Traduction de «beroep meer konden » (Néerlandais → Français) :

Vanaf 2004 konden de acht landen van Midden- en Oost-Europa en de twee mediterrane landen die op 1 mei 2004 tot de EU zijn toegetreden, geen beroep meer doen op de pretoetredingssteun.
À partir de 2004, les huit pays d’Europe centrale et orientale et les deux pays méditerranéens qui ont accédé à l’UE le 1er mai 2004 n’ont plus bénéficié de l’aide de pré-adhésion.

Voor nieuwe investeringen zijn zij moeten gaan lenen omdat zij op sponsoring van tabaksfabrikanten geen beroep meer konden doen.
Pour de nouveaux investissements, il se sont vus forcés d'emprunter, parce qu'ils ne pouvaient plus faire appel à la sponsorisation des fabricants de tabac.

Die zijn potentieel namelijk het best in staat om te slagen in de studies en gemotiveerd om nadien het beroep te blijven uitoefenen. In 2008 hebben bij voorbeeld, alleen al voor de publieke sector, meer dan 600 kandidaten een geldige kandidatuur ingediend, en slechts 211 konden geselecteerd worden.
En 2008 par exemple, rien que pour le secteur public, plus de 600 candidats ont rentré une candidature valable et seulement 211 ont pu être sélectionnés.

Wel slaagde zij er als Justitieminister in de tweetaligheidsvereisten voor de griffiebedienden af te zwakken, waardoor het niveau van de taalexamens voor het gros van de personeelsleden van de Brusselse rechtbanken drastisch naar beneden is gegaan zodat daar veel meer Franstaligen benoemd konden worden (70 % van het griffiepersoneel in eerste aanleg en beroep was tot in 2004 Nederlandstalig).
En sa qualité de ministre de la Justice, elle a néanmoins réussi à assouplir les exigences de bilinguisme pour les greffiers, revoyant sérieusement à la baisse le niveau des examens linguistiques de la majorité du personnel des tribunaux bruxellois, de telle sorte qu'il est devenu possible de nommer un contingent beaucoup plus important de francophones (jusqu'en 2004, 70 % du personnel des greffes de première instance et d'appel étaient des néerlandophones).

Hiermee heeft het Gentse Hof van Beroep een juridisch precedent geschapen, want hiermee gaat het Hof in tegen het feit dat ondertussen al meer dan 80 ouderparen hun adoptie van kinderen uit Marokko probleemloos konden laten legaliseren door de Jeugdrechtbanken in Brussel en Wallonië.
Elle a ainsi créé un précédent en allant à contre-courant des tribunaux de la jeunesse de Bruxelles et de Wallonie qui, dans le même temps, ont légalisé plus de 80 adoptions d'enfants originaires du Maroc.

Wat het tweede middel betreft, ontleend aan schending van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94 heeft het Gerecht onder meer opgemerkt, in respectievelijk de punten 75 en 74 van de arresten T‑109/08 en T‑110/08 dat, aangaande de eigenlijke beoordeling van het onderscheidend vermogen van de merken waarvan inschrijving werd verzocht, de kamer van beroep van het BHIM zich op het standpunt had gesteld dat de kleur en de mattering van het glas van de fles voor de mousserende wijn niet „als merk konden functioneren”.
En ce qui concerne le deuxième moyen, tiré de la violation de l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement nº 40/94, le Tribunal a notamment relevé, aux points 75 et 74 respectivement des arrêts T‑109/08 et T‑110/08, que, s’agissant de l’appréciation proprement dite du caractère distinctif des marques dont l’enregistrement était demandé, la chambre de recours de l’OHMI avait estimé que la couleur et le matage du verre de la bouteille ne pouvaient pas «fonctionner comme marque» pour le vin mousseux.

