Vertaling van "één jaar namelijk driehonderd vijfenzestig dagen " (Nederlands → Duits) :

« Schendt artikel 34, laatste lid, van de gecoördineerde wetten van 3 juni 1970 betreffende de preventie van de beroepsziekten en de vergoeding van de schade die uit die ziekten voortvloeit de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inzoverre het de slachtoffers van een beroepsziekte uit de privé-sector, wier vergoeding voor tijdelijke arbeidsongeschiktheid ingevolge beroepsziekte nooit langer kan terugwerken dan driehonderd vijfenzestig dagen voor de datum van indienen van de aanvraag, en de slachtoffers van een beroepsziekte in de openbare sector, ten aanzien van wie een dergelijke beperking slechts geldt voor zover zij ingevolge hun statuut of arbeidsovereenkomst geen beroep kunnen doen op enige andere gunstigere bepaling of maatregel, verschillend behandelt ?
« Verstösst Artikel 34 letzter Absatz der am 3. Juni 1970 koordinierten Gesetze über die Vorbeugung von und die Entschädigung für Berufskrankheiten gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insoweit er die Opfer einer Berufskrankheit im Privatsektor, deren Entschädigung für zeitweilige Arbeitsunfähigkeit infolge einer Berufskrankheit nie früher als 365 Tage vor dem Datum der Antragstellung einsetzen kann, und die Opfer einer Berufskrankheit im öffentlichen Sektor, für die eine solche Einschränkung nur insofern gilt, als sie aufgrund ihres Statuts oder Arbeitsvertrags keine andere, günstigere Bestimmung oder Massnahme beanspruchen können, unterschiedlich behandelt?

« Schendt artikel 34, laatste lid, van de gecoördineerde wetten van 3 juni 1970 betreffende de preventie van de beroepsziekten en de vergoeding van de schade die uit die ziekten voortvloeit de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, inzoverre het de slachtoffers van een beroepsziekte uit de privé-sector, wier vergoeding voor tijdelijke arbeidsongeschiktheid ingevolge beroepsziekte nooit langer kan terugwerken dan driehonderd vijfenzestig dagen voor de datum van indienen van de aanvraag, en de slachtoffers van een beroepsziekte in de openbare sector, ten aanzien van wie een dergelijke beperking slechts geldt voor zover zij ingevolge hun statuut of arbeidsovereenkomst geen beroep kunnen doen op enige andere gunstigere bepaling of maatregel, verschillend behandelt ?
« Verstösst Artikel 34 letzter Absatz der am 3hhhhqJuni 1970 koordinierten Gesetze über die Vorbeugung von und die Entschädigung für Berufskrankheiten gegen die Artikel 10 und 11 der Verfassung, insoweit er die Opfer einer Berufskrankheit im Privatsektor, deren Entschädigung für zeitweilige Arbeitsunfähigkeit infolge einer Berufskrankheit nie früher als 365 Tage vor dem Datum der Antragstellung einsetzen kann, und die Opfer einer Berufskrankheit im öffentlichen Sektor, für die eine solche Einschränkung nur insofern gilt, als sie aufgrund ihres Statuts oder Arbeitsvertrags keine andere, günstigere Bestimmung oder Massnahme beanspruchen können, unterschiedlich behandelt?

Een jaar geleden zijn we een methode overeengekomen voor de financiering van deze projecten, namelijk de aanwending van driehonderd miljoen aan rechten uit de regeling voor de emissiehandel.
Jetzt haben wir vor einem Jahr eine Methode zur Finanzierung dieser Projekte vereinbart: indem 300 Mio. an Zuschüssen aus dem Emissionshandelsplan verwendet werden.

