Traduction de «92 heeft geoordeeld » (Néerlandais → Français) :

Het komt het Hof niet toe, zoals het Hof reeds bij zijn voormelde arrest nr. 27/92 heeft geoordeeld, na te gaan of de door het decreet ingevoerde maatregelen opportuun of wenselijk zijn.
Il n'appartient pas à la Cour, comme elle l'a déjà jugé par son arrêt n° 27/92 précité, d'apprécier si les mesures instaurées par le décret sont opportunes ou souhaitables.

Voorts heeft het HvJ[92] geoordeeld dat het recht op eerbiediging van het privéleven en het familie‑ en gezinsleven moet worden bezien in samenhang met de verplichting van artikel 24, lid 2, van het Handvest om rekening te houden met de belangen van het kind[93], en met inachtneming van de noodzaak dat een kind regelmatig persoonlijke betrekkingen met zijn beide ouders onderhoudt[94].
En outre, la CJUE a reconnu[92] que le droit au respect de la vie privée ou familiale doit être lu en corrélation avec l’obligation de prise en considération de l’intérêt supérieur de l’enfant[93] et en tenant compte de la nécessité pour un enfant d’entretenir régulièrement des relations personnelles avec ses deux parents[94].

Met betrekking tot de inachtneming van de richtlijn 2011/92/EU heeft de afdeling wetgeving van de Raad van State, in haar derde advies dat in B.17.7 is aangehaald, geoordeeld dat de uit die richtlijn voortvloeiende verplichtingen « op het eerste gezicht [...] niet van toepassing [lijken] te zijn op een loutere verlenging van de levensduur van kerncentrales, in tegenstelling tot de verplichtingen die voortvloeien uit het Espoo-verdrag en het verdrag van Aarhus, waarvan het toepassingsgebied ruimer is geformuleerd » (Parl. St., Kamer, 2014-2015, DOC 54-0967/009, p. 11).
En ce qui concerne le respect de la directive 2011/92/UE, la section de législation du Conseil d'Etat a, dans son troisième avis cité en B.17.7, considéré que les obligations découlant de cette directive « ne semblent pas à première vue applicables à une simple prolongation de la durée de vie de centrales nucléaires, au contraire des obligations qui découlent de la Convention d'Espoo et de la Convention d'Aarhus, dont le champ d'application est formulé d'une manière plus large » (Doc. parl., Chambre, 2014-2015, DOC 54-0967/009, p. 11).

Voor de invoering van artikel 32quater, WIB (nu artikel 35, WIB 92), heeft de administratieve rechtspraak altijd geoordeeld dat, gelet op de bepalingen van artikel 32bis, WIB (nu artikel 34, § 1, WIB 92), het gezinspensioen belastbaar was in hoofde van diegene van de echtgenoten waarvan het beroepsinkomen de grondslag vormde voor dat pensioen.
Avant l'instauration de l'article 32quater, CIR (actuellement article 35, CIR 92), la jurisprudence administrative a toujours considéré qu'eu égard aux termes de l'article 32bis, CIR 92 (actuellement article 34, § 1 , CIR 92), la pension au taux ménage était imposable dans le chef de celui des conjoints dont l'activité professionnelle était à l'origine de cette pension.

Voor de invoering van artikel 32quater, WIB (nu artikel 35, WIB 92), heeft de administratieve rechtspraak altijd geoordeeld dat, gelet op de bepalingen van artikel 32bis, WIB (nu artikel 34, § 1, WIB 92), het gezinspensioen belastbaar was in hoofde van diegene van de echtgenoten waarvan het beroepsinkomen de grondslag vormde voor dat pensioen.
Avant l'instauration de l'article 32quater, CIR (actuellement article 35, CIR 92), la jurisprudence administrative a toujours considéré qu'eu égard aux termes de l'article 32bis, CIR 92 (actuellement article 34, § 1, CIR 92), la pension au taux ménage était imposable dans le chef de celui des conjoints dont l'activité professionnelle était à l'origine de cette pension.

