Vertaling van "afdeling wetgeving meegedeelde documenten blijkt " (Nederlands → Frans) :

Uit de aan de Raad van State, afdeling Wetgeving, meegedeelde documenten blijkt evenwel dat het voornoemde kenniscentrum heeft verduidelijkt dat er geen enkel nieuw element is dat een afwijking rechtvaardigt van de aanbevelingen die het bij de redactie van het koninklijk besluit van 1 februari 2010 had geformuleerd en dat het heeft bevestigd dat het verslag en de aanbevelingen van 16 december 2008 nog steeds actueel zijn.
Il ressort toutefois des documents communiqués au Conseil d'Etat, section de législation, que le centre d'expertise susvisé a précisé qu'aucun élément neuf ne justifie de s'écarter des recommandations qu'il avait formulées lors de la rédaction de l'arrêté royal du 1 février 2010 et qu'il a confirmé que le rapport et les recommandations du 16 décembre 2008 restent toujours d'actualité.

Uit de aan de Raad van State, afdeling Wetgeving, meegedeelde documenten kan niet worden afgeleid dat aan dit vormvereiste reeds is voldaan, zodat dergelijk onderzoek wellicht nog dient te gebeuren.
Les documents communiqués au Conseil d'État, section de législation, ne permettent pas de déduire que cette formalité a déjà été accomplie de sorte que pareil examen doit vraisemblablement encore avoir lieu.

Een lid laat opmerken dat uit de lezing van het boek van de heer Jan Velaers, De Grondwet en de Raad van State, afdeling wetgeving, blz. 365, blijkt dat het procédé van versterkte parlementaire controle die de minister in dit dossier voorstelt, helemaal niet zo uitzonderlijk is als deze laat uitschijnen.
Un membre fait remarquer qu'il ressort de la lecture de l'ouvrage de M. Jan Velaers, intitulé « De Grondwet en de Raad van State, afdeling Wetgeving », p. 365, que le procédé du contrôle parlementaire renforcé que le ministre préconise dans ce dossier, n'est pas du tout aussi exceptionnel que ce dernier ne le laisse entendre.

Uit geen aan de Raad van State, afdeling wetgeving, bekend gegeven blijkt evenwel dat de in artikel 2, lid 2, van de richtlijn 94/80/EG bedoelde mededeling en aanpassing heeft plaatsgevonden.
Il n'appert toutefois d'aucun élément connu du Conseil d'État, section de législation, que la notification et l'adaptation visées à l'article 2, paragraphe 2, de la directive 94/80/CE ont eu lieu.

In het advies 52.286/1 dat de Raad van State, afdeling Wetgeving, op 8 november 2012 uitbracht over een ontwerp van koninklijk besluit `tot wijziging van het koninklijk besluit van 4 augustus 1992 betreffende de kosten, de percentages, de duur en de terugbetalingsmodaliteiten van het consumentenkrediet', werd in dit verband het volgende opgemerkt: "Aan de Raad van State, afdeling Wetgeving, is meegedeeld dat met betrekking tot de omzetting van artikel 19 van de [Richtlijn Consumentenkrediet] bepaalde problemen zijn gerezen die werden besproken met vertegenwoordigers van de Europese Commissie en dat, in het licht daarvan, een aanpassing of herziening van de richtlijn met toepassing van de comitologieprocedure wordt overwogen.
A cet égard, l'avis 52.286/1, que le Conseil d'Etat, section de législation, a donné le 8 novembre 2012 sur un projet d'arrêté royal `portant modification de l'arrêté royal du 4 août 1992 relatif aux coûts, aux taux, à la durée et aux modalités de remboursement du crédit à la consommation', avait observé ce qui suit : « Le Conseil d'Etat, section de législation, a été informé que la transposition de l'article 19 de la [directive Crédit à la consommation] a soulevé certains problèmes qui ont été examinés avec les représentants de la Commission européenne et qu'il est envisagé en conséquence d'adapter ou de revoir la directive dans le cadre de la procédure de comitologie.

Hieruit volgt niet alleen dat het taalvoorschrift vervat in artikel 4, § 7, van het ontwerp voor de fabrikant dwingender blijkt te zijn dan het voorschrift waarin richtlijn 2014/53/EU voorziet en dit zonder dat in het aan de afdeling Wetgeving overgezonden dossier wordt vermeld dat de procedures en de voorwaarden bepaald in artikel 114 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie zouden zijn nageleefd, maar ook dat het gevaar dat bestaat dat dit voorschrift een effect heeft dat haaks staat op het door de Europese en de Belgische wetgever nagestreefde doel, namelijk het op de markt brengen van producten waarvan de veiligheid gewaarborgd is, waaronder hun gebruiksveiligheid in het licht van essentiële eisen inzake de bescherming van de gezondheid en de veiligheid van personen en huisdieren, en de bescherming van goederen (2).
Il s'ensuit que non seulement, la règle linguistique prévue par l'article 4, § 7, du projet s'avère plus contraignante pour le fabricant que celle prévue par la directive 2014/53/UE et ce, sans que le dossier transmis à la section de législation fasse état de ce qu'auraient ait été respectées les procédures et conditions prévues par l'article 114 du traité sur le fonctionnement de l'Union européenne, mais en outre, cette règle risque d'avoir un effet contraire à l'objectif poursuivi par le législateur tant européen que belge, à savoir la mise sur le marché de produits dont la sécurité est garantie, en ce compris leur sécurité d'utilisation au regard d'exigences essentielles de protection de la santé et de la sécurité des personnes et des animaux domestiques, ainsi que la protection des biens (2).