Door met name te bepalen dat het uitstel van de tenuitvoerlegging kan worden gelast wanneer de veroordeelde voordien nog niet veroordeeld is geweest tot een hoofdgevangenisstraf van meer dan twaalf maanden, roept het voormelde artikel 8, § 1, eerste lid, tussen diegenen die voordien veroordeeld zijn geweest tot een gevangenisstraf van twaalf maanden, namelijk twaalf maal dertig dagen (artikel 25, derde lid, van het Strafwetboek), en diegenen die voordien veroordeeld zijn geweest tot een gevangenisstraf van één jaar, namelijk driehonderd vijfenzestig dagen (Cass., 5 oktober 1977, Pas., 146) een verschil in behandeling in het leven waarvan de omvang contrasteert met de gelijkenis tussen situaties die ongelijk behandeld worden.
Indem der o.a. Artikel 8 § 1 Absatz 1 u.a. bestimmt, dass der Vollstreckungsaufschub angeordnet werden kann, wenn der Verurteilte vorher noch nicht zu einer Hauptgefängnisstrafe von mehr als zwölf Monaten verurteilt gewesen war, schafft er zwischen den vorher zu einer Haftstrafe von zwölf Monaten - nämlich zwölf mal dreissig Tagen (Artikel 25 Absatz 3 des Strafgesetzbuches - Verurteilten und den vorher zu einer Haftstrafe von einem Jahr - nämlich dreihundertfünfundsechzig Tagen (Kass., 5. Oktober 1977, Pas., 146) - Verurteilten, einen Behandlungsunterschied, dessen Ausmass im Gegensatz zu der Ähnlichkeit ungleich behandelter Situationen steht.

Het Hof wordt ondervraagd over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van het onderscheid dat de artikelen 145, § 3, 2°, van de wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie en 442bis van het Strafwetboek maken tussen, enerzijds, de persoon die gebruik maakt van een telecommunicatiemiddel om iemand overlast te bezorgen en, anderzijds, diegene die iemand belaagt door diens rust ernstig te verstoren, in zoverre het gedrag van de eerstgenoemde persoon zwaarder kan worden bestraft (namelijk met een gevangenisstraf van één tot vier jaar en met een geldboete van vijfhonderd tot vijftigduizend euro of met één van die straffen alleen) dan dat van de laatstgenoemde (namelijk met een gevangenisstraf van vijftien dagen tot twee jaar en met een geldboete van vijftig euro tot driehonderd euro of met een van die straffen alleen).
Der Hof wird gefragt, ob der Unterschied, der in den Artikeln 145 § 3 Nr. 2 des Gesetzes vom 13. Juni 2005 über die elektronische Kommunikation und 442bis des Strafgesetzbuches gemacht werde zwischen einerseits einer Person, die ein Telekommunikationsmittel benutze, um jemanden zu belästigen, und andererseits einer Person, die jemanden belästige, indem sie dessen Ruhe schwerwiegend beeinträchtige, mit den Artikeln 10 und 11 der Verfassung vereinbar sei, insofern das Verhalten der erstgenannten Person schwerer bestraft werden könne (nämlich mit einer Gefängnisstrafe von einem bis vier Jahren und einer Geldbusse von fünfhundert bis fünfzigtausend Euro oder nur einer dieser Strafen) als die letztgenannte (nämlich mit einer Gefängnisstrafe vom fünfzehn Tagen bis zwei Jahre und mit einer Geldbusse von fünfzig Euro bis dreihundert Euro oder nur einer dieser Strafen).

Als je dat principe onderschrijft - en dat doe ik - is de vraag echter: wat voor statuut gaan we de huidige driehonderd hulpkrachten voor vergaderperioden aan het einde van het jaar aanbieden? Hun contract kan in de huidige vorm immers niet verlengd worden als gevolg van het verdwijnen van de rechtsgrondslag, namelijk artikel 78 van de Regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden van de Europese Gemeenschappen.
Wenn man diesem Grundsatz zustimmt – und das tue ich –, welchen Status werden dann die 300 Hilfskräfte für Tagungen am Ende dieses Jahres erhalten, deren Verträge nicht in ihrer derzeitigen Form verlängert werden können, da die in Ziffer 78 der „Beschäftigungsbedingungen für sonstige Bedienstete“ vorgesehene Rechtsgrundlage entfällt?

