(10) Zie onder meer het betoog van de heer Melchior Wathelet, toenmalig minister v
an Justitie, bij de bespreking van de vraag of niet moest worden voorzien in een beroepsverbod voor bestuurders en zaakvoerders van een gefailleerde vennootschap die
onverschoonbaar was verklaard : de minister achtte dit niet nodig en verklaarde dat « wanneer de vennootschap onverschoonbaar is verklaard, over het algemeen de toepassingsvoorwaarden van artikel 3, § 3, van het koninklijk besluit nr. 22 vervuld zullen zijn », wat betekent dat verschoonbaar
...[+++]heid in andere gevallen niet wenselijk is (stuk Kamer, nr. 631/13, 1991-1992, blz. 287).
(10) Voir notamment l'intervention de M. Melchior Wathelet, à l'époque ministre de la Justice, lors de la discussion de la question de savoir s'il ne fallait pas prévoir une interdiction professionnelle à l'encontre des administrateurs et gérants d'une société faillie déclarée inexcusable : le ministre a opiné par la négative en considérant « que, dans la mesure où la société est déclarée inexcusable, les conditions d'application de l'article 3, § 3, de l'arrêté royal nº 22 seront généralement remplies », ce qui revient à dire qu'il n'y a pas lieu à excusabilité dans d'autres cas (do c. Chambre, nº 631/13, 1991-1992, p. 287).