Traduction de «wegens een onopzettelijk gepleegd strafbaar » (Néerlandais → Allemand) :

Zij die woonplaats hebben op het grondgebied van een lidstaat en wegens een onopzettelijk gepleegd strafbaar feit vervolgd worden voor de gerechten van een andere lidstaat, waarvan zij geen onderdaan zijn, zijn, onverminderd aldaar geldende gunstigere bepalingen, bevoegd zich te doen verdedigen door daartoe bevoegde personen, zelfs indien zij niet persoonlijk verschijnen.
Unbeschadet günstigerer innerstaatlicher Vorschriften können Personen, die ihren Wohnsitz im Hoheitsgebiet eines Mitgliedstaats haben und die vor den Strafgerichten eines anderen Mitgliedstaats, dessen Staatsangehörigkeit sie nicht besitzen, wegen einer fahrlässig begangenen Straftat verfolgt werden, sich von hierzu befugten Personen vertreten lassen, selbst wenn sie persönlich nicht erscheinen.

Degenen die woonplaats hebben op het grondgebied van een door dit verdrag gebonden staat en wegens een onopzettelijk gepleegd strafbaar feit worden vervolgd voor de gerechten van een andere door dit verdrag gebonden staat, waarvan zij geen onderdaan zijn, zijn, onverminderd aldaar geldende gunstigere bepalingen, bevoegd zich te doen verdedigen door daartoe bevoegde personen, zelfs indien zij niet persoonlijk verschijnen.
Unbeschadet günstigerer innerstaatlicher Vorschriften können Personen, die ihren Wohnsitz im Hoheitsgebiet eines durch dieses Übereinkommen gebundenen Staates haben und die vor den Strafgerichten eines anderen durch dieses Übereinkommen gebundenen Staates, dessen Staatsangehörigkeit sie nicht besitzen, wegen einer fahrlässig begangenen Straftat verfolgt werden, sich von hierzu befugten Personen vertreten lassen, selbst wenn sie persönlich nicht erscheinen.

Uit de combinatie van de voormelde bepalingen volgt dat het feit rechtstreeks of onrechtstreeks geluidshinder, die de toegestane normen overschrijdt, te veroorzaken, of te laten voortduren, feit dat, behoudens tegenbewijs, wordt geacht te zijn gepleegd wegens nalatigheid vanwege de dader ervan, een strafrechtelijk misdrijf vormt dat strafbaar is met de sancties bepaald bij artikel 31 van het Wetboek van inspectie.
Aus der Verbindung der vorerwähnten Bestimmungen miteinander ergibt sich, dass die Tat, direkt oder indirekt Geräuschbelästigung zu verursachen oder fortbestehen zu lassen, eine Tat, von der vorbehaltlich des Gegenbeweises angenommen wird, dass sie durch die Nachlässigkeit des Verursachers begangen wurde, einen strafrechtlichen Verstoß darstellt, der mit den in Artikel 31 des Gesetzbuches über die Inspektion vorgesehenen Sanktionen geahndet werden kann.

Bij een arrest van 26 oktober 1990 heeft het Hof van Cassatie evenwel geoordeeld : « Overwegende dat het gebrek aan voorzichtigheid of voorzorg, in de zin van de artikelen 418 en volgende van het Strafwetboek, overeenstemt met de nalatigheid of onvoorzichtigheid in de zin van de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek; Dat de omstandigheid dat een strafbaar feit wordt gepleegd bij de uitvoering van een overeenkomst, aan de toepassing van de strafwet of van de regels van de uit een misdrijf voortvloeiende burgerrechtelijke aansprakelijkheid in beginsel niet in de weg staat; Dat het arrest, nu het vaststelt dat door gebrek aan toezicht fouten zijn begaan waardoor aan de eiser sub 3 onopzettelijk letsel is veroorzaakt, en nu zulke feiten noodzakelijk overeenstemmen met het misdrijf van onopzettelijk veroorzaken van slagen en verwondingen, niet wettig heeft kunnen beslissen dat te dezen alleen de contractuele aansprakelijkheid ter sprake kon komen; Wat het tweede onderdeel betreft : Overwegende dat schade waarvan de veroorzaking strafbaar is gesteld, niet als alleen maar contractuele schade kan worden aangemerkt op de enkele grond dat zij eveneens is veroorzaakt door de gebrekkige uitvoering van een bij overeenkomst aangegane verbintenis om voor de veiligheid van de getroffene in te staan » (Cass., 26 oktober 1990, Arr. Cass., 1990-1991, nr. 110).
In seinem Entscheid vom 26. Oktober 1990 hat der Kassationshof jedoch geurteilt: « In der Erwägung, dass der Mangel an Vorsicht oder Vorsorge im Sinne der Artikel 418 ff. des Strafgesetzbuches, der Nachlässigkeit oder Unvorsichtigkeit im Sinne der Artikel 1382 und 1383 des Zivilgesetzbuches entspricht; Dass der Umstand, dass eine Straftat bei der Ausführung eines Vertrags begangen wurde, grundsätzlich nicht die Anwendung des Strafgesetzes und ebenfalls nicht die Anwendung der Regeln der sich aus einer Straftat ergebenden zivilrechtlichen Haftung verhindert; Dass die Berufungsrichter, sobald sie feststellen, dass der Fehler durch eine mangelnde Aufsicht begangen wurde und dem dritten Kläger nichtvorsätzliche Verletzungen verursacht haben, wobei solche Sachverhalte notwendigerweise der Straftat der fahrlässigen Körperverletzung entsprechen, rechtmäßig nicht entscheiden konnten, dass in diesem Fall nur die vertragliche Haftung zum Tragen kommen konnte; In Bezug auf den zweiten Teil: In der Erwägung, dass der durch eine gesetzlich strafbare Tat verursachte Schaden nicht als ein Schaden ausschließlich vertraglicher Art betrachtet werden kann aus dem bloßen Grund, dass er im Fall der mangelhaften Ausführung der vertraglichen Verpflichtung, auf die Sicherheit des Opfers zu achten, verursacht worden sei » (Kass., 26. Oktober 1990, Pas., 1990-1991, I, Nr. 110).

