Vertaling van "14 zaak " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

ad acta gelegde zaak | geclasseerde zaak | geseponeerde zaak
affaire classée

een zaak beginnen | een zaak oprichten | een zaak opzetten
commencer son activité | lancer une affaire | se mettre à son compte

veroordeling in civiele en strafrechtelijke zaak zonder gevangenzetting
Condamnation, sans emprisonnement, après procès civil ou pénal

burgerrechtelijke zaak | civielrechtelijke zaak
affaire de droit civil

lichamelijke zaak
bien corporel

zaak
affaire

de zaak in gereedheid brengen
mettre l'affaire en état

theoretisch model van een zaak formuleren voor therapie
formuler un modèle de conceptualisation de cas pour la thérapie

toezicht houden op het beheer van een etablissement | toezicht houden op het beheer van een zaak
superviser la gestion d’un établissement

beginsel van wederzijdse erkenning [ Cassis-van-Dijon-zaak ]
principe de reconnaissance mutuelle [ affaire Cassis de Dijon ]

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

3. Schendt artikel 577-2 van het Burgerlijk Wetboek, inzonderheid de §§ 3 en 5, zoals deze bepaling (in haar huidige en toenmalige context) van toepassing is sinds 1 september 2005, in zoverre het bepaalt of in die zin geïnterpreteerd wordt dat de deelgenoot die alleen het onverdeeld goed heeft gebruikt en het exclusief genot ervan heeft gehad, een vergoeding verschuldigd is aan de andere deelgenoot in verhouding tot hun aandeel in de opbrengstwaarde van dit goed, ook wanneer de eerstgenoemde deelgenoot geen schuld heeft aan de omstandigheid dat de andere deelgenoot zijn recht op genot en gebruik niet in natura heeft uitgeoefend, en zelfs wanneer de andere deelgenoot vrijwillig weigert zijn recht op genot en gebruik in natura uit te oefenen, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, op zichzelf genomen of genomen in samenhang met artikel 16 van de Grondwet en artikel 1 van het (Eerste) Aanvullend Protocol bij het EVRM en artikel 14 van hetzelfde Verdrag, doordat de door de wet aan het eigendomsrecht van de eerste deelgenoot opgelegde beperkingen disproportioneel zijn, derwijze dat er geen rechtvaardig evenwicht, een ' fair balance ' (billijk evenwicht), bestaat tussen de eisen van het algemene belang (de bescherming van de belangen van mede-eigenaars die niet het genot hebben van de gemeenschappelijke zaak) en de bescherming van zijn fundamentele rechten en dat de inmenging een onevenredige last (' excessive burden ') op hem legt, terwijl aan het eigendomsrecht opgelegde beperkingen niet disproportioneel mogen zijn, derwijze dat er een billijk evenwicht (een ' fair balance ') moet bestaan tussen de eisen van het algemene belang (de bescherming van de belangen van mede-eigenaars die niet het genot hebben van de gemeenschappelijke zaak) en de bescherming van de fundamentele rechten van het individu en de inmenging geen onevenredige last (' excessive burden ') op de betrokkene mag leggen ?
3. L'article 577-2 du Code civil, en particulier les paragraphes 3 et 5, telle que cette disposition (dans son contexte actuel et celui de l'époque) est applicable depuis le 1 septembre 2005, en ce qu'il dispose ou est interprété en ce sens que l'indivisaire ayant utilisé seul le bien indivis et ayant bénéficié de la jouissance exclusive de ce bien est tenu de payer à l'autre indivisaire une indemnité équivalente à sa part dans la valeur de rapport de ce bien, même lorsque le fait que l'autre indivisaire n'a pas exercé en nature son droit d'usage et de jouissance n'est pas imputable à l'indivisaire cité en premier lieu et même lorsque l'autre indivisaire refuse délibérément d'exercer en nature son droit d'usage et de jouissance, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, pris isolément ou lus en combinaison avec l'article 16 de la Constitution et avec l'article 1 du (Premier) Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme et avec l'article 14 de la même Convention, en ce que les restrictions apportées par la loi au droit de propriété du premier indivisaire sont disproportionnées, de sorte qu'il n'existe pas de juste équilibre (' fair balance ') entre les exigences de l'intérêt général (la protection des intérêts des copropriétaires qui n'ont pas la jouissance de la chose commune) et la protection de ses droits fondamentaux et que l'ingérence lui impose une charge disproportionnée (' excessive burden '), alors que les restrictions imposées au droit de propriété ne peuvent être disproportionnées, de sorte qu'il faut qu'existe un juste équilibre (' fair balance ') entre les exigences de l'intérêt général (la protection des intérêts des copropriétaires qui n'ont pas la jouissance de la chose commune) et la protection des droits fondamentaux de l'individu et que l'ingérence ne peut imposer une charge disproportionnée (' excessive burden ') à l'intéressé ?

