Vertaling van "aangezien het hof aldus expliciet " (Nederlands → Frans) :

Aangezien zij zijn opgeleid voor de uitoefening van een zeer specifiek ambt en aldus bedreven zijn in de techniek van het cassatieberoep, zijn zij de enigen die de partijen mogen vertegenwoordigen voor het Hof van Cassatie in burgerlijke, handels-, sociale en tuchtzaken.
Formés à l’exercice d’une fonction très spécifique et à la technique du pourvoi en cassation, ils ont seuls le droit de représenter les parties devant la Cour de cassation en matière civile, commerciale, sociale et disciplinaire.

De bestreden artikelen 6, 121 en 122 van de wet van 5 februari 2016 hangen onlosmakelijk samen, aangezien zij alle beogen om, in lijn met de eerdere hervormingen met dezelfde doelstelling, de correctionalisering mogelijk te maken van zoveel mogelijk misdaden en aldus de behandeling ervan te onttrekken aan het hof van assisen ten voordele van de correctionele rechtbank, die voortaan veel hogere gevangenisstraffen kan opleggen.
Les articles 6, 121 et 122, attaqués, de la loi du 5 février 2016 sont indissociablement liés, étant donné qu'ils visent tous, dans le prolongement des réformes antérieures qui poursuivaient le même objectif, à permettre la correctionnalisation d'un maximum de crimes et donc à soustraire leur traitement à la cour d'assises, en faveur du tribunal correctionnel, qui peut infliger désormais des peines d'emprisonnement bien plus longues.

Volgens de Ministerraad is het Hof niet bevoegd om de prejudiciële vragen te beantwoorden aangezien het aldus zou worden gevraagd te oordelen over de verdeling van de bevoegdheden binnen de rechterlijke macht, zoals die is vastgelegd in de artikelen 144, 145, 146 en 147 van de Grondwet.
Selon le Conseil des ministres, la Cour n'est pas compétente pour répondre aux questions préjudicielles, étant donné qu'il lui serait demandé de statuer sur la répartition des compétences au sein du pouvoir judiciaire, telle qu'elle a été fixée dans les articles 144, 145, 146 et 147 de la Constitution.

Bericht voorgeschreven bij artikel 74 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 Bij twee vonnissen van 24 februari 2016 in zake respectievelijk M.A. en K. N'G. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de stad Namen en L.V.D. en K.D. tegen de ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente Sambreville, waarvan de expedities ter griffie van het Hof zijn ingekomen op 7 maart 2016, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Namen, afdeling Namen, de volgende prejudiciële vragen gesteld : « Schenden de artikelen 63, 165 en 167 van het Burgerlijk Wetboek, afzonderlijk genomen of met elkaar in samenhang gelezen, in zoverre zij, naar gelang van de eraan gegeven interpretatie, het daadwerkelijke karakter van het beroep tegen de beslissing van de ambtenaar van de burgerlijke stand om de voltrekking van het huwelijk te weigeren, doen afhangen van de door de huwelijkskandidaten gekozen huwelijksdatum en/of van het bestaan van een uitstel, van twee maanden, eventueel verlengd met drie maanden, niet met name de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere supranationale wetsbepalingen, zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met name artikel 12 van dat laatste, waardoor het huwelijksrecht wordt belemmerd, aangezien zij die kandidaten het daadwerkelijke recht op het huwelijk ontnemen en hen ertoe verplichten om vrijwel stelselmatig opnieuw een aangifte van het huwelijk te doen, tenzij wordt beschouwd dat, waarbij zij zich bewust zijn of moeten zijn van de termijnen, ofwel (1) zij vooraf aan de procureur des Konings een verzoek tot verlenging kunnen richten, waarbij het verstrijken van de termijn van 6 maanden en 14 dagen nog voordat de beslissing tot uitstel wordt genomen of voordat de beroepstermijn van één maand is verstreken een ernstige redenen vormt, ofwel (2), indien de ambtenaar van de burgerlijke stand beslist de voltrekking van het huwelijk uit te stellen, en vanaf die datum, de termijn voor het voltrekken van het hu ...
Avis prescrit par l'article 74 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 Par deux jugements de 24 février 2016 en cause respectivement de M.A. et K. N'G. contre l'officier de l'état civil de la ville de Namur et de L.V.D. et K.D. contre l'officier de l'état civil de la commune de Sambreville, dont les expéditions sont parvenues au greffe de la Cour le 7 mars 2016, le Tribunal de première instance de Namur, division Namur, a posé les questions préjudicielles suivantes : « Les articles 63, 165 et 167 du Code civil, pris isolément ou ensemble, en ce qu'ils font dépendre, selon l'interprétation qui leur est donnée, de la date de mariage choisie par les candidats au mariage et/ou de l'existence d'une surséance, de deux mois, éventuellement prolongée de trois mois, l'effectivité du recours contre la décision de refus célébrer le mariage émanant de l'Officier de l'état civil, ne violent-ils pas notamment les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec d'autres dispositions légales supranationales telle la Convention européenne des droits de l'homme et notamment l'article 12 de cette dernière, constituant de ce fait une entrave au droit du mariage, puisque privant lesdits candidats du droit effectif au mariage et les contraignant à la réintroduction quasi systématique d'une déclaration de mariage, sauf à considérer que, conscients ou devant l'être des délais, soit (1) ils peuvent saisir en amont le Procureur du Roi d'une demande de prolongation, l'expiration du délai de 6 mois et 14 jours avant même la décision de surséance ou avant l'expiration du délai de recours d'un mois constituant des raisons graves, soit (2) qu'en cas de surséance de la célébration du mariage décidée par l'Officier de l'état civil, et depuis cette date, le délai de célébration de mariage est, à tout le moins, suspendu, jusqu'a que ce dernier accepte de célébrer le mariage, explicitement ou implicitement par absence de refus dans le délai de deux mois, ou jusqu'a ce que le juge soit saisi da ...

