorschlag für eine geänderte Verordnung bzw. eine Begründung dafür vor, warum aus ihrer Sicht keine Änderungen erforderlich sind.

Samen met het tweede verslag over de toepassing van deze verordening, dat uiterlijk zes jaar na de inwerkingtreding van deze verordening moet worden ingediend, moet de Commissie een voorstel indienen om deze verordening te verbeteren of de redenen opgeven waarom volgens haar geen wijzigingen in deze verordening nodig zijn.
Zeitgleich mit der Vorlage des zweiten Berichts über die Anwendung dieser Verordnung, die spätestens sechs Jahre nach Inkrafttreten der Verordnung erfolgen muss, sollte die Kommission entweder einen Vorschlag zur Verbesserung der Verordnung vorlegen oder begründen, warum aus ihrer Sicht keine Änderungen der Verordnung erforderlich sind.

Vervolgens licht ik toe waarom het eerste lid van artikel 14 van richtlijn 2010/24 aldus moet worden uitgelegd dat het afhankelijk is van de inachtneming van de volgorde die voor samenwerking is neergelegd in richtlijn 2010/24, volgens welke uitwisseling van informatie vooraf moet gaan aan notificatie van de schuldvordering, die op haar beurt vooraf moet gaan aan de afgifte van een uniforme titel voor het nemen van executiemaatregelen in de zin van artikel 12 van richtlijn 2010/24.
Daraufhin werde ich erläutern, warum es erforderlich ist, Art. 14 Abs. 1 der Richtlinie 2010/24 in dem Sinne auszulegen, dass er die Einhaltung der in der Richtlinie 2010/24 für die Zusammenarbeit festgelegten zeitlichen Aufeinanderfolge voraussetzt, wonach zunächst Informationsaustausch zu erfolgen hat, anschließend die Forderungszustellung und sodann die Erteilung des einheitlichen Vollstreckungstitels nach Art. 12 der Richtlinie 2010/24.

Dat er aanleiding was om een maatregel te nemen waarvan het spoedeisend karakter moeilijk te verzoenen was met een gewone aannemingsprocedure door de wetgever, blijkt eveneens uit de aanhef van het in het geding zijnde koninklijk besluit, reden waarom ook de Raad van State is verzocht bij zijn advies rekening te houden met het spoedeisend karakter : « Gelet op het verzoek om spoedhandeling, gemotiveerd door : de bijzondere regeling voor reisbureaus en de plaats van door tussenpersonen verrichte diensten, respectievelijk bepaald door artikel 26 en door artikel 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG; de procedure bij het niet nakomen door een Staat geregeld door artikel 226 van het Verdrag EG; de ingebrekestelling die de Europese Commissie, in naleving van die procedure, op 30 juli 1996 aan het Koninkrijk België heeft gericht, om haar bezwaren mee te delen betreffende een vermeende onjuiste toepassing van de artikelen 26 en 28ter, titel E, van de Zesde richtlijn 77/388/EEG welke de Belgische wetgeving zou toelaten; de vruchteloze gedachtenwisseling waartoe die ingebrekestelling aanleiding heeft gegeven; het met redenen omkleed advies dat de Europese Commissie bijgevolg op 8 juli 1998 heeft uitgebracht teneinde de in casu geformuleerde bezwaren te bevestigen; het feit dat België zich op 30 september 1998 schriftelijk heeft geëngageerd om zonder voorbehoud dit met redenen omkleed advies op te volgen; dat een verlengd uitblijven ervan België onvermijdelijk zou blootstellen aan een aanhangigmaking bij het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen; dat het integendeel absoluut noodzakelijk is dat de Belgische reglementering naar behoren en zonder verwijl wordt aangepast; dat de bepalingen van onderhavig besluit, dat juist dit als voorwerp heeft, bijgevolg zo vlug mogelijk van kracht dienen te gaan; dat dit besluit dus dringend moet genomen worden » (Belgisch Staatsblad, 31 december 1999, derde editie, pp. 50510 en 50512).
Dass ein Anlass bestand, eine Maßnahme zu ergreifen, deren Dringlichkeit schwer mit einer gewöhnlichen Annahme durch den Gesetzgeber in Einklang zu bringen war, ergibt sich ebenfalls aus der Präambel des fraglichen königlichen Erlasses, und aus diesem Grund wurde auch der Staatsrat gebeten, in seinem Gutachten die Dringlichkeit zu berücksichtigen: « In Anbetracht des Antrags auf dringliche Behandlung, begründet durch: die Sonderregelung für Reisebüros und den Ort der von Vermittlern erbrachten Dienstleistungen, die festgelegt sind in Artikel 26 beziehungsweise Artikel 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG; das Verfahren bei Vertragsverletzung durch einen Staat, das durch Artikel 226 des EG-Vertrags geregelt wird; die Mahnung, die die Europäische Kommission unter Einhaltung dieses Verfahrens am 30. Juli 1996 an das Königreich Belgien gerichtet hat, um ihre Beschwerden mitzuteilen in Bezug auf eine vermeintlich falsche Anwendung der Artikel 26 und 28b Teil E der Sechsten Richtlinie 77/388/EWG, die die belgische Gesetzgebung erlauben würde; den ergebnislosen Gedankenaustausch, zu dem diese Mahnung Anlass gegeben hat; die mit Gründen versehene Stellungnahme, die die Europäische Kommission anschließend am 8. Juli 1998 abgegeben hat, um die im vorliegenden Fall geäußerten Beschwerden zu bestätigen; den Umstand, dass Belgien sich am 30. September 1998 schriftlich verpflichtet hat, vorbehaltlos dieser mit Gründen versehenen Stellungnahme Folge zu leisten; den Umstand, dass Belgien sich durch ein längeres Unterlassen einer Anhängigmachung bei dem Gerichtshof der Europäischen Gemeinschaften aussetzen würde; den Umstand, dass es im Gegenteil absolut notwendig ist, die belgische Regelung ordnungsgemäß und unverzüglich anzupassen; den Umstand, dass die Bestimmungen des vorliegenden Erlasses genau dies zum Gegenstand haben und folglich so schnell wie möglich in Kraft treten müssen; den Umstand, dass der vorliegende Erlass also dringend ergehen muss » (Belgisch ...

