Vertaling van "geen enkele reden om aan de magistraten sensu stricto " (Nederlands → Frans) :

Bijgevolg is er geen enkele reden om aan de magistraten sensu stricto de exclusieve bevoegdheid te geven voor de opleiding van alle personen die onder de rechterlijke orde vallen.
Il n'y a dès lors aucune raison de donner à la magistrature au sens strict la compétence exclusive pour s'occuper des formations de toutes les personnes qui relèvent de l'ordre judiciaire.

Er is geen enkele reden waarom het Nederlandstalig kader zou verminderd worden naar 10, terwijl het werkvolume duidelijk 11 magistraten verantwoordt.
Il n'y a aucune raison de ramener le cadre néerlandophone à 10 magistrats, alors que le volume de travail justifie clairement un cadre de 11 magistrats.

Er is dus geen enkele reden om de regelgeving aan te passen voor de magistraten, wel integendeel. Ik doe een beroep op hun verantwoordelijkheidszin om in het algemeen belang de controles bij de toegang tot de gevangenis bereidwillig te ondergaan.
Il n'a donc aucune raison de modifier la réglementation pour les magistrats, au contraire, j'appelle à leur sens des responsabilités pour se soumettre de bonne grâce aux contrôles à l'entrée des prisons, il en va de l'intérêt de tous.

De omstandigheid dat het slachtoffer of zijn rechthebbenden, enkel wanneer het om een arbeidswegongeval gaat, de reden van een eventueel oponthoud of een eventuele omweg moeten verantwoorden, terwijl voor een arbeidsongeval sensu stricto het weerlegbaar vermoeden geldt, waarin artikel 7, tweede lid, voorziet, kan niet tot een andere conclusie leiden.
Le fait que la victime ou ses ayants droit ne doive justifier le motif d'une pause éventuelle ou d'un détour éventuel que lorsqu'il s'agit d'un accident sur le chemin du travail, alors que pour un accident du travail stricto sensu, il y a lieu d'appliquer la présomption réfragable, prévue par l'article 7, alinéa 2, ne saurait aboutir à une autre conclusion.

2. « Schendt het artikel 8, § 1 Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het geen weerlegbaar vermoeden (dus behoudens tegenbewijs) van ongeval op de weg naar en van het werk bepaalt (meer bepaald, dat een ongeval op de weg naar en van het werk, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van de overeenkomst) en doordat op de getroffene of (bij een dodelijk ongeval) zijn rechthebbenden de last rust het bewijs te leveren van de reden die een gebeurlijk oponthoud (of een dito omweg) verantwoordt, terwijl voor het wettelijk begrip arbeidsongeval sensu stricto (dus in de strikte betekenis van het woord) wel een weerlegbaar vermoeden geldt volgens hetwelk het ongeval overkomen tijdens de uitvoering van de overeenkomst, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van die overeenkomst (cf. artikel 7, tweede lid, Arbeidsongevallenwet) ?
2. « L'article 8, § 1, de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail viole-t-il les principes d'égalité et de non-discrimination contenus dans les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il ne prévoit pas de présomption réfragable (donc sauf preuve contraire) d'accident survenu sur le chemin du travail (plus précisément qu'un accident survenu sur le chemin du travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution du contrat de travail) et en ce que la charge d'administrer la preuve du motif justifiant une pause éventuelle (ou un éventuel détour) incombe à la victime ou (en cas d'accident mortel) à ses ayants droit, alors que pour la notion légale d'accident du travail stricto sensu (donc au sens strict du mot), il existe une présomption réfragable selon laquelle l'accident survenu pendant l'exécution du contrat de travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution de ce contrat (cf. article 7, alinéa 2, de la loi sur les accidents du travail) ?