Het Europese Hof van Justitie heeft uitspraak gedaan in zaak C-358/14 die door Polen werd aangespannen betreffende de Europese tabaksrichtlijn.
La Cour européenne de Justice a rendu son arrêt dans l'affaire C-358/14 intentée par la Pologne et ayant pour objet un recours en annulation dans le cadre de la directive européenne "Tabac".

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

Bevestigt de minister dat de correctionele rechtbank van Leuven voor de vierde keer een zaak in een verkrachting van een 14-jarig meisje moest uitstellen omdat de aangestelde psychologe haar opdracht weigerde wegens onvoldoende ereloon?
La ministre confirme-t-elle que le tribunal de Louvain a dû reporter, pour la quatrième fois, une affaire relative au viol d'une jeune fille de 14 ans, la psychologue désignée ayant refusé la mission parce que ses honoraires étaient insuffisants ?

Vraag nr. 6-173 d.d. 23 oktober 2014 : (Vraag gesteld in het Nederlands) De correctionele rechtbank van Leuven moest een zaak rond de verkrachting van een 14-jarig meisje uitstellen.
Question n° 6-173 du 23 octobre 2014 : (Question posée en néerlandais) Le tribunal correctionnel de Louvain a dû reporter une affaire relative au viol d'une jeune fille de 14 ans.

(14) In de zaak British Leyland heeft de Europese Commissie als uitgangspunt genomen het bedrag van 1 000 frank dat in de zaak van General Motors Continental door het Hof van Justitie als redelijk werd aanvaard, aangepast aan de inflatie (Beschikking van 2 juli 1984 inzake een procedure op grond van artikel 86 E. E. G. -Verdrag, P. B. l 207, 2 augustus 1984, (11), 15, nr. 28 : « Bovendien ligt de prijs van 100 pond sterling aanzienlijk boven het bedrag dat het Hof van Justitie in zijn arrest in zaak 26/75, General Motors tegen Commissie, als redelijk aangaf, ook wanneer men rekening houdt met de inflatie »).
(14) Dans l'affaire British Leyland, la Commission européenne s'est basée sur le montant indexé de 1 000 francs que la Cour de justice avait jugé raisonnable dans l'affaire General Motors Continental (Décision du 2 juillet 1984 relative à une procédure fondée sur l'article 86 du Traité C. E. , J. O. C. E. L 207, 2 août 1984, (11), 15, nº 28 : « Qui plus est, la redevance de 100 livres sterling dépasse largement le montant que la Cour de justice a indiqué comme raisonnable dans son arrêt General Motors ­ Commission dans l'affaire 26-75, compte tenu de l'inflation qui a sévi depuis lors».

Wanneer het Hof beslist dat een zaak in staat van wijzen is en de dag van de terechtzitting op bijvoorbeeld 14 maart 2001 bepaalt, kan er een probleem rijzen indien de heer G. De Baets als voorzitter in functie in deze zaak zitting heeft en het Hof de zaak op de voormelde datum in beraad neemt.
À supposer que la Cour décide qu'une affaire est en état et qu'elle fixe le jour de l'audience, par exemple, au 14 mars 2001, un problème risque de se poser si M. G. De Baets siège dans cette affaire en tant que président en exercice et que la Cour met la cause en délibéré à la date précitée.

(14) Zaak COMP/34 579 — Mastercard, Zaak COMP/36 5818 — Eurocommerce, Zaak COMP/38 580 — Commercial Cards.
(14) Affaire COMP/34 579 — Mastercard, Affaire COMP/36 5818 — Eurocommerce, Affaire COMP/38 580 — Commercial Cards.

(14) In de zaak British Leyland heeft de Europese Commissie als uitgangspunt genomen het bedrag van 1 000 frank dat in de zaak van General Motors Continental door het Hof van Justitie als redelijk werd aanvaard, aangepast aan de inflatie (Beschikking van 2 juli 1984 inzake een procedure op grond van artikel 86 E.E.G.-Verdrag, P.B. l 207, 2 augustus 1984, (11), 15, nr. 28 : « Bovendien ligt de prijs van 100 pond sterling aanzienlijk boven het bedrag dat het Hof van Justitie in zijn arrest in zaak 26/75, General Motors tegen Commissie, als redelijk aangaf, ook wanneer men rekening houdt met de inflatie »).
(14) Dans l'affaire British Leyland, la Commission européenne s'est basée sur le montant indexé de 1 000 francs que la Cour de justice avait jugé raisonnable dans l'affaire General Motors Continental (Décision du 2 juillet 1984 relative à une procédure fondée sur l'article 86 du Traité C.E., J.O. C.E. L 207, 2 août 1984, (11), 15, nº 28 : « Qui plus est, la redevance de 100 livres sterling dépasse largement le montant que la Cour de justice a indiqué comme raisonnable dans son arrêt General Motors ­ Commission dans l'affaire 26-75, compte tenu de l'inflation qui a sévi depuis lors».