Vertaling van "regeling en hij dus helemaal " (Nederlands → Frans) :

« Schendt artikel 1675/19, § 2, van het Gerechtelijk Wetboek de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre het de schuldbemiddelaar die de betaling vordert van zijn staat van kosten en erelonen en die te maken heeft met een schuldenaar die schuldbemiddeling geniet en die in de onmogelijkheid verkeert om die kosten en erelonen binnen een redelijke termijn te betalen, verschillend behandelt naargelang, enerzijds, hij zich in een stadium van de procedure bevindt waarin er een minnelijke of gerechtelijke aanzuiveringsregeling met gedeeltelijke of totale kwijtschelding van schulden in kapitaal bestaat en hij, in dat kader, de aanrekening op het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast zou kunnen verkrijgen of, anderzijds, hij zich in een stadium bevindt dat voorafgaat aan de invoering van een dergelijke regeling en hij dus helemaal niet kan rekenen op enige tegemoetkoming van het Fonds ter bestrijding van de overmatige schuldenlast, met bijgevolg het risico dat hij zijn schuldvordering slechts heel wat later, binnen een onredelijke termijn, kan invorderen, zelfs met het risico dat hij nooit de betaling ervan kan verkrijgen wegens het onvermogen van de schuldenaar die schuldbemiddeling geniet, indien deze om een of andere reden geen enkele minnelijke of gerechtelijke aanzuiveringsregeling of zelfs geen enkele totale kwijtschelding van schulden kon genieten ?
« L'article 1675/19, § 2, CJ, viole-t-il les articles 10 et 11, Const, en ce qu'il traite différemment le médiateur qui poursuit le règlement de son état de frais et honoraires et qui se trouve confronté à un médié qui est dans l'impossibilité de payer ces frais et honoraires dans un délai raisonnable, selon, d'une part, qu'il est à un stade de la procédure où un plan de règlement amiable ou judiciaire avec remise partielle ou totale de dettes en capital existe et qu'il pourrait, dans ce cadre, obtenir la mise à charge du Fonds de traitement du surendettement ou, d'autre part, qu'il se trouve à un stade précédant la mise sur pied d'un tel plan et qu'il ne peut alors pas compter sur la moindre intervention du Fonds de traitement du surendettement, avec ainsi le risque de ne pouvoir récupérer sa créance que bien plus tard, dans un délai déraisonnable, voire même avec le risque de ne jamais pouvoir en obtenir le paiement en raison de l'insolvabilité du médié, si pour une raison ou l'autre aucun plan de règlement amiable ou judiciaire ou même aucune remise totale de dettes ne pouvait bénéficier au médié ?

Elke sterk productieve sector zal beweren dat hij geen invloed heeft op het gemiddelde omdat hij bij voorbeeld niet meer dan 5 000 personen tewerkstelt op een totaal van 3,4 miljoen personen, dat hij dus helemaal geen invloed uitoefent op de toegestane maximummarge aangezien hij uiterst productief is en voor werkgelegenheid zorgt.
Chaque secteur hautement productif argumentera qu'il n'affecte pas la moyenne puisqu'il ne compte par exemple que 5.000 travailleurs sur un total de 3,4 millions, qu'il n'affecte donc nullement la marge maximale autorisée puisqu'il est hautement productif, et crée de l'emploi.

Door deeltijds te werken, ontvangt hij dus 462 euro (inkomensgarantie-uitkering) + 631 euro (loon voor zijn beroepsactiviteit), dat wil zeggen in totaal 1 093 euro tegenover 1 025,70 euro indien hij helemaal niet zou werken;
Il gagne ainsi pour son mi-temps: 462 euros du chômage + 631 euros pour son activité professionnelle, c'est-à-dire, 1 093 euros au lieu de 1 025,70 euros s'il ne travaillait pas du tout;

Deze amendementen slaan dus helemaal niet op een regeling voor of een uitzonderingsregime voor de verzekeringssector.
Ces amendements ne portent donc absolument pas sur des règles ni un régime d'exception pour le secteur des assurances.

De F.B.B. vormt een uitzondering op deze regel daar hij wordt verrekend zonder dat hij in het belastbaar inkomen is opgenomen; de buitenlandse belastingen zijn dus aftrekbare lasten.
La Q.F.I. E. fait exception à cette règle, celle-ci étant imputée sans être comprise dans le revenu imposable, les impôts étrangers étant des charges déductibles.

In de parlementaire voorbereiding werd die bepaling als volgt verantwoord : « Zoals reeds werd bepaald bij artikel 73 van het Gerechtelijk Wetboek, werd [...] een amendement ingediend (Stuk nr. 59/2) teneinde het gerechtelijk arrondissement Brussel in twee arrondissementen te splitsen, waarvan het eerste zou bestaan uit de tweetalige gemeenten van het thans bestaande arrondissement Brussel, en het tweede uit de Nederlandstalige gemeenten [...]. De bedoeling van de auteur van het amendement was dat de zaken die voor de rechtbanken te Brussel ingeleid worden, wegens de territoriale bevoegdheid van die rechtbanken, bepaald op grond van een plaats die gelegen is in een van de eentalige gemeenten van het arrondissement Brussel uitsluitend in het Nederlands zouden behandeld worden. [Hij] legde o.m. uit dat wanneer een zaak te Brussel ingeleid wordt, omdat de verweerder te Vilvoorde zijn woonplaats heeft, deze zaak aan hetzelfde taalstelsel moet onderworpen worden als de zaken die ingeleid worden vóór de eentalige rechtbanken van het land. Hij deed opmerken dat die regel thans reeds toepasselijk is op de vredegerechten van het arrondissement Brussel, waarvan het rechtsgebied uitsluitend uit eentalige gemeenten bestaat, en dat die regel eveneens toepasselijk is op de werkrechtersraden waarvan de zetel te Vilvoorde en te Halle gevestigd is (zie art. 3 van de wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken). Wat dit laatste punt betreft, wees [hij] erop dat de nieuwe rechterlijke inrichting van het arrondissement Brussel voor gevolg zal hebben dat voortaan de rechtspleging voor de arbeidsrechtbank, die te Brussel gevestigd zal zijn, aan de regel bepaald in artikel 4 van voormelde wet onderworpen zal worden, en dat derhalve de regel die het voorwerp uitmaakt van artikel 3, in zover zij op de arbeidsrechtbanken toepasselijk is, voortaan zonder voorwerp wordt. Men deed aan uw Commissie opmerken dat het voorstel [...] voor gevolg zou hebben dat er op het grondgebie ...
Dans les travaux préparatoires, cette disposition a été justifiée comme suit : « Ainsi qu'il a été exposé à propos de l'article 73 du Code judiciaire, M. [...] a présenté un amendement tendant à scinder l'arrondissement judiciaire de Bruxelles en deux arrondissements, dont le premier serait composé des communes bilingues de l'actuel arrondissement de Bruxelles et le second des communes d'expression exclusivement néerlandaise. [...] L'auteur de l'amendement estime que les affaires portées devant les tribunaux de Bruxelles compétents en raison d'un lieu situé dans une des communes unilingues de l'arrondissement de Bruxelles, doivent être traitées exclusivement en néerlandais