Traduction de «eerstgenoemden beschikken » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

onbekwaamheid om te beschikken bij testament | onbekwaamheid om te beschikken bij uiterste wil
inhabilité à tester

Competenties waarover afgestudeerden moeten beschikken (élément) | Eindtermen (élément)
compétences terminales

onbekwaamheid om te beschikken
incapacité de disposer

beschikken
disposer

emotioneel intelligent zijn | beschikken over emotionele intelligentie | emotionele intelligentie vertonen
posséder une intelligence émotionnelle

over voldoende middelen van bestaan beschikken
disposer des moyens d'existence suffisants

beschikken over een belang als voonaamste leverancier
avoir un intérêt comme principal fournisseur

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

De eerstgenoemden beschikken over de mogelijkheid om de naam van hun biologische vader te dragen middels een verklaring voor de ambtenaar van de burgerlijke stand, terwijl de laatstgenoemden niet over die mogelijkheid beschikken.
Les premiers disposent de la possibilité de porter le nom de leur père biologique par une déclaration à l'officier de l'état civil, alors que les seconds n'en disposent pas.

Te dezen heeft, in tegenstelling tot wat de Ministerraad aanvoert, de door de twee verwijzende rechters aan het Hof voorgelegde vergelijking geen betrekking op het verschil tussen de twee soorten geschillenbeslechting, maar op het verschil in behandeling van, enerzijds, de rechtspersonen aan wie sommige bijzondere wetten een vorderingsrecht inzake een collectief belang voor de gewone rechtscolleges toekennen en, anderzijds, de OBFG, die, in de interpretatie die die rechters aan artikel 495 van het Gerechtelijk Wetboek geven, niet zou kunnen beschikken over hetzelfde vorderingsrecht om, zoals de eerstgenoemden, de fundamentele vrijheden van de rechtzoekenden te verdedigen zoals die worden gewaarborgd door de Grondwet en de internationale verdragen die België binden.
En l'espèce, contrairement à ce que soutient le Conseil des ministres, la comparaison soumise à la Cour par les deux juges a quo ne porte pas sur la différence entre les deux contentieux mais sur la différence de traitement entre, d'une part, les personnes morales à qui certaines lois particulières donnent un droit d'action d'intérêt collectif devant les juridictions judiciaires et, d'autre part, l'OBFG qui, dans l'interprétation de l'article 495 du Code judiciaire retenue par ces juges, ne pourrait être titulaire d'un même droit d'action pour défendre, comme les premières, les libertés fondamentales des justiciables garanties par la Constitution et les traités internationaux liant la Belgique.

74. vindt het zorgwekkend dat de negatieve overloopeffecten van schadelijke belastingpraktijken van sommige multinationals veel groter lijken te zijn voor ontwikkelingslanden dan voor ontwikkelde landen , aangezien eerstgenoemden een groter deel van hun inkomsten uit vennootschapsbelasting halen en beschikken over zwakkere stelsels voor overheidsfinanciën, regelgevingsklimaten en administratieve capaciteit om toe te zien op de belastingnaleving en het hoofd te bieden aan deze schadelijke belastingpraktijken; merkt op dat ontwikkelingslanden volgens het IMF relatief gezien drie keer meer inkomsten verliezen door agressieve belastingplanning dan ontwikkelde landen; benadrukt dat artikel 208 van het Verdrag van Lissabon de lidstaten ertoe verplicht hun beleid aan te passen om de ontwikkeling in ontwikkelingslanden te steunen; wijst erop dat uitvoerige analyses van de overloopeffecten van de belastingpraktijken van de lidstaten, waarvan de bevindingen openbaar zouden moeten worden gemaakt, de beleidsvorming kunnen helpen sturen om ervoor te zorgen dat deze praktijken de belastinggrondslag van andere lidstaten of derde landen niet uitholt;
74. s'inquiète de ce que les retombées négatives des pratiques fiscales dommageables de certaines multinationales semblent toucher plus profondément les pays en développement que les pays développés , les premiers tirant une part plus importante de leurs recettes de l'impôt sur les sociétés, leurs services financiers publics, environnement réglementaire et capacité administrative étant trop insuffisants pour veiller au paiement de l'impôt et lutter contre ces pratiques fiscales dommageables; observe que, selon le FMI , l'optimisation fiscale à outrance fait perdre aux pays tiers trois fois plus de recettes fiscales en termes relatifs que les pays développés; souligne que, conformément à l'article 208 du traité de Lisbonne, les États membres sont tenus d'adapter leurs politiques afin de soutenir le développement dans les pays en développement; souligne que des analyses ex-post complètes des répercussions des pratiques fiscales des États membres, dont les résultats seraient rendus publics, contribueraient à orienter l'élaboration des politiques en veillant à ce que de telles politiques ne provoquent pas d'érosion de la base d'imposition d'autres États membres ou de pays tiers;