Wanneer zij twijfels heeft over de geldigheid van een dergelijke handeling, moet een rechterlijke instantie van een lidstaat zich dan ook tot het Hof wenden, met vermelding van de redenen waarom deze handeling volgens haar ongeldig is.
Hat ein Gericht eines Mitgliedstaats Zweifel an der Gültigkeit eines solchen Rechtsakts, muss es sich daher unter Angabe der Gründe, aus denen der Rechtsakt seiner Auffassung nach ungültig ist, an den Gerichtshof wenden.

Volgens de verordening over het burgerinitiatief heeft de Commissie drie maanden de tijd om “in een mededeling haar juridische en politieke conclusies over het burgerinitiatief mee [te delen], waarbij zij tevens vermeldt welke maatregelen zij eventueel gaat nemen, en waarom zij deze maatregelen (niet) neemt”[2].
Im Einklang mit den Bestimmungen der Verordnung über die Bürgerinitiative hat die Kommission drei Monate Zeit, um sich in einer Mitteilung zu der Initiative zu äußern und „ihre rechtlichen und politischen Schlussfolgerungen zu der Bürgerinitiative sowie ihr weiteres Vorgehen bzw. den Verzicht auf ein weiteres Vorgehen und die Gründe dafür darzulegen“.[2]

Elke nationale rechterlijke instantie moet het Hof dus een verzoek om een prejudiciële beslissing voorleggen wanneer zij twijfels heeft over de geldigheid van een dergelijke handeling, met vermelding van de redenen waarom deze handeling volgens haar ongeldig zou kunnen zijn.
Jedes nationale Gericht muss somit ein Vorabentscheidungsersuchen an den Gerichtshof richten, wenn es Zweifel an der Gültigkeit eines solchen Rechtsakts hat, und die Gründe angeben, aus denen dieser nach seiner Auffassung ungültig sein könnte.

Dat is precies de reden waarom volgens mij de Europese Unie zichtbaar actief moet zijn binnen haar grenzen en proactief in alle streken van de wereld.
Genau aus diesem Grunde bin ich der Auffassung, dass die Europäische Union innerhalb ihrer Grenzen sichtbar agieren und in allen Regionen der Welt proaktiv auftreten muss.

Waarom koos de Commissie voor een beleid op basis van zogenaamde "gezondheidsdeterminanten" en niet voor een beleid op basis van de "voornaamste ziekten" en waarom zal deze aanpak volgens haar doeltreffender zijn?
Aus welchem Grund hat sich die Kommission für die Politik der so genannten Gesundheitsfaktoren und nicht für die Politik der „schweren Krankheiten“ entschieden? Und warum ist die Kommission der Ansicht, dass dieser Ansatz effizienter sein wird?

Waarom maakt de Commissie geen gebruik van het politiek gewicht dat de Europese Unie door haar economische omvang vertegenwoordigt, om in haar beleidsvoering de investeringen van de Europese Unie buiten haar grondgebied volgens de sociaal-economische en milieuvereisten te verrichten die aan de grondslag van de Europese Unie liggen, en in de regelgeving toegang tot de Europese markt te verlenen aan producten die in overeenstemming met diezelfde principes tot stand gekomen zijn, en eerlijke handel tussen de Europese Unie en de ontwikkelingslanden aan te moedigen?
Weshalb macht die Kommission nicht den politischen Einfluss geltend, der der EU durch ihre wirtschaftliche Dimension erwächst, durch ein Konzept, das die gemeinschaftlichen Investitionen in Nicht-EU-Ländern den der Gemeinschaft zugrunde liegenden sozioökonomischen und ökologischen Erfordernissen anpasst sowie den Zugang von Produkten zum EU-Markt gemäß diesen Grundsätzen regelt und den gerechten Handel zwischen der EU und den Entwicklungsländern fördert?