Met betrekking tot deze specifieke richtlijn kan ik u vertellen dat de Europese Commissie het jaar 2006 tot Europees Jaar van de mobiliteit van werknemers heeft uitgeroepen en dat er een portaal voor beroepsmobiliteit komt, EURES, waarvan een verbeterde versie zal worden gepresenteerd tijdens een bijeenkomst in de komende dagen, namelijk op 20 en 21 februari in Brussel. Daar zal het officiële startsein worden gegeven.
Ich kann über diese einzelne Richtlinie hinaus darauf verweisen, dass die Europäische Kommission dieses Jahr 2006 zum Jahr der Mobilität erklärt hat, dass es ein Job-Portal geben wird, EURES, das jetzt im Rahmen einer Tagung in den nächsten Tagen in verbesserter Form vorgestellt wird, nämlich am 20./21. Februar in Brüssel.

De toezegging van Iran om de mensenrechtensituatie te verbeteren die werd gedaan tijdens de vierde mensenrechtendialoog tussen de EU en Iran die op 14 en 15 juni 2004 in Teheran plaatsvond, is een stap in de juiste richting. Maar we constateren ook dat het dringend noodzakelijk is dat dit gebeurt. Volgens schatting van internationale organisaties worden namelijk per jaar nog altijd circa driehonderd à vierhonderd doodvonnissen voltrokken, wordt circa tachtig keer geseling opgelegd en vindt een onbekend aantal stenigingen plaats, hoewel dit laatste, zoals u zojuist gehoord heeft, volgens het Iraanse wetboek van strafrecht niet meer is toegestaan.
Die Zusage des Iran während des vierten EU-Iran-Menschenrechtsdialogs am 14. und 15. Juni 2004 in Teheran, die Menschenrechtssituation zu verbessern, ist positiv. Aber wir sehen auch, dass es dringend notwendig ist, dass dies geschieht. Denn nach Schätzung internationaler Organisationen finden jährlich immer noch ca. 300 bis 400 Vollstreckungen von Todesurteilen, ca. 80 Auspeitschungen und eine unbekannte Anzahl Steinigungen statt, obwohl dies, wie Sie gerade gehört haben, offiziell nicht mehr im Rahmen des iranischen Strafgesetzbuches ist.

De Rechtbank vraagt zich af of de wetgever, door degene die tot een gevangenisstraf van een jaar is veroordeeld uit te sluiten van het genot van uitstel, terwijl hij dat uitstel toekent aan degene die veroordeeld is tot twaalf maanden gevangenisstraf, geen dusdanig verschil in behandeling in het leven heeft geroepen, rekening houdend met het feit dat, volgens de parlementaire voorbereiding, er een verschil van vijfenzestig dagen zou zijn (wat een aanzienlijk verschil is) en niet vijf dagen (wat de realiteit is en een onbeduidend verschil), dat er tussen eerstgenoemde en laatstgenoemde een discriminatie zou bestaan; daarop heeft de Rechtbank de hiervoor weergegeven prejudiciële vraag aan het Hof gesteld.
Das Gericht stellt sich die Frage, ob der Gesetzgeber, indem er demjenigen, der zu einer Haftstrafe von einem Jahr verurteilt worden ist, keinen Aufschub gewährt, während er diesen Aufschub jenem bewilligt, der zu zwölf Monaten Haftstrafe verurteilt worden ist, nicht einen derartigen Behandlungsunterschied geschaffen habe - unter Berücksichtigung der Tatsache, dass es, den Vorarbeiten zufolge, einen Unterschied von 65 Tagen gäbe (was ein beträchtlicher Unterschied ist) und nicht von fünf Tagen (was der Realität entspricht und einen unbedeutenden Unterschied darstellt) -, so dass eine Diskriminierung zwischen Erstgenanntem und Letztgenanntem bestehe; daraufhin hat das Gericht dem Hof die o.a. präjudizielle Frage gestellt.