We weten nochtans dat er meer zou moeten gebeuren dan
spoedbijeenkomsten beleggen, dat we een einde moeten maken aan de embargo’s, dat we ons moeten inzetten en dat we een Europees Camp David nodig hebben, met alle betr
okken partijen, dus niet alleen met Israël, Palestina en de regering van
nationale eenheid, maar ook met Syrië, Iran en L
ibanon. We beseffen daarenboven dat we he ...[+++]t recht van beide partijen moeten erkennen, uiteraard het recht van de Israëlische staat op een eeuwig voortbestaan, maar ook het recht van de Palestijnse staat om te bestaan en erkend te worden.
Nous savons pourtant qu’il faut aller au-delà de la réunion d’urgence, qu’il faut arrêter les embargos, qu’il faut s’investir, qu’il faut un Camp David européen, avec toutes les parties, Israël, la Palestine et son gouvernement d’unité, mais aussi la Syrie, mais aussi l’Iran, mais aussi le Liban, et nous savons aussi qu’il faut dire le droit, les deux droits, sans doute le droit de l’État d’Israël à la pérennité, mais aussi le droit de l’État palestinien à exister, à être reconnu.