Vertaling van "hij dus helemaal " (Nederlands → Frans) :

Elke sterk productieve sector zal beweren dat hij geen invloed heeft op het gemiddelde omdat hij bij voorbeeld niet meer dan 5 000 personen tewerkstelt op een totaal van 3,4 miljoen personen, dat hij dus helemaal geen invloed uitoefent op de toegestane maximummarge aangezien hij uiterst productief is en voor werkgelegenheid zorgt.
Chaque secteur hautement productif argumentera qu'il n'affecte pas la moyenne puisqu'il ne compte par exemple que 5.000 travailleurs sur un total de 3,4 millions, qu'il n'affecte donc nullement la marge maximale autorisée puisqu'il est hautement productif, et crée de l'emploi.

Zo blijkt dat: - het parket van Brussel nog nauwelijks adviezen die naam waardig geeft bij gebrek aan personeel (Verklaring Crasson (rechter rechtbank eerste aanleg Brussel), p. 52-53); - datzelfde parket van Brussel, omdat het overbelast is, ook in geen enkel geval nog een beroep aantekent tegen betwistbare beslissingen (Verklaring Crasson (rechter rechtbank eerste aanleg Brussel), p. 59); - dat om dezelfde reden het parket geen vervolg meer geeft als is vastgesteld dat er gebruik wordt gemaakt van vervalste documenten; - dat een aanvrager van staatloosheid die te kwader trouw is, uiteraard nooit zal melden dat hem de nationaliteit kan worden toegekend indien die mogelijkheid voor hem zou bestaan, en dat als de diensten hem vragen om dat via de ambassade van zijn land van oorsprong te laten bevestigen, het dan blijkbaar volstaat dat hij verklaart dat de ambassade gesloten is, om dat als vaststaand feit door de diensten te doen aanvaarden (Verklaring Crasson (rechter rechtbank eerste aanleg Brussel), p. 59). Resultaat is onder meer dat het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) al meermaals heeft vastgesteld dat rechtbanken van eerste aanleg het statuut van staatloze hebben toegekend aan personen die in een eerder of parallel lopende asielaanvraag wél in het bezit van een nationaliteit bleken te zijn en dus helemaal niet staatloos waren zoals ze beweerden en bijgevolg geen recht hadden op dat statuut (Verklaring Van den Bulck (CGVS), p. 29 en 33).
Ainsi, il s'avère: - que le parquet de Bruxelles ne donne presque plus d'avis dignes de ce nom par manque de personnel (Déclaration Crasson (juge au tribunal de première instance de Bruxelles), p. 52-3); - que ce même parquet de Bruxelles, du fait qu'il est surchargé, ne fait plus jamais non plus appel de décisions contestables (Déclaration Crasson (juge au tribunal de première instance de Bruxelles), p. 59); - que, pour les mêmes raisons, le parquet ne donne plus suite s'il est constaté que des documents falsifiés ont été utilisés; - qu'un demandeur du statut d'apatride de mauvaise foi ne signalera bien entendu jamais que la nationalité peut lui être accordée si cette possibilité existe pour lui, et que si les services lui demandent de faire confirmer ce point par l'ambassade de son pays d'origine, il lui suffit apparemment de déclarer que l'ambassade est fermée pour que les services acceptent cette information comme une donnée établie (Déclaration Crasson (juge au tribunal de première instance de Bruxelles), p. 59); Le résultat est notamment que le Commissariat général aux réfugiés et aux apatrides (CGRA) a déjà constaté plusieurs fois que les tribunaux de première instance avaient accordé le statut d'apatride à des personnes qui, au cours d'une demande d'asile antérieure ou d'une demande d'asile en cours au même moment, se trouvaient être bel et bien en possession d'une nationalité, n'étaient donc pas du tout apatrides comme ils le prétendaient, et en conséquence, n'avaient pas droit à un tel statut (Déclaration Van den Bulck (CGRA), p. 29 et 33).

