Dit geld
t vooral wanneer we spreken over inspanningen die eerst een vooral cultureel van aard zijn, en daarna ook politieke en institutioneel. In dat geval moeten er immers eerst gesprekken worden gevoerd met de mensen, voordat er wor
dt gesproken met de Arabische Liga en de afzonderlijke landen. Ik zeg dit onder meer omdat volgens mij twee van de grote problemen binnen de Arabische wereld, namelijk het nationalisme en fundamentalisme, zich inmiddels ook doen gevoelen in onze Europese steden, die ook vanuit demografisch oogpunt steeds
...[+++]vaker tot Arabische steden uitgroeien.
This is all the more true when we talk about a primarily cultural – and therefore also political and institutional – effort, since in this case the talks must take place first with individuals, rather than with the Arab League or with individual States, not least because I believe that two of the major problems in the Arab world – nationalism and fundamentalism – now concern our European cities, too, which, from a demographic point of view, are also increasingly becoming cities of the Arab world.