Het verslag doet dus een aantal aanvaardbare aanbevelingen, maar het legt ook de nadruk op de economische en sociale aspecten van de Lissabon-strategie. Men vergeet evenwel dat deze strategie de sterkste concentratie van neoliberale beleidsmaatregelen van de Europese Unie bevat. Voorstellen als de beruchte Bolkestein-richtlijn, de zogenaamde flexizekerheid en het voorstel van de Raad inzake een richtlijn voor de organisatie van de arbeidstijd komen allemaal uit deze strategie voort.
Parallèlement à ces recommandations acceptables, le rapport souligne toutefois la dimension économique et sociale de la stratégie de Lisbonne, oubliant que cette stratégie contient les politiques les plus néolibérales adoptées par l’Union européenne, qui ont déjà été à l’origine de propositions telles que la célèbre directive Bolkestein, la «flexicurité» et la proposition du Conseil relative à la directive sur le temps de travail.
