Tot nu toe waren de werkzaamheden voor de planning en de ontwikkeling van het gasnetwerk om de doelstellingen inzake continuïteit te verwezenlijken, vaak door de gasindustrie zelf, relatief eenvoudig. De belangrijkste leveranciers beschikten immers over de hele infrastructuur, de gegevens over vraag en aanbod, de vereiste informatie en andere middelen om deze planning uit te voeren Rechtstreeks ingrijpen door de overheid was niet meteen nodig, omdat de nationale gasmaatschappijen, die verantwoordelijk waren voor de continuïteit van de bevoorrading, vaak volledige of gemengde staatsbedrijven waren.
Hitherto, the work of planning and developing the gas network to achieve the objectives in terms of security - often defined by the gas industry itself - was relatively simple, given that the main suppliers possessed all the infrastructure, the data relating to supply and demand for gas, information and the other instruments necessary for a successful outcome of such planning. In addition, direct State involvement was less necessary as the national gas companies responsible for security of supply were in many cases partly or wholly State-owned.