Traduction de «geen woord toen » (Néerlandais → Français) :

Fractievoorzitter Martin Schulz zei geen woord toen in Hongarije een van de ministers van de Hongaarse socialistische regering via zijn directe politieke medewerkers de instructie gaf om verdovende middelen te plaatsen in de auto van een journalist die een last voor hem was geworden om deze daarmee in diskrediet te brengen.
M. Martin Schulz n’a pas dit un mot lorsqu’un ministre du gouvernement socialiste hongrois a donné l’ordre, via ses associés politiques directs, de diffamer un journaliste qui l’embarrassait en faisant placer de la drogue dans sa voiture.

Martin Schulz zei geen woord toen een van de staatssecretarissen van de Hongaarse socialistische regering aangifte deed tegen een Hongaarse journalist, omdat die een onthullend artikel geschreven had in verband met rechtsfraude en daarom werd opgesloten.
Il n’a rien dit non plus lorsqu’un des secrétaires d’État du gouvernement hongrois a déposé une plainte contre un journaliste hongrois qui avait écrit un article révélant une fraude législative, plainte qui a abouti à l’emprisonnement dudit journaliste.

Liberaal fractievoorzitter Guy Verhofstadt zei geen woord toen Hongaarse journalisten de verkiezingsfraude op het constituerend congres van de Hongaarse liberale partij aan het licht brachten en het televisiestation van die journalisten vervolgens geruime tijd door de Hongaarse liberale partij werd geboycot.
Le président libéral Guy Verhofstadt n’a rien dit lorsque des journalistes hongrois ont dénoncé la fraude qui a eu lieu lors du congrès organisé pour l’élection du président du parti libéral hongrois, révélations qui ont été suivies par le boycott, par ce parti, de la chaîne de télévision où travaillaient ces journalistes pendant une longue période.

Toen ik onlangs nog eens mijn mondelinge bijdrage van toen doorlas, kon ik niet anders dan constateren dat deze nog altijd uiterst actueel is en dat er eigenlijk geen woord aan veranderd hoeft te worden. Helaas moet ik namens de Fractie Europese Conservatieven en Hervormers melden dat wij de gezamenlijke ontwerpresolutie niet kunnen steunen, en wel om vier redenen.
Malheureusement, je dois dire, au nom des Conservateurs et Réformistes européens, que nous ne soutenons pas le projet de résolution commune, et ce pour quatre raisons.

Ik wil daar graag iets over zeggen, omdat het anders een nogal eenzijdige benadering van een probleem is om te zeggen dat het een goed teken is dat buitenlandse toeristen weer worden toegelaten, en geen woord over alles wat er gebeurd is: de veroordelingen, de openbare berechtingen, de militarisering van Lhasa toen de Olympische vlam daar doorheen kwam, de vrijheden die mensen nog steeds worden ontzegd, de martelingen die nog steeds doorgaan.
J’aimerais quelque peu m’attarder sur ce point. En effet, il me semble quelque peu partial de se réjouir de la réouverture des frontières tibétaines aux touristes étrangers sans mentionner les autres faits, comme les condamnations, les procès publics, la militarisation de Lhassa au moment du passage de la flamme olympique, le déni permanent des libertés ou encore la poursuite des actes de torture.

In de thans voorliggende zaak overwoog de Raad dat de wetgever « toen hij met de wet van 6 april 1992 tegen de tuchtstraffen uitgesproken door de Raad van de Arrondissementskamer een hoger beroep heeft ingesteld bij een Raad van Beroep voor gerechtsdeurwaarders, hij met geen woord te kennen heeft gegeven dat in zijn opvatting de betrokkene voorheen reeds over een annulatieberoep bij de Raad van State beschikte; dat alzo al de wetteksten die desbetreffend bestaan, tegenspreken dat, bij ontstentenis van een uitdrukkelijk de bevoegde rechter aanwijzende wettekst, de wetgever vermoed mag worden de Raad van State als zodanig te hebben aangewezen » (Raad van State, nr. 80.682 van 7 juni 1999).
Dans l'affaire présentement examinée, le Conseil d'Etat a considéré que « lorsque, par la loi du 6 avril 1992, il a organisé, auprès d'un conseil d'appel des huissiers de justice, un appel des peines de discipline prononcées par le conseil de la chambre d'arrondissement, [le législateur] n'a nullement indiqué que, dans son esprit, l'intéressé disposait déjà avant cela d'un recours en annulation devant le Conseil d'Etat; que, par conséquent, tous les textes législatifs existant en cette matière contredisent l'affirmation que, faute d'un texte législatif désignant explicitement la juridiction compétente, le législateur peut être présumé avoir désigné le Conseil d'Etat comme tel » (Conseil d'Etat, n° 80.682 du 7 juin 1999).