Voorbeelden daarvan zijn gemakkelijk te vinden: het gebruik van „no fly”-lijsten waarop personen staan die niet op vliegtuigen mogen worden toegelaten, en welke door luchtvaartmaatschappijen met het oog op wetshandhaving zijn opgesteld voor doeleinden binnen de eerste pijler (commerciële doeleinden en veiligheid tijdens de vlucht), alsook het voorstel betreffende de toegang van wetshandhavingsinstanties tot de VIS-databank, dat als instrument van een gemeenschappelijk visumbeleid is opgesteld (16).
Relevant examples can be easily found: the use of ‘no fly lists’ including persons who should not be allowed on airplanes and established for law enforcement by airlines for purposes within the first pillar (commercial purposes as well as flight security), as well as the proposal on access by law enforcement authorities to the VIS database, established as an instrument of a common visa policy (16).