Dhr. Kovács voert aan dat hij, aangezien artikel 261/A van wet C van 2012 pas sinds 1 januari 2014 van kracht is, niet kan worden aangeklaagd voor feiten die vóór die datum zijn gepleegd vanwege artikel 49 van het Handvest van de grondrechten van de EU waarin, overeenkomstig het algemene beginsel nullum crimen sine lege, wordt bepaald dat niemand mag worden veroordeeld wegens een handelen of nalaten dat geen strafbaar feit naar nationaal of internationaal recht uitmaakte ten tijde van het handelen of nalaten.
Herr Kovács macht geltend, dass er nicht für Handlungen, die er vor dem Inkrafttreten von § 261/A des Gesetzes C/2012 am 1. Januar 2014 begangen hat, belangt werden könne, weil in Artikel 49 der Charta der Grundrechte der Europäischen Union gemäß dem allgemeinen Grundsatz nullum crimen sine lege festgelegt ist, dass niemand wegen einer Handlung oder Unterlassung verurteilt werden darf, die zur Zeit ihrer Begehung nach innerstaatlichem oder internationalem Recht nicht strafbar war.

De natuurlijke persoon die werkt voor een strafrechtelijk verantwoordelijke rechtspersoon en die wordt vervolgd wegens misdrijven die niet wetens en willens zijn gepleegd, kan eventueel de bij artikel 5, tweede lid, van het Strafwetboek ingevoerde strafuitsluitingsgrond genieten, omdat de wet twee mogelijke daders voor een strafbaar feit aanwijst : de natuurlijke persoon en de rechtspersoon voor wiens rekening deze heeft gehandeld.
Eine natürliche Person, die für eine strafrechtlich verantwortliche juristische Person arbeitet und wegen Straftaten verfolgt wird, die nicht wissentlich und willentlich begangen wurden, kann gegebenenfalls den Vorteil des durch Artikel 5 Absatz 2 des Strafgesetzbuches eingeführten Strafausschliessungsgrunds geniessen, weil das Gesetz zwei mögliche Täter einer strafbaren Handlung bestimmt, und zwar die natürliche Person und die juristische Person, für deren Rechnung sie gehandelt hat.

De natuurlijke persoon die wordt vervolgd wegens misdrijven die niet wetens en willens en na de inwerkingtreding van de wet van 4 mei 1999 zijn gepleegd, kan eventueel de bij artikel 2, tweede lid, eerste zin ervan, ingevoerde strafuitsluitingsgrond genieten, omdat die wet voortaan twee mogelijke daders voor een strafbaar feit aanwijst : de natuurlijke persoon en de rechtspersoon voor wiens rekening deze heeft gehandeld.
Die natürliche Person, die wegen nicht wissentlich und willentlich und nach dem Inkrafttreten des Gesetzes vom 4. Mai 1999 begangener Straftaten verfolgt wird, kann eventuell den durch Artikel 2 Absatz 2 erster Satz eingeführten Strafausschliessungsgrund geltend machen, weil dieses Gesetz künftig zwei mögliche Täter für eine strafbare Handlung ins Auge fasst: die natürliche Person und die juristische Person, für deren Rechnung die natürliche Person gehandelt hat.

Soms wordt een onderscheid gemaakt tussen vrijspraak wegens gebrek aan bewijs dat het feit daadwerkelijk is gepleegd (in dergelijke gevallen wordt het ne bis in idem beginsel doorgaans wel aanvaard) en gevallen waarin het gepleegde feit in de staat waar de beslissing wordt gegeven, niet strafbaar is (in dergelijke gevallen wordt het ne bis in idem beginsel vaak niet aanvaard.)
Manchmal wird eine Unterscheidung gemacht zwischen Freisprüchen aus Mangel an Beweisen (Hier wird ne bis in idem i.d.R. akzeptiert.) und solchen, wo die Tat im Staat, der die erste Entscheidung gefällt hat, nicht als Straftat angesehen wird (Hier wird ne bis in idem oft nicht akzeptiert.).