« Geven de voorwaarden die op straffe van nietigheid zijn bepaald in artikel 1057 van het Gerechtelijk Wetboek geen aanleiding tot discriminatie die strijdig is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met artikel 23 ervan en met artikel 6 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, dat het recht op een eerlijk proces waarborgt, in zoverre de toepassing van de voormelde wettelijke bepaling (artikel 1057 van het Gerechtelijk Wetboek), wegens de voorwaarden die zij zonder onderscheid bepaalt, zou leiden tot een identieke behandeling van sociaal verzekerden, namelijk rechtzoekenden die in hoge mate achtergesteld zijn (en die in artikel 704 van het Gerechtelijk Wetboek specifiek worden beoogd) en die zich in menselijk, sociaal, financieel en medisch opzicht in een situatie bevinden die fundamenteel verschilt van de situatie waarin de andere - minder kwetsbare - rechtzoekenden zich bevinden of geacht worden zich te bevinden, die, in het kader van de procedures van hoger beroep die buiten de in artikel 704 van het Gerechtelijk Wetboek bedoelde zaken vallen, verwikkeld zijn in burgerlijke procedures die onderworpen zijn aan de regels van het Gerechtelijk Wetboek, des te meer omdat de in artikel 704 van het Gerechtelijk Wetboek beoogde sociaal verzekerden die hun beroep aanvankelijk op de meest informele manier konden instellen in eerste aanleg, in zekere zin bedrogen en ontredderd zijn door de vereiste die plots wordt opgelegd door de tekst van artikel 1057 zodra zij hoger beroep aantekenen, terwijl de rechter in hoger beroep, net zoals de rechter in eerste aanleg, een feitenrechter blijft die een identieke rol moet vervullen, namelijk uitspraak doen over het onderwerp van een vordering (een feitelijk resultaat dat wordt nagestreefd) dat wordt omschreven op grond van een geding (een geheel van feiten), waarbij hij ertoe verplicht is, met eerbiediging van de rechten van de verdediging, ...
« Les conditions, édictées à peine de nullité par l'article 1057 du Code judiciaire, n'engendrent-elles pas une discrimination contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou en combinaison avec son article 23, ainsi qu'avec l'article 6 de la Convention européenne de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales garantissant le droit à un procès équitable, en ce que l'application de la disposition légale précitée (art. 1057 du C. J.), en raison des conditions qu'elle édicte de manière indistincte, aurait pour effet de traiter de façon identique des assurés sociaux, soit des justiciables particulièrement démunis (spécifiquement visés à l'article 704 du Code judiciaire) et qui se trouvent dans des situations humaines, sociales, financières et médicales fondamentalement différentes de celles que connaissent ou sont présumés connaître les autres justiciables, moins vulnérables, impliqués dans des procédures civiles soumises aux règles du Code judiciaire dans le cadre des procédures d'appel étrangères aux matières visées à l'article 704 du Code judiciaire, et ce d'autant que les assurés sociaux visés à l'article 704 du Code judiciaire qui ont pu introduire initialement leur recours de la manière la plus informelle qui soit en premier degré, se trouvent en quelque sorte trompés et désemparés par l'exigence soudainement posée par le texte de l'article 1057 dès qu'ils interjettent appel, alors que le juge d'appel, à l'instar du juge du premier degré, reste un juge du fond amené à remplir un rôle identique, consistant à statuer sur l'objet d'une demande (un résultat factuel recherché) articulé au départ d'une cause (un édifice de faits) tout en ayant l'obligation, en respectant les droits de la défense, de relever d'office les moyens de droit dont l'application est commandée par les faits spécialement invoqués par les parties au soutien de leurs prétentions ?

Met het oog op een doorzichtiger behandeling van administratieve fouten, zonder dat stelselmatig een beroep moet worden gedaan op controlemaatregelen, heeft de Commissie in juli 1997 nogmaals een regeling aan de Raad voorgelegd waarbij het de lidstaten zou worden verplicht rechten van meer dan 2000 EUR die wegens een administratieve fout niet ten laste van de belastingplichtige konden worden geboekt, vast te stellen en te beschikking te stellen.
Pour créer la transparence quant au traitement des erreurs administratives, sans pour autant devoir systématiquement recourir aux mesures de contrôle, la Commission a introduit une nouvelle fois devant le Conseil, en juillet 1997, un dispositif visant l'obligation pour les Etats membres de constater et de mettre à disposition les droits d'un montant supérieur à EUR 2000 qui n'ont pu être pris en compte vis-à-vis du redevable du fait d'une erreur administrative.