74. vindt het zorgwekkend dat de negatieve overloopeffecten van schadelijke belastingpraktijken van sommige multinationals veel groter lijken te zijn voor ontwikkelingslanden dan voor ontwikkelde landen, aangezien eerstgenoemden een groter deel van hun inkomsten uit vennootschapsbelasting halen en beschikken over zwakkere stelsels voor overheidsfinanciën, regelgevingsklimaten en administratieve capaciteit om toe te zien op de belastingnaleving en het hoofd te bieden aan deze schadelijke belastingpraktijken; merkt op dat ontwikkelingslanden volgens het IMF relatief gezien drie keer meer inkomsten verliezen door agressieve belastingplanning dan ontwikkelde landen; benadrukt dat artikel 208 van het Verdrag van Lissabon de lidstaten ertoe verplicht hun beleid aan te passen om de ontwikkeling in ontwikkelingslanden te steunen; wijst erop dat uitvoerige analyses van de overloopeffecten van de belastingpraktijken van de lidstaten, waarvan de bevindingen openbaar zouden moeten worden gemaakt, de beleidsvorming kunnen helpen sturen om ervoor te zorgen dat deze praktijken de belastinggrondslag van andere lidstaten of derde landen niet uitholt;
74. s'inquiète de ce que les retombées négatives des pratiques fiscales dommageables de certaines multinationales semblent toucher plus profondément les pays en développement que les pays développés, les premiers tirant une part plus importante de leurs recettes de l'impôt sur les sociétés, leurs services financiers publics, environnement réglementaire et capacité administrative étant trop insuffisants pour veiller au paiement de l'impôt et lutter contre ces pratiques fiscales dommageables; observe que, selon le FMI, l'optimisation fiscale à outrance fait perdre aux pays tiers trois fois plus de recettes fiscales en termes relatifs que les pays développés; souligne que, conformément à l'article 208 du traité de Lisbonne, les États membres sont tenus d'adapter leurs politiques afin de soutenir le développement dans les pays en développement; souligne que des analyses ex-post complètes des répercussions des pratiques fiscales des États membres, dont les résultats seraient rendus publics, contribueraient à orienter l'élaboration des politiques en veillant à ce que de telles politiques ne provoquent pas d'érosion de la base d'imposition d'autres États membres ou de pays tiers;

Bij artikel 185 ervan heeft de wet van 10 april 2014 houdende diverse bepalingen inzake gezondheid de termijn waarbinnen de houders van een master in de geneeskunde of gelijkwaardig die kunnen aantonen dat zij op de dag van de inwerkingtreding van artikel 24 van de bestreden wet over een regelmatige praktijkervaring inzake niet-heelkundige esthetische geneeskunde of inzake liposuctie van meer dan vijf jaar beschikken, de bevoegdverklaring kunnen aanvragen om de niet-heelkundige esthetische geneeskunde, voor de eerstgenoemden, en de liposuctie met een maximum, per ingreep, van één liter weggezogen materie, voor de laatstgenoemden, uit te voeren, op twee jaar gebracht, namelijk op 13 juli 2015.
Par son article 185, la loi du 10 avril 2014 portant des dispositions diverses en matière de santé a porté à deux ans, soit au 13 juillet 2015, le délai dans lequel les titulaires d'un master en médecine ou équivalent qui peuvent justifier d'une expérience régulière de plus de cinq ans de pratique de la médecine esthétique non chirurgicale ou de la lipoaspiration au jour de l'entrée en vigueur de l'article 24 de la loi attaquée peuvent demander l'autorisation de pratiquer la médecine esthétique non chirurgicale pour les premiers et la lipoaspiration avec un maximum d'un litre de matière aspirée par acte pour les seconds.

Afgezien van de hieronder geformuleerde kritieken (103) waarop de effectiviteit van het niveau van de door het ontwerp overwogen vorming in management openbare besturen stuit, en hoewel het ontwerp gecorrigeerd zou moeten worden om daaraan gevolg te kunnen geven, is het zaak nogmaals op het feit te wijzen dat de vereisten betreffende de vereiste titels en de vereisten betreffende de vorming in management openbare besturen betrekking hebben op twee verschillende doelstellingen, namelijk dat de eerstgenoemden voor de belanghebbenden over de noodzaak gaan om over de functionele bevoegdheden in verband met de uitgeoefende betrekkingen binnen de betrokken administratie te beschikken en ze op te stellen, en dat de laatstgenoemden het garanderen van de vereiste managementbevoegdheden als doel hebben.
Indépendamment des critiques qu'appelle l'effectivité du niveau de la formation en management public envisagée par le projet, formulées plus bas (103), et même si le projet devait être corrigé pour y donner suite, il convient de rappeler que les exigences relatives aux titres requis et celles portant sur la formation en management public concernent deux objectifs distincts, les premières portant sur la nécessité, pour les intéressés, de disposer et d'établir les compétences fonctionnelles en rapport avec les métiers exercés au sein de l'administration concernée et les secondes visant à garantir les compétences de management requises.

