Vertaling van "arresten kunnen immers " (Nederlands → Frans) :

Die elementen kunnen immers het economische karakter van een bepaalde activiteit uitsluiten (arrest AG2R Prévoyance, punten 45-46, en arrest Kattner Stahlbau GmbH, punten 42-43, met verwijzing aldaar naar eerdere arresten).
Ces éléments sont en effet de nature à exclure le caractère économique d'une activité donnée (arrêt AG2R Prévoyance, points 45-46 et arrêt Kattner Stahlbau GmbH, points 42-43, qui font référence à des arrêts prononcés antérieurement).

Die controverses zouden immers ook aan bod kunnen komen in geschillen waarover het Hof zich later moet uitspreken. Partijen zouden alsdan kunnen verwijzen naar opvattingen en/of interpretaties die door een voorzitter weliswaar in tempore non suspecto zijn weergegeven (en mogelijk de wetgever hebben kunnen beïnvloeden), terwijl diezelfde voorzitter zou deelnemen aan de besluitvorming over arresten waarbij de betrokken teksten dienen te worden toegepast.
Les parties pourraient dans ce cas faire référence aux opinions et/ou interprétations rendues par un président, même s'il l'a fait in tempore non suspecto (et qui auraient pu éventuellement influencer le législateur), alors que ce même président participerait au processus décisionnel menant à l'élaboration d'arrêts et dans lequel il est tenu d'appliquer les textes concernés.

Immers, wat ook de interpretatie is die men aanhangt, uit de arresten van het EHRM blijkt ontegensprekelijk dat de toegang tot een advocaat, onder de vorm van een overleg voorafgaand aan het eerste verhoor, zeker gegarandeerd moet worden om te kunnen spreken van een eerlijk proces (Cfr. Verbruggen, F., Magerman, K. en De Decker, S., Mensenrechten voor de Belgische strafrechtspraktijk : van sneeuwbal naar lawine, p. 21, nr. 26).
En effet, quelle que soit l'interprétation préconisée, il ressort incontestablement des arrêts de la CEDH que l'accès à un avocat, sous la forme d'une concertation préalable au premier interrogatoire, doit certainement être garanti pour qu'on puisse parler d'un procès équitable (Cf. Verbruggen, F., Magerman, K. et De Decker, S., Mensenrechten voor de Belgische strafrechtspraktijk: van sneeuwbal naar lawine, p. 21, nº 26).

De gemiddelde consument is immers niet gewend om de herkomst van de waar bij gebreke van enig grafisch of tekstueel element af te leiden uit de vorm ervan of uit die van de verpakking, en in het geval van een dergelijk driedimensionaal merk zou het dus moeilijker kunnen zijn om het onderscheidend vermogen vast te stellen dan in het geval van een woord‑ of beeldmerk (zie onder meer reeds aangehaalde arresten Mag Instrument/BHIM, punt 30; Deutsche SiSi-Werke/BHIM, punt 28, en Storck/BHIM, punt 27).
En effet, les consommateurs moyens n’ont pas pour habitude de présumer l’origine des produits en se fondant sur leur forme ou celle de leur emballage, en l’absence de tout élément graphique ou textuel, et il pourrait donc s’avérer plus difficile d’établir le caractère distinctif s’agissant d’une telle marque tridimensionnelle que s’agissant d’une marque verbale ou figurative (voir, notamment, arrêts précités Mag Instrument/OHMI, point 30; Deutsche SiSi‑Werke/OHMI, point 28, et Storck/OHMI, point 27).