« Schendt artikel 1675/19, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het de schuldbemiddelaar die de betaling vordert van zijn staat van kosten en erelonen en die te maken heeft met een schuldenaar die schuldbemiddeling geniet en die in de onmogelijkheid verkeert om die kosten en erelonen binnen een redelijke termijn te betalen, verschillend behandelt naargelang, enerzijds, hij zich in een stadium van de procedure bevindt waarin er een minnelijke of gerechtelijke aanzuiveringsregeling met gedeeltelijke of totale kwijtschelding van schulden in kapitaal bestaat en hij, in dat kader, de aanrekening op het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast zou kunnen verkrijgen of, anderzijds, hij zich in een stadium bevindt dat voorafgaat aan de invoering van een dergelijke regeling en hij dus helemaal niet kan rekenen op enige tegemoetkoming van het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast, met bijgevolg het risico dat hij zijn schuldvordering slechts heel wat later, binnen een onredelijke termijn, kan invorderen, zelfs met het risico dat hij nooit de betaling ervan kan verkrijgen wegens het onvermogen van de schuldenaar die schuldbemiddeling geniet, indien deze om een of andere reden geen enkele minnelijke of gerechtelijke aanzuiveringsregeling of zelfs geen enkele totale kwijtschelding van schulden kon genieten ?
« L'article 1675/19, § 2, CJ, viole-t-il les articles 10 et 11, Const, en ce qu'il traite différemment le médiateur qui poursuit le règlement de son état de frais et honoraires et qui se trouve confronté à un médié qui est dans l'impossibilité de payer ces frais et honoraires dans un délai raisonnable, selon, d'une part, qu'il est à un stade de la procédure où un plan de règlement amiable ou judiciaire avec remise partielle ou totale de dettes en capital existe et qu'il pourrait, dans ce cadre, obtenir la mise à charge du Fonds de traitement du surendettement ou, d'autre part, qu'il se trouve à un stade précédant la mise sur pied d'un tel plan et qu'il ne peut alors pas compter sur la moindre intervention du Fonds de traitement du surendettement, avec ainsi le risque de ne pouvoir récupérer sa créance que bien plus tard, dans un délai déraisonnable, voire même avec le risque de ne jamais pouvoir en obtenir le paiement en raison de l'insolvabilité du médié, si pour une raison ou l'autre aucun plan de règlement amiable ou judiciaire ou même aucune remise totale de dettes ne pouvait bénéficier au médié ?

Door deeltijds te werken, ontvangt hij dus 462 euro (inkomensgarantie-uitkering) + 631 euro (loon voor zijn beroepsactiviteit), dat wil zeggen in totaal 1 093 euro tegenover 1 025,70 euro indien hij helemaal niet zou werken;
Il gagne ainsi pour son mi-temps: 462 euros du chômage + 631 euros pour son activité professionnelle, c'est-à-dire, 1 093 euros au lieu de 1 025,70 euros s'il ne travaillait pas du tout;

2. Zal een jongere, die nog in beroepinschakelingstijd zat, en dus nog geen aanspraak kon maken op een inschakelingsuitkering op het moment dat hij begon te werken bij economische werkloosheid in zijn bedrijf helemaal niets ontvangen - en dus geen inkomen hebben - of ontvangt hij tenminste het bedrag van de inschakelingsuitkering?
2. S'ensuivra-t-il qu'un jeune, qui était toujours en stage d'insertion professionnelle et qui ne pouvait donc pas encore prétendre à une allocation d'insertion au moment où il a commencé à travailler, ne touchera aucune allocation - et se retrouvera donc sans revenu - si son entreprise sollicite le chômage économique ou percevra-t-il à tout le moins le montant de l'allocation d'insertion?

De term besnijdenis is dus helemaal niet op zijn plaats, want hij wekt de indruk dat de ingreep vergelijkbaar is met medisch noodzakelijke besnijdenis van jongens.
Le terme circoncision n'est donc pas du tout approprié car il donne l'impression que l'intervention est comparable à la circoncision médicale nécessaire des garçons.

Dat brengt met zich mee dat die scheiding tussen kerk en staat zo geïnterpreteerd wordt dat de overheid, of de belastingbetaler, - dus ook hij of zij die helemaal geen behoefte heeft aan een religie om zin te geven aan zijn bestaan - verplicht wordt via de belastingen een deel van zijn inkomen af te staan voor de erediensten.
Il en résulte que cette séparation entre l'Église et l'État est interprétée de manière telle que l'autorité publique, ou tous les contribuables, y compris ceux qui n'ont nul besoin d'une religion pour donner un sens à leur existence, se voit obligée de distribuer aux cultes une partie des revenus provenant des impôts.