Daaruit volgt dat artikel 4, § 1ter, van de ordonnantie van 23 juli 1992, doordat het het voordeel van de vrijstelling waarin het voorziet, koppelt aan het feit dat de kinderen in het gezin niet ouder mogen zijn dan 21 jaar, derhalve een verschil in behandeling instelt dat niet redelijk is verantwoord.
Il s'ensuit que, en liant le bénéfice de l'exonération qu'il prévoit au fait que les enfants qui composent le ménage ne peuvent être âgés de plus de 21 ans, l'article 4, § 1ter, de l'ordonnance du 23 juillet 1992 opère de ce fait une différence de traitement qui n'est pas raisonnablement justifiée.