Vertaling van "arrest tevens geoordeeld " (Nederlands → Frans) :

Het Hof heeft bij datzelfde arrest tevens geoordeeld dat de decreetgever, terwijl hij bevoegd is om te oordelen of, op het gebied van de sociale huisvesting, dient te worden afgeweken van regels vervat in het Burgerlijk Wetboek, geen afbreuk mag doen aan de woonzekerheid in de sector van de sociale huisvesting, die een fundamenteel element is van het realiseren van het recht op een behoorlijke huisvesting dat wordt gewaarborgd door artikel 23 van de Grondwet en dat aan de verschillende wetgevers is toevertrouwd (B.23.1 en B.23.2).
Par le même arrêt, la Cour a également jugé que le législateur décrétal, tout en étant compétent pour apprécier si, en matière de logement social, il convient de déroger à des règles inscrites dans le Code civil, ne peut porter atteinte à la sécurité de logement dans le secteur du logement social, qui est un élément fondamental de la concrétisation du droit à un logement décent garanti par l'article 23 de la Constitution et confié aux différents législateurs (B.23.1 et B.23.2).

Het Hof heeft echter tevens vastgesteld dat de bepalingen van richtlijn 95/46 noodzakelijkerwijs vrij algemeen zijn, aangezien de richtlijn voor een groot aantal zeer uiteenlopende situaties moet gelden, en heeft geoordeeld dat deze richtlijn regels bevat die door een zekere soepelheid worden gekenmerkt waardoor het in tal van gevallen aan de lidstaten wordt overgelaten om de bijzonderheden te regelen of een keuze uit verschillende mogelijkheden te maken (reeds aangehaald arrest Lindqvist, punt 83).
La Cour a, toutefois, également constaté que les dispositions de la directive 95/46 sont nécessairement relativement générales étant donné que celle-ci doit s'appliquer à un grand nombre de situations très diverses et a considéré que cette directive comporte des règles caractérisées par une certaine souplesse laissant dans de nombreux cas aux Etats membres le soin d'arrêter les détails ou de choisir parmi des options (arrêt Lindqvist, précité, point 83).

Tevens is het interessant erop te wijzen dat het Hof, met het oog op bescherming tegen discriminatie op grond van geslacht, eveneens in het arrest-Danosa als volgt heeft geoordeeld: Zelfs wanneer een bestuurslid niet voldoet aan de voorwaarden om op grond van EU-recht als werknemer te worden aangemerkt, en dus niet binnen de werkingssfeer van Richtlijn 92/85/EEG of Richtlijn 76/207/EEG valt, deze persoon, "voor zover de verwijzende rechter haar als "zelfstandige" aanmerkt, binnen de werkingssfeer van Richtlijn 86/613/EEG valt, die van toepassing is op zelfstandigen en die, blijkens artikel 1 ervan, een aanvulling is op Richtlijn 76/207/EEG wat de toepassing van het beginsel van gelijke behandeling op deze zelfstandigen betreft".
Il est également intéressant de relever que la Cour, toujours dans l'arrêt rendu dans l'affaire Danosa, affirme qu'en matière de protection contre les discriminations fondées sur le sexe, même lorsqu'un membre d'un conseil de société ne remplit pas les conditions pour être considéré comme un travailleur au regard du droit de l'Union, et ne relève donc pas du champ d'application de la directive 92/85/CEE ni de celui de la directive 76/207/CEE, cette personne relèverait, "dans la mesure où la juridiction de renvoi qualifie celle-ci de "travailleur indépendant", de celui de la directive 86/613/CEE, laquelle s'applique aux travailleurs indépendants et qui, ainsi qu'il ressort de son article 1, complète la directive 76/207/CEE en ce qui concerne l'application du principe de l'égalité de traitement à ces travailleurs".

Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen heeft in datzelfde arrest evenwel tevens geoordeeld dat :
La Cour de justice des Communautés européennes a toutefois considéré dans ce même arrêt :

Hoewel de vraag betrekking lijkt te hebben op de bepalingen van het Gerechtelijk Wetboek, wordt tevens verwezen naar het arrest nr. 72/92 van 18 november 1992, waarin het Hof heeft geoordeeld : dat de waarborgen die voortvloeien uit de algemene beginselen van het strafrecht gelden onafhankelijk van de kwalificatie strafrechtelijk of niet-strafrechtelijk die de wet zou kunnen geven aan de maatregelen die zij voorschrijft; dat de kwalificatie « administratief » die de wet van 30 juni 1971 betreffende de administratieve geldboeten toepasselijk in geval van inbreuk op sommige sociale wetten geeft aan de geldboeten waarin zij voorziet derhalve geen miskenning van die principes kan verantwoorden; dat het aan de overheid die belast is met de bestraffing van de inbreuken toekomt de aan de overtreder verweten feiten te bewijzen, niet alleen wanneer zij beslist een boete op te leggen maar ook wanneer een beroep voor de rechter wordt ingediend en dat de wetgever evenmin het beginsel van het vermoeden van onschuld heeft willen laten varen.
Bien que la question semble porter sur les dispositions du Code judiciaire, il est également fait référence à l'arrêt n° 72/92 du 18 novembre 1992, dans lequel la Cour a jugé : que les garanties résultant des principes généraux du droit pénal s'appliquent indépendamment de la qualification de pénales ou de non pénales que la loi pourrait donner aux mesures qu'elle prescrit; que la qualification d'administratives que la loi du 30 juin 1971 relative aux amendes administratives applicables en cas d'infraction à certaines lois sociales donne aux amendes qu'elle prévoit ne saurait donc justifier une méconnaissance de ces principes; qu'il incombe à l'autorité chargée de la répression des infractions d'établir les faits reprochés au contrevenant, non seulement lorsqu'elle décide d'infliger une amende mais également lorsqu'un recours est introduit devant le juge; que le législateur n'a pas davantage voulu abandonner le principe de la présomption d'innocence.