Door het opnemen van een clausule waarmee afstand wordt gedaan van een werkweek van maximaal 48 uur en waarmee aanwezigheidsdienst niet meer wordt gerekend als arbeidstijd, dreigt er een sociaal Europa te ontstaan met twee snelheden, met enerzijds werknemers die in hun lidstaten kunnen bogen op sociale bescherming en anderzijds degenen die zich erbij moeten neerleggen dat hun sociale rechten worden afgeknepen.
La mise en place d'une clause de renonciation à la limitation hebdomadaire de 48 heures et le non-calcul du temps de garde au sein du temps de travail risquent de créer une Europe sociale à deux vitesses, entre des travailleurs qui pourront bénéficier d'une protection sociale dans leurs États membres et d'autres qui ne pourront refuser d'avoir des droits sociaux amoindris.