De richtsnoeren leggen algemene regels vast voor de evaluatie van verticale beperkingen en reiken criteria aan voor de evaluatie van de meest voorkomende types van verticale beperkingen: merkexclusiviteit (niet-concurrentiebedingen), alleenverkoop, klantenexclusiviteit, selectieve distributie, franchising, exclusieve levering, vooraf te betalen toegangsvergoedingen, categoriemanagementovereenkomsten, koppelverkoop en beperkingen betreffende de wederverkoopprijs.
Elles exposent les principes généraux d’appréciation des restrictions verticales et les critères d’évaluation des restrictions verticales les plus courantes: monomarquisme (obligations de non-concurrence), distribution exclusive, exclusivité de clientèle, distribution sélective, franchise, fourniture exclusive, vente liée, ainsi que prix de vente conseillé et prix de vente maximal.