Gedurende het gehele bestaan van de Verenigde Staten strijden er twee concepten in het buitenlands beleid om voorrang: het vuurtorenconcept en het kruistochtconcept. De Monroe-doctrine van 1823, het optreden van Roosevelt in 1904, met andere woorden het recht op inmenging en de interventies in het Caraïbisch gebied (Haïti, Panama, de Dominicaanse Republiek, Cuba, Guatemala) zijn allemaal sprekende voorbeelden van een honderd jaar oude en onlangs weer opgerakelde doctrine.
The Monroe Doctrine of 1823 and the actions of Roosevelt in 1904, in other words the right to intervene and the actual interventions in the Caribbean – Haiti, Panama, the Dominican Republic, Cuba and Guatemala – are meaningful illustrations of a century-old doctrine that has now been resurrected.