Traduction de «zij twee afzonderlijke voorstellen presenteerde » (Néerlandais → Allemand) :

De rapporteur heeft reeds in haar werkdocument van 11 november 2011 aandacht besteed aan het feit dat de Commissie, ondanks dat zij inziet dat zich bij huwelijken en geregistreerde partnerschappen dezelfde problemen voordoen, twee afzonderlijke voorstellen heeft ingediend, met als motivering dat zich bij geregistreerde partnerschappen specifieke problemen voordoen en invoering van twee afzonderlijke verordeningen dus praktischer is, en dat deze ook beter te handhaven zouden zijn.
Die Berichterstatterin hatte sich bereits in ihrem Arbeitsdokument vom 11. November 2011 zu der Frage geäußert, dass die Kommission – obwohl sie parallele Probleme für Ehen und eingetragene Partnerschaften erkannt hat – zwei getrennte Vorschläge vorgelegt hat, mit der Begründung, dass eingetragene Partnerschaften mit spezifischen Problemen konfrontiert seien und zwei Rechtsakte praktikabler und politisch besser durchsetzbar seien.

Er is geen reden voor twee afzonderlijke voorstellen voor een verordening, noch voor het niet toekennen aan geregistreerde partners van het recht om de toepasselijke wetgeving te kiezen.
Es gibt keinen Grund für zwei gesonderte Verordnungsvorschläge und auch keinen Grund dafür, eingetragenen Partnerschaften die Wahl des anzuwendenden Rechts zu verweigern.

Ten aanzien van het voornemen om de besprekingen over de TAC's en de quota, die nu worden gevoerd op basis van één voorstel, voortaan op basis van twee afzonderlijke voorstellen te voeren, was het gros van de lidstaten van oordeel dat het in een vroeger stadium voeren van die besprekingen diplomatiek voordeel zou kunnen opleveren voor Noorwegen, wanneer later in het jaar de besprekingen met dat land plaatsvinden.
Was schließlich die Anregung betrifft, bei den laufenden Verhandlungen den Vorschlag betreffend die "TACs und Quoten" in zwei Vorschläge aufzuspalten, so stellten die meisten Mitgliedstaaten fest, dass eine frühzeitige Diskussion über dieses Paket Norwegen einen diplomatischen Vorteil für die Verhandlungen mit der EU im weiteren Verlauf des Jahres verschaffen könnte.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij twee vonnissen van 24 februari 2016 in zake respectievelijk M.A. en K. N'G. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de stad Namen en L.V.D. en K.D. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Sambreville, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 7 maart 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vragen gesteld : « Schenden de artikelen 63, 165 en 167 van het Burgerlijk Wetboek, afzonderlijk genomen of met elkaar in samenhang gelezen, in zoverre zij, naar gelang van de eraan gegeven interpretatie, het daadwerkelijke karakter van het beroep tegen de beslissing van de ambtenaar van de burgerlijke stand om de voltrekking van het huwelijk te weigeren, doen afhangen van de door de huwelijkskandidaten gekozen huwelijksdatum en/of van het bestaan van een uitstel, van twee maanden, eventueel verlengd met drie maanden, niet met name de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere supranationale wetsbepalingen, zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met name artikel 12 van dat laatste, waardoor het huwelijksrecht wordt belemmerd, aangezien zij die kandidaten het daadwerkelijke recht op het huwelijk ontnemen en hen ertoe verplichten om vrijwel stelselmatig opnieuw een aangifte van het huwelijk te doen, tenzij wordt beschouwd dat, waarbij zij zich bewust zijn of moeten zijn van de termijnen, ofwel (1) zij vooraf aan de procureur des Konings een verzoek tot verlenging kunnen richten, waarbij het verstrijken van de termijn van 6 maanden en 14 dagen nog voordat de beslissing tot uitstel wordt genomen of voordat de beroepstermijn van één maand is verstreken een ernstige redenen vormt, ofwel (2), indien de ambtenaar van de burgerlijke stand beslist de voltrekking van het huwelijk uit te stellen, en vanaf die datum, de termijn voor het voltrekken van het hu ...
Bekanntmachung vorgeschrieben durch Artikel 74 des Sondergesetzes vom 6. Januar 1989 In zwei Urteilen vom 24. Februar 2016 in Sachen M.A. und K. N'G. gegen den Standesbeamten der Stadt Namur beziehungsweise L.V.D. und K.D. gegen den Standesbeamten der Gemeinde Sambreville, deren Ausfertigungen am 7. März 2016 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen sind, hat Gericht erster Instanz Namur, Abteilung Namur, folgende Vorabentscheidungsfragen gestellt: « Verstoßen die Artikel 63, 165 und 167 des Zivilgesetzbuches, an sich oder in Verbindung miteinander, indem sie je nach der Auslegung, die ihnen verliehen wird, die Wirksamkeit der Beschwerde gegen die Entscheidung des Standesbeamten zur Weigerung, die Trauung vorzunehmen, von dem von den Ehewilligen gewählten Datum der Eheschließung und/oder vom Vorliegen einer Aufschiebung um zwei Monate, gegebenenfalls um drei Monate verlängert, abhängen lassen, gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit anderen, überstaatlichen Gesetzesbestimmungen wie der Europäischen Menschenrechtskonvention, insbesondere Artikel 12 dieser Konvention, weil somit eine Behinderung des Rechts auf Eheschließung vorliegt, indem den Ehewilligen das tatsächliche Recht auf Eheschließung versagt wird und sie dazu verpflichtet werden, fast systematisch die Eheschließung erneut anzukündigen, es sei denn, es wird davon ausgegangen, dass, wenn sie sich der Fristen bewusst sind oder sein sollen, sie entweder (1) im Voraus dem Prokurator des Königs um eine Verlängerung ersuchen können, wobei der Ablauf der Frist von sechs Monaten und 14 Tagen vor der Aufschiebungsentscheidung oder vor dem Ablauf der Beschwerdefrist von einem Monat einen schwerwiegenden Grund darstellt, oder (2) dass im Falle der vom Standesbeamten beschlossenen Aufschiebung der Eheschließung, und seit diesem Datum, die Frist für die Eheschließung wenigstens aufgeschoben ist bis zu dem Zeitpunkt, zu dem dieser explizit oder implizit in Ermangelung einer Weige ...

Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 30 januari 2015 in zake Patricia Leroy tegen de Belgische Staat, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 13 februari 2015, heeft het Hof van Beroep te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 37, § 20, derde lid, van de gecoördineerde wet van 14 juli 1994 betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, ingevoegd bij artikel 140 van de programmawet van 22 december 2008, de artikelen 10, 11 en 23 van de Grondwet, afzonderlijk en in samenhang gelezen met artikel 14 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, met artikel 1 van het Europees Sociaal Handvest en met het beginsel van rechtszekerheid, in zoverre het, onder de tabacologen die instonden voor de bijstand bij tabaksontwenning vóór de inwerkingtreding ervan, twee categorieën van tabacologen tot stand brengt : diegenen die het recht hebben verkregen om te worden erkend, namelijk de beoefenaars van een gezondheidszorgberoep en de licentiaten in de psychologie, onder de enige voorwaarde geslaagd te zijn voor de eindproeven van een specifieke opleiding - zodat hun optreden kan worden terugbetaald door het RIZIV - en diegenen die dat recht niet hebben verkregen, hoewel zij deden blijken van een nuttige ervaring als tabacoloog en geslaagd waren voor de eindproeven van een specifieke opleiding in tabacologie ?
Snappe, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul und R. Leysen, unter Assistenz des Kanzlers F. Meersschaut, unter dem Vorsitz des Präsidenten J. Spreutels, erlässt nach Beratung folgenden Entscheid: I. Gegenstand der Vorabentscheidungsfragen und Verfahren In seinem Entscheid vom 30. Januar 2015 in Sachen Patricia Leroy gegen den belgischen Staat, dessen Ausfertigung am 13. Februar 2015 in der Kanzlei des Gerichtshofes eingegangen ist, hat der Appellationshof Brüssel folgende Vorabentscheidungsfrage gestellt: « Verstößt Artikel 37 § 20 Absatz 3 des am 14. Juli 1994 koordinierten Gesetzes über die Gesundheitspflege- und Entschädigungspflichtversicherung, eingefügt durch Artikel 140 des Programmgesetzes vom 22. Dezember 2008, gegen die Artikel 10, 11 und 23 der Verfassung, an sich oder in Verbindung mit Artikel 14 der Europäischen Konvention zum Schutze der Menschenrechte und Grundfreiheiten, Artikel 1 der Europäischen Sozialcharta und dem Grundsatz der Rechtssicherheit, indem er unter den Tabakologen, die vor seinem Inkrafttreten Hilfe bei der Raucherentwöhnung leisteten, zwei Kategorien von Tabakologen einführt, und zwar diejenigen, die das Recht erworben haben, zugelassen zu werden, d.h. die Berufsfachkräfte im Gesundheitswesen und die Lizentiaten der Psychologie, unter der einzigen Bedingung, dass sie den Abschlusstest einer spezifischen Ausbildung bestanden haben - so dass ihre Leistungen vom LIKIV erstattet werden können -, und diejenigen, die nicht dieses Recht erworben haben, obwohl sie eine zweckdienliche Berufserfahrung als Tabakologe nachweisen konnten und den Abschlusstest einer spezifischen Ausbildung im Bereich Tabakologie bestanden hatten?