Het Hof heeft geoordeeld dat die wet een concurrentievervalsing was en voerde daartoe richtlijn 92/84/EEG aan.
La Cour a estimé que cette loi constituait une distorsion de concurrence et a invoqué, notamment, la directive 92/84/CEE.

De wetgever heeft geoordeeld dat het nieuwe artikel 356 van het WIB 1992 onmiddellijk in werking moest treden, « gelet op de draagwijdte van het arrest van het Grondwettelijk Hof en gelet op de verschillen in praktische toepassing van artikel 356 WIB 92 door hoven en rechtbanken », aangezien « [.] het gevaar op verjaring van aanslagen reëel [was] indien de gewijzigde bepaling niet onmiddellijk in werking [zou treden] » (Parl. St., Kamer, 2009-2010, DOC 52-2310/001, p. 32).
Le législateur a estimé que le nouvel article 356 du CIR 1992 devait entrer immédiatement en vigueur, « vu la portée de l'arrêt de la Cour constitutionnelle et vu les différences dans l'application pratique de l'article 356 CIR 92 par les cours et tribunaux », étant donné que « le danger de prescription des impositions [était] réel si la disposition modifiée n'entr [ait] pas immédiatement en vigueur » (Doc. parl., Chambre, 2009-2010, DOC 52-2310/001, p. 32).

Hoewel de vraag betrekking lijkt te hebben op de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek, wordt tevens verwezen naar het arrest nr. 72/92 van 18 november 1992, waarin het Hof heeft geoordeeld : dat de waarborgen die voortvloeien uit de algemene beginselen van het strafrecht gelden onafhankelijk van de kwalificatie strafrechtelijk of niet-strafrechtelijk die de wet zou kunnen geven aan de maatregelen die zij voorschrijft; dat de kwalificatie « administratief » die de wet van 30 juni 1971 betreffende de administratieve geldboeten toepasselijk in geval van inbreuk op sommige sociale wetten geeft aan de geldboeten waarin zij voorziet derhalve geen miskenning van die principes kan verantwoorden; dat het aan de overheid die belast is met de bestraffing van de inbreuken toekomt de aan de overtreder verweten feiten te bewijzen, niet alleen wanneer zij beslist een boete op te leggen maar ook wanneer een beroep voor de rechter wordt ingediend en dat de wetgever evenmin het beginsel van het vermoeden van onschuld heeft willen laten varen.
Bien que la question semble porter sur les dispositions du Code judiciaire, il est également fait référence à l'arrêt n° 72/92 du 18 novembre 1992, dans lequel la Cour a jugé : que les garanties résultant des principes généraux du droit pénal s'appliquent indépendamment de la qualification de pénales ou de non pénales que la loi pourrait donner aux mesures qu'elle prescrit; que la qualification d'administratives que la loi du 30 juin 1971 relative aux amendes administratives applicables en cas d'infraction à certaines lois sociales donne aux amendes qu'elle prévoit ne saurait donc justifier une méconnaissance de ces principes; qu'il incombe à l'autorité chargée de la répression des infractions d'établir les faits reprochés au contrevenant, non seulement lorsqu'elle décide d'infliger une amende mais également lorsqu'un recours est introduit devant le juge; que le législateur n'a pas davantage voulu abandonner le principe de la présomption d'innocence.

In zijn arrest nr. 31/92 heeft het Hof geoordeeld dat de onderscheiden fiscale behandeling van bestendige bedrijven en seizoenbedrijven verantwoord was, doordat de decreetgever « kon oordelen dat de belasting niet in dezelfde mate diende te worden verhoogd voor toestellen die niet permanent staan opgesteld - dat is het geval op foren en in seizoenbedrijven - als voor toestellen die gedurende het hele jaar in gebruik zijn ».
Dans son arrêt n° 31/92, la Cour a considéré que le traitement fiscal différent des exploitations permanentes et des exploitations saisonnières était justifié en ce que le législateur décrétal « a pu estimer que la taxe ne devait pas être majorée dans la même mesure pour les appareils qui ne sont pas placés de façon permanente - c'est le cas dans les foires et dans les exploitations saisonnières - que pour les appareils qui sont accessibles durant toute l'année ».