Aldus kunnen deze arresten verder reiken dan het specifieke geval (211). Hoewel er in de Belgische rechtspraak maar weinig expliciete verwijzingen naar de arresten van het Europees Hof te vinden zijn, toch houdt ze rekening met het specifieke gezag van de interpretatieve rechtspraak van het Europees Hof, dat ze onderscheidt van het gezag van gewijsde : behalve in geval van nieuwe feiten of andere objectieve elementen die tot een wijziging van de interpretatieve rechtspraak van het Europees Hof kunnen leiden, is het normaal zo dat, gelet op het bijzondere gezag dat aan die rechtspraak is verbonden, de Belgische rechtspraak zich naar die rechtspraak richt.
Encore qu'elle ne comporte que peu de références explicites aux arrêts de la Cour européenne, la jurisprudence belge a égard à l'autorité spécifique qui s'attache à la jurisprudence interprétative de la Cour européenne qu'elle distingue de l'autorité de la chose jugée : hormis l'existence de faits nouveaux ou d'autres éléments objectifs de nature à entraîner une modification de la jurisprudence interprétative de la Cour européenne, l'autorité particulière qui s'attache à cette jurisprudence amène normalement la jurisprudence belge à se conformer à celle-ci.

Deze onroerende verhuur is evenwel aan de belasting onderworpen aangezien ze expliciet van de vrijstelling uitgesloten is als de terbeschikkingstelling van stalling voor rijtuigen. Het begrip « voertuigen » omvat namelijk ook boten (zie artikel 44, § 3, 2º, a, 1e streepje, van het BTW-Wetboek en het arrest van 3 maart 2005 van het Europees Hof van Justitie, zaak C-428/02, Fonden Marselisborg Lystbadehavn tegen Skatteministeriet).
Cette location immobilière est néanmoins passible de la taxe parce qu'elle est expressément exclue de l'exemption au titre de mise à disposition d'emplacements pour véhicules, la notion de véhicules englobant les bateaux (voir article 44, § 3, 2º, a, 1 tiret, du Code de la TVA et arrêt du 3 mars 2005 de la Cour de justice des Communautés européennes, rendu dans l'affaire C-428/02, Fonden Marselisborg Lystbadehavn contre Skatteministeriet).

De procureur-generaal bij het Hof van Cassatie wijst daarbij op het probleem dat « het louter verwijzen naar artikel 585, 10º, van het Gerechtelijk Wetboek, dat in beginsel volstaat om een bepaalde norm te identificeren ontoereikend [blijkt], aangezien thans aldus twee verschillende teksten kunnen worden aangewezen ».
À cet égard, le procureur général près la Cour de cassation souligne le problème que « la seule référence à l'article 585, 10º, du Code judiciaire, en principe adéquate pour identifier une norme déterminée, s'avère insuffisante puisqu'elle est désormais susceptible de consacrer deux textes distincts ».

In dit verband oordeelt het Hof dat de regels betreffende het vrije verkeer van werknemers aldus moeten worden uitgelegd dat zij niet eraan in de weg staan dat de lidstaat van de laatste werkzaamheden overeenkomstig zijn nationale recht weigert om aan een volledig werkloze grensarbeider die in die lidstaat de beste kansen op re-integratie in het beroepsleven heeft, een werkloosheiduitkering toe te kennen op grond dat die werknemer niet op zijn grondgebied woont, aangezien volgens de bepalingen van de verordening de wetgeving van de woonlidstaat van toepassing is.
À cet égard, la Cour considère que les règles relatives à la libre circulation des travailleurs doivent être interprétées en ce sens qu’elles ne s’opposent pas à ce que l’État du dernier emploi refuse, conformément à son droit national, d’accorder à un travailleur frontalier se trouvant en chômage complet, et disposant dans cet État membre des meilleures chances de réinsertion professionnelle, le bénéfice d’allocations de chômage, au motif qu’il ne réside pas sur son territoire, dès lors que, conformément aux dispositions du règlement, la législation applicable est celle de l’État membre de résidence.

Het Hof stelt in punt 48: `Aangezien de omvang van de behoeften van persoon tot persoon sterk kan verschillen, moet deze bevoegdheid bovendien aldus worden uitgelegd dat de lidstaten wel een bepaald referentiebedrag kunnen vaststellen, maar niet dat ze een minimuminkomen kunnen bepalen waaronder geen gezinshereniging wordt toegestaan, zonder enige concrete beoordeling van de situatie van iedere aanvrager'. In punt 42 luidt het: `(...) beoordelen de lidstaten (...) de aard en de regelmaat van deze inkomsten en kunnen zij rekening houden met de nationale minimumlonen en -pensioenen, evenals met het aantal gezinsleden'.
Au point 42, il est indiqué : « (...) les États membres évaluent (...) la nature et la régularité des ressources et peuvent tenir compte du niveau des rémunérations et des pensions minimales nationales ainsi que du nombre de membres que compte la famille».