9. sluit zich aan bij de zorgen die veel plaatselijke autoriteiten hebben geuit met betrekking tot de interpretatie van de arresten van het Hof van Justitie op het gebied van stadsontwikkeling; is ervan overtuigd dat de in operationeel en juridisch opzicht strikte toepassing van regels inzake overheidsopdrachten de stadsontwikkeling in de weg kan staan; verzoekt de Commissie de desbetreffende regels inzake overheidsopdrachten in nauwe samenwerking met het Europees Parlement, de Raad en de regionale en plaatselijke overheden zo duidelijk te formuleren dat de publieke opdrachtgevers weten welke contracten en concessies voor openbare werkzaamheden moeten worden aanbesteed en dus een onderscheid kunnen maken tussen wel en niet aanbestedingsplichtige projecten op het gebied van stedenbouw en stadsontwikkeling, zodat er gemakkelijker contracten over de verkoop van land tussen de publieke en de particuliere sector kunnen worden gesloten, zonder de overbodige eis dat er een aanbesteding moet worden gedaan en zonder de bevoegdheid en het recht van plaatselijke autoriteiten om te beslissen hoe zij hun grondgebied willen inrichten, in gevaar te brengen; kijkt met grote belangstelling uit naar het arrest van het Hof van Justitie in zaak C-451/08; sluit zich aan bij het standpunt dat de advocaat-generaal van het Hof op 17 november 2009 in zaak C-541/08 heeft uitgesproken: "De ruime en ambitieuze doelstellingen van de richtlijn, die bij de uitlegging ervan weliswaar in het achterhoofd moeten worden gehouden, mogen met een beroep op het doel van die tekst evenwel niet tot de conclusie leiden dat de werkingssfeer ervan onbeperkt kan worden uitgebreid" (paragraaf 35); anders bestaat het gevaar "dat elke stedenbouwkundige activiteit onder de richtlijn valt: de maatregelen waarmee de bebouwingsmogelijkheid wordt geregeld, wijzigen immers per definitie en zelfs substantieel de waarde van de grond waarop zij betrekking hebben".
9. fait siennes les préoccupations exprimées par de nombreuses autorités locales en relation avec l'interprétation des arrêts de la Cour de justice dans le domaine du développement urbain; est convaincu que l'application stricte, du point de vue tant opérationnel que juridique, des dispositions régissant les marchés publics pourrait entraver le développement urbain; invite la Commission à concevoir, en étroite coopération avec le Parlement européen, le Conseil et les collectivités régionales et locales, les règles régissant les marchés publics de façon suffisamment claire pour que les entités adjudicatrices puissent savoir avec précision quels sont les marchés publics et les concessions de travaux devant faire l'objet d'une adjudication, et les distinguer ainsi des projets dans les domaines du développement urbain qui ne sont pas soumis à cette obligation, en sorte de pouvoir faciliter les conventions foncières entre le secteur public et le secteur privé sans obliger inutilement à recourir à une procédure d'adjudication et sans compromettre les pouvoirs et le droit des autorités locales de décider comment elles entendent développer leur territoire; attend avec grand intérêt la décision de la Cour de justice dans l'affaire C–451/08; approuve les conclusions du 17 novembre 2009 dans l'affaire C-451/08 de l'avocat général de la Cour de justice, à savoir que "l'objectif large et ambitieux de la directive, s'il convient d'en tenir compte dans l'interprétation de celle-ci, ne doit cependant pas faire croire que, en se fondant sur le but de ce texte, son champ d'application puisse être étendu sans limites" (paragraphe 35); autrement, le risque existe "d'une soumission aux règles de la directive de toute activité de réglementation urbanistique; en effet, par définition, les mesures régissant la possibilité de réaliser des bâtiments modifient, parfois de manière substantielle, la valeur des terrains auxquels elles s'appliquent".

De gemiddelde consument is immers niet gewend om de herkomst van de waar bij gebreke van enig grafisch of tekstueel element af te leiden uit de vorm ervan of uit die van de verpakking, en in het geval van een dergelijk driedimensionaal merk zou het dus moeilijker kunnen zijn om het onderscheidend vermogen vast te stellen dan in het geval van een woord‑ of beeldmerk (arresten Hof van 7 oktober 2004, Mag Instrument/BHIM, C‑136/02 P, Jurispr. blz. I‑9165, punt 30; 12 januari 2006, Deutsche SiSi-Werke/BHIM, C‑173/04 P, Jurispr. blz. I‑551, punt 28, en 22 juni 2006, Storck/BHIM, C‑24/05 P, reeds aangehaald, punt 25).
En effet, les consommateurs moyens n’ont pas pour habitude de présumer l’origine des produits en se fondant sur leur forme ou celle de leur emballage, en l’absence de tout élément graphique ou textuel, et il pourrait donc s’avérer plus difficile d’établir le caractère distinctif s’agissant d’une telle marque tridimensionnelle que s’agissant d’une marque verbale ou figurative (arrêts de la Cour du 7 octobre 2004, Mag Instrument/OHMI, C‑136/02 P, Rec. p. I‑9165, point 30 ; du 12 janvier 2006, Deutsche SiSi-Werke/OHMI, C‑173/04 P, Rec. p. I‑551, point 28, et du 22 juin 2006, Storck/OHMI, C‑24/05 P, précité, point 25).