Voert artikel 19, tweede lid, van de gecoördineerde wetten op de Raad van State met andere woorden geen discriminatie in die onbestaanbaar is met artikel 10 van de Grondwet, eventueel in samenhang gelezen met het recht op toegang tot het gerecht, tussen, enerzijds, de personen aan wie tevergeefs een zending is gericht met een voor beroep vatbare akte waarvan de kennisgeving de in dat artikel voorgeschreven vermelding bevat en, anderzijds, de personen aan wie eveneens tevergeefs een zending is gericht met een voor beroep vatbare akte waarvan de kennisgeving die vermelding niet bevat, waarbij de eerstgenoemden, voor het instellen van een beroep tot vernietiging, beschikken over een termijn van 60 dagen die ingaat op de dag dat het bericht in de brievenbus is gestopt, en de laatstgenoemden over een termijn van 4 maanden plus 60 dagen vanaf de dag waarop zij van die akte hebben kennisgenomen, waarbij dat verschil in behandeling te wijten is aan een omstandigheid die de enen en de anderen noodgedwongen niet kennen, namelijk de inhoud van een brief die niet bij de geadresseerde ervan is aangekomen ?
En d'autres termes, l'article 19, alinéa 2, des lois coordonnées sur le Conseil d'Etat ne crée-t-il pas une discrimination incompatible avec l'article 10 de la Constitution, éventuellement combiné avec le droit à l'accès à la justice, entre, d'une part, les personnes à qui est adressé sans succès un envoi contenant un acte susceptible de recours dont la notification contient la mention prescrite par cet article, et, d'autre part, les personnes à qui est adressé sans plus de succès un envoi contenant un acte susceptible de recours dont la notification ne contient pas cette mention, les premiers disposant, pour former un recours en annulation, d'un délai de 60 jours prenant cours au dépôt de l'avis dans leur boîte aux lettres, et les seconds d'un délai de 4 mois + 60 jours à partir du jour où ils ont pris connaissance de l'acte, cette différence de traitement étant due à une circonstance nécessairement restée inconnue des uns et des autres, à savoir le contenu d'une lettre non parvenue à son destinataire ?

De prejudiciële vraag heeft betrekking op de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van het verschil in behandeling dat de voormelde bepalingen teweegbrengen tussen de belastingplichtigen met kinderen ten laste, naargelang die belastingplichtigen uit de echt gescheiden echtgenoten of weduwen of weduwnaars zijn : terwijl artikel 143, 6°, bepaalt dat het bedrag aan onderhoudsuitkeringen dat aan de kinderen van de eerstgenoemden ten goede komt, niet in aanmerking wordt genomen om het bedrag van de bestaansmiddelen vast te stellen die die kinderen genieten en op grond waarvan zij al dan niet als kind ten laste in de zin van artikel 136 van het WIB 1992 kunnen worden erkend en zij het hun ouders aldus al dan niet mogelijk maken de in artikel 132 van hetzelfde Wetboek bedoelde belastingvrijstelling voor personen ten laste te genieten, voorziet hetzelfde artikel 143, 6°, niet in een dergelijke regeling voor de bedragen van de wezenrenten die ten goede komen aan de kinderen van belastingplichtigen die weduwe of weduwnaar zijn, die bijgevolg niet over dezelfde mogelijkheden inzake belastingvrijstelling beschikken.
La question préjudicielle porte sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution de la différence de traitement que les dispositions précitées créent entre les contribuables ayant des enfants à charge suivant que ces contribuables sont conjoint divorcé ou veuf : alors que l'article 143, 6°, prévoit que le montant de rentes alimentaires bénéficiant aux enfants des premiers n'est pas pris en compte pour déterminer le montant des ressources dont bénéficient ces enfants et en fonction duquel ils peuvent ou non être reconnus comme enfant à charge au sens de l'article 136 du CIR 1992 et ainsi, permettre ou non à leurs parents de bénéficier de l'exemption d'impôt pour personne à charge prévue à l'article 132 du même Code, le même article 143, 6°, ne prévoit rien de tel pour les montants des rentes d'orphelin bénéficiant aux enfants des contribuables veufs, lesquels ne disposent dès lors pas des mêmes possibilités d'exemption d'impôt.

In die interpretatie voert de in het geding zijnde bepaling een verschil in behandeling in onder de rechtzoekenden naargelang zij een beroep instellen voor het in het geding zijnde rechtscollege of voor rechtscolleges waarvoor de termijn van het beroep niet zou aanvangen vooraleer de rechtzoekenden kennis hebben genomen van de beslissing, aangezien de termijn waarover de eerstgenoemden beschikken en die aanvangt zodra de minister zijn beslissing heeft genomen, op veranderlijke wijze kan worden ingekort naar gelang van de tijd die nodig is om die beslissing mee te delen aan de persoon voor wie die bestemd is.
Dans cette interprétation, la disposition en cause crée une différence de traitement entre les justiciables suivant qu'ils introduisent un recours devant la juridiction en cause ou devant des juridictions pour lesquelles le délai de recours ne commencerait pas à courir avant que les justiciables aient connaissance de la décision, le délai dont disposent les premiers, qui commence à courir dès la décision du ministre, pouvant être réduit de manière variable en fonction du temps nécessaire pour faire parvenir cette décision à son destinataire.