Uiteindelijk stelde de Commissie ons in het gelijk, waarop zij twee afzonderlijke voorstellen presenteerde.
Die Kommission gab uns schließlich Recht und legte dann zwei gesonderte Vorschläge vor.

In 2009 presenteerde de Commissie twee voorstellen tot herziening van het evaluatiemechanisme (IP/09/359).
2009 hatte die Kommission zwei Vorschläge zu einem überarbeiteten Evaluierungsmechanismus vorgelegt (IP/09/359).

1) Verwerping van het huidige voorstel, met het verzoek aan de Commissie twee afzonderlijke voorstellen te doen
1) Ablehnung des vorliegenden Vorschlags mit der Aufforderung an die Kommission, zu einem späteren Termin zwei gesonderte Vorschläge vorzulegen

Bij twee afzonderlijke brieven van 6 juli 1995 stelde de Commissie de Lid- Staten in kennis van haar twee besluiten van 5 juli, respectievelijk genomen tot retroactieve verlenging per 1.1.1995 van de oorspronkelijke kaderregeling voor staatssteun aan de automobielindustrie en tot het aan de Lid-Staten als een dienstige maatregel in de zin van artikel 93, lid 1 van het EG-Verdrag voorstellen de kaderregeling her in te voeren voor een periode van twee jaar die uiterlijk op 1.1.1996 begint.
Mit zwei getrennten Schreiben jeweils vom 6. Juli 1995 hatte die Kommission den Mitgliedstaaten ihren Beschluß vom 5. Juli mitgeteilt, rückwirkend ab 1.1.1995 den ursprünglichen Gemeinschaftsrahmen für staatliche Beihilfen an die Kfz-Industrie zu verlängern, und vorgeschlagen, diesen Gemeinschaftsrahmen als eine zweckdienliche Maßnahme im Sinne von Artikel 93 Absatz 1 EGV wieder einzuführen und dabei erforderlichenfalls einige geringfügige Änderungen vorzunehmen.

De Commissie heeft hierop besloten het voorstel uit 1980 in te trekken en te vervangen door twee afzonderlijke, maar wel tegelijkertijd bij de Raad in te dienen voorstellen.
Daher hat die Kommission beschlossen, ihren Vorschlag aus dem Jahre 1980 zurückzuziehen und ihn durch zwei gesonderte, aktualisierte Vorschläge zu ersetzen, die dem Rat gleichzeitig vorgelegt werden.