De gemiddelde consument is immers niet gewend om de herkomst van de waar bij gebreke van enig grafisch of tekstueel element af te leiden uit de vorm ervan of uit die van de verpakking, en in het geval van een dergelijk driedimensionaal merk zou het dus moeilijker kunnen zijn om het onderscheidend vermogen vast te stellen dan in het geval van een woord‑ of beeldmerk (zie met name reeds aangehaalde arresten Henkel/BHIM, punt 38; Mag Instrument/BHIM, punt 30, en Deutsche SiSi-Werke/BHIM, punt 28).
En effet, les consommateurs moyens n’ont pas pour habitude de présumer l’origine des produits en se fondant sur leur forme ou celle de leur emballage, en l’absence de tout élément graphique ou textuel, et il pourrait donc s’avérer plus difficile d’établir le caractère distinctif s’agissant d’une telle marque tridimensionnelle que s’agissant d’une marque verbale ou figurative (voir, notamment, arrêts précités Henkel/OHMI, point 38; Mag Instrument/OHMI, point 30, et Deutsche SiSi-Werke/OHMI, point 28).

De gemiddelde consument is immers niet gewend om de herkomst van de waar bij gebreke van enig grafisch of tekstueel element af te leiden uit de vorm ervan of uit die van de verpakking, en in het geval van een dergelijk driedimensionaal merk zou het dus moeilijker kunnen zijn om het onderscheidend vermogen vast te stellen dan in het geval van een woord‑ of beeldmerk (zie, met name, reeds aangehaalde arresten Henkel/BHIM, punt 38, en Mag Instrument/BHIM, punt 30).
En effet, les consommateurs moyens n’ont pas pour habitude de présumer l’origine des produits en se fondant sur leur forme ou celle de leur emballage, en l’absence de tout élément graphique ou textuel, et il pourrait donc s’avérer plus difficile d’établir le caractère distinctif s’agissant d’une telle marque tridimensionnelle que s’agissant d’une marque verbale ou figurative (voir, notamment, arrêts précités Henkel/OHMI, point 38, et Mag Instrument/OHMI, point 30).

Met het arrest « Bernard » van 19 februari 1997, dat door latere arresten werd bevestigd, besliste het Franse Hof van Cassatie immers dat de ouders aan het vermoeden van aansprakelijkheid voor hun minderjarige kinderen niet meer kunnen ontsnappen door het tegenbewijs te leveren dat zij hun kind een goede opvoeding te hebben gegeven of erop voldoende toezicht te hebben uitgeoefend, maar enkel door het bewijs te leveren van overmacht of een fout van het slachtoffer.
Avec l'arrêt « Bernard » du 19 février 1997, confirmé ultérieurement par d'autres arrêts, la Cour de cassation française a, en effet, décidé que les parents ne pouvaient plus échapper à la présomption de responsabilité pour leurs enfants mineurs en démontrant qu'ils leur ont donné une éducation correcte ou qu'ils ont exercé une surveillance suffisante, le seul moyen d'y échapper étant de démontrer un cas de force majeure ou une faute de la victime.

De eerste twee arresten kunnen immers weliswaar worden gelezen als een uitnodiging aan de wetgever om de discriminatie die uit een leemte in de wet voortvloeit te herstellen, maar het laatstvermelde arrest - waarin de ongrondwettigheid van een situatie, en niet van een bepaling of van een ontstentenis van bepaling wordt vastgesteld - laat aan de verwijzende rechter de vrijheid om te oordelen of de ongrondwettigheid rechtstreeks de bepalingen raakt waarop de prejudiciële vraag betrekking had, of meer restrictief te oordelen of die ongrondwettigheid het niet-optreden van de wetgever sanctioneert, wat de rechter, in die tweede interpretatie, belet ook maar enig gevolg op de grond van de zaak af te leiden.
En effet, si les deux premiers arrêts peuvent être lus comme une invitation faite au législateur à réparer la discrimination qui résulte d'une lacune de la loi, ce dernier arrêt - qui constate l'inconstitutionnalité d'une situation, et non d'une disposition ou d'une absence de disposition - laisse au juge a quo la liberté d'apprécier si l'inconstitutionnalité frappe directement les dispositions sur lesquelles portait la question préjudicielle, ou d'apprécier plus restrictivement si cette inconstitutionnalité sanctionne l'inaction du législateur, ce qui l'empêche, dans cette seconde interprétation, d'induire la moindre conséquence sur le fond de l'affaire.