(3) Nu wordt daarvan, blijkens de aan de afdeling Wetgeving ter beschikking gestelde documenten, enkel melding gemaakt in het advies dat de Commissie voor Verzekeringen op 9 september 2015 over het ontwerp heeft uitgebracht.
(3) D'après les documents mis à la disposition de la section de législation, seul l'avis que la Commission des assurances a donné le 9 septembre 2015 sur le projet en fait actuellement mention.

In mijn antwoord op uw mondelinge vraag nr. 3183 van 1 april 2015 in de commissie voor de Binnenlandse Zaken, de Algemene Zaken en het Openbaar ambt, (Integraal Verslag, Kamer, 2014-2015, CRIV 54 COM 141, blz. 239) heb ik u meegedeeld dat het ontwerp van koninklijk besluit tot wijziging van het koninklijk besluit van 7 april 2005 houdende de nadere regels inzake de berekening en de verdeling van de gemeentelijke dotaties in de schoot van een meergemeentezone, weldra moest worden voorgelegd aan het advies van de afdeling wetgeving van de Raad van State.
Dans ma réponse à votre question orale n° 3183 du 1er avril 2015 en commission de l'Intérieur, des Affaires générales et de la Fonction publique (Compte Rendu Intégral, Chambre, 2014-2015, CRIV 54 COM 141, p. 239) je vous ai informé que le projet d'arrêté royal modifiant l'arrêté royal du 7 avril 2005 fixait les règles particulières de calcul et de répartition des dotations communales au sein d'une zone de police pluricommunale devait être soumis prochainement à l'avis de la section législation du Conseil d'État.

De afdeling wetgeving van de Raad van State heeft er reeds op gewezen (1) dat de federale overheid, wegens haar bevoegdheden voor maatschappelijk welzijn een opeisingsprocedure voor leegstaande gebouwen heeft kunnen organiseren, waarin wordt voorzien door artikel 134bis van de nieuwe gemeentewet : uit de tekst en uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 12 januari 1993 houdende een urgentieprogramma voor een meer solidaire samenleving, die deze bepaling ingevoegd heeft in de nieuwe gemeentewet, blijkt dat de wetgever het opeisingsrecht, dat hij louter en alleen beschouwde als een van de noodzakelijke middelen om de openbare centra voor maatschappelijk welzijn de mogelijkheid te bieden om de daklozen op te vangen en te helpen, in het leven heeft geroepen uit hoofde van de algemene opdrachten die zij dienen te vervullen, en erin bestaan het recht op maatschappelijke dienstverlening voor eenieder te waarborgen; meer in het bijzonder blijkt dat die maatregel ingevoerd is om een van de problemen op te lossen waarmee de openbare centra voor maatschappelijk welzijn geconfronteerd dreigen te worden tijdens de uitoefening van hun opdracht van opvang en bijstand aan daklozen, ingevolge de opheffing van de bepalingen tot beteugeling van de landloperij en de bedelarij (2).
Comme la section de législation du Conseil d'État l'a déjà relevé (1), c'est en vertu de ses compétences en matière d'aide sociale que l'autorité fédérale a pu organiser la procédure de réquisition d'immeubles abandonnés que prévoit l'article 134bis de la nouvelle loi communale : il ressort en effet du texte et des travaux préparatoires de la loi du 12 janvier 1993 contenant un programme d'urgence pour une société plus solidaire, qui a inséré cette disposition dans la nouvelle loi communale, que le législateur a conçu le droit de réquisition qu'il organisait comme étant, et comme étant seulement, l'un des moyens nécessaires pour permettre aux centres publics d'aide sociale d'accueillir et d'aider les personnes sans abri, au titre des missions générales qui sont les leurs d'assurer le droit de chacun à l'aide sociale; plus précisément, il apparaît que cette mesure a été instituée pour résoudre l'un des problèmes que les centres publics d'aide sociale seraient amenés à rencontrer dans leur mission d'accueil et d'aide des personnes sans abri, à la suite de l'abrogation des dispositions réprimant le vagabondage et la mendicité (2).