2. « Schendt het artikel 8, § 1, Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 de beginselen van gelijkheid en niet-discriminatie vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, doordat het geen weerlegbaar vermoeden (dus behoudens tegenbewijs) van ongeval op de weg naar en van het werk bepaalt (meer bepaald, dat een ongeval op de weg naar en van het werk, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van de overeenkomst) en doordat op de getroffene of (bij een dodelijk ongeval) zijn rechthebbenden de last rust het bewijs te leveren van de reden die een gebeurlijk oponthoud (of een dito omweg) verantwoordt, terwijl voor het wettelijk begrip arbeidsongeval sensu stricto (dus in de strikte betekenis van het woord) wel een weerlegbaar vermoeden geldt volgens hetwelk het ongeval overkomen tijdens de uitvoering van de overeenkomst, behoudens tegenbewijs, geacht wordt als overkomen door het feit van de uitvoering van die overeenkomst (cf. artikel 7, tweede lid, Arbeidsongevallenwet) ?
2. « L'article 8, § 1, de la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail viole-t-il les principes d'égalité et de non-discrimination contenus dans les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il ne prévoit pas de présomption réfragable (donc sauf preuve contraire) d'accident survenu sur le chemin du travail (plus précisément qu'un accident survenu sur le chemin du travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution du contrat de travail) et en ce que la charge d'administrer la preuve du motif justifiant une pause éventuelle (ou un éventuel détour) incombe à la victime ou (en cas d'accident mortel) à ses ayants droit, alors que pour la notion légale d'accident du travail stricto sensu (donc au sens strict du mot), il existe une présomption réfragable selon laquelle l'accident survenu pendant l'exécution du contrat de travail est, sauf preuve contraire, réputé survenu par le fait de l'exécution de ce contrat (cf. article 7, alinéa 2, de la loi sur les accidents du travail) ?

Bij vonnis van 7 maart 2000 in zake V. Delvael en anderen tegen R. Lapauw en de n.v. Lapauw, waarvan de expeditie ter griffie van het Arbitragehof is ingekomen op 20 maart 2000, heeft de Arbeidsrechtbank te Kortrijk de prejudiciële vraag gesteld « of de uitsluiting van het stellen van de rechtsvordering inzake burgerlijke aansprakelijkheid tegen de werkgever, behoudens in welbepaalde gevallen, ook nog immuniteit genoemd, en die a contrario wordt afgeleid uit artikel 46, § 1, van de arbeidsongevallenwet van 10 april 1971, niet alleen voor de rechthebbenden van het slachtoffer, maar ook voor al diegenen die wegens het arbeidsongeval aanspraak kunnen maken op vergoeding overeenkomstig artikel 1382 en volgende van het Burgerlijk Wetboek, niet in strijd is met het gelijkheidsbeginsel, vervat in de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, daar waar deze personen in dit geval op geen enkele vergoeding aanspraak kunnen maken en zij derhalve verschillend behandeld worden naargelang het een arbeidsongeval sensu stricto betreft, dan wel een ongeval op de weg naar en van het werk ».
Par jugement du 7 mars 2000 en cause de V. Delvael et autres contre R. Lapauw et la s.a. Lapauw, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour d'arbitrage le 20 mars 2000, le Tribunal du travail de Courtrai a posé la question préjudicielle de savoir si « l'exclusion du bénéfice d'une action en justice en matière de responsabilité civile intentée contre l'employeur, sauf dans certains cas, également dénommée immunité, et qui est déduite a contrario de l'article 46, § 1, de la loi sur les accidents du travail du 10 avril 1971, non seulement pour les ayants droit de la victime mais également pour tous ceux qui, à la suite de l'accident du travail, peuvent prétendre à une indemnité, aux termes des articles 1382 et suivants du Code civil, n'est pas contraire au principe d'égalité contenu aux articles 10 et 11 de la Constitution, puisque ces personnes ne peuvent, dans ce cas, prétendre à aucune indemnité et sont, dès lors, traitées de manière différente selon qu'il s'agit d'un accident du travail au sens strict ou d'un accident survenu sur le chemin du travail ».

Volgens de interpretatie van sommige landen houdt de in artikel 1, onder F, gebruikte formulering "ernstige reden om te veronderstellen", in dat er geen bewijs stricto sensu, of volledig bewijs, vereist is.
Pour certains États, l'expression "raisons sérieuses de penser", utilisée à l'article 1er, section F, signifie qu'aucune preuve stricto sensu, ou preuve complète, n'est requise.

In dit concrete geval had de minister naar mijn oordeel stricto sensu geen enkele reden om het bezoek te weigeren en moest hij enkel tot voorzichtigheid manen.
Dans le cas concret qui nous occupe, le ministre n'avait stricto sensu aucune raison de refuser la visite ; il devait juste inciter à la prudence.