Gelet op de desintegratie van de spoorwegmaatschappijen waartoe de Europese richtlijnen aanleiding geven en op het groeiend aantal actoren in de sector van het spoor (spoorwegmaatschappijen, infrastructuurbeheerders, externe onderhoudsbedrijven, enz.), lijkt het wenselijk en aangewezen ter bescherming van de gebruiker dat deze bij ongeval juridisch slechts een enkele gesprekspartner heeft, namelijk de spoorwegmaatschappij die hem/haar vervoert.
In view of the disintegration of railway undertakings brought about by European Directives and in view of the multiplication of parties involved in the railway industry (railway undertakings, infrastructure managers, third enterprises responsible for maintenance, etc.), it seems desirable for passengers to have only one interlocutor, by law, in the event of incidents, namely the railway undertaking which conveys them, and this arrangement would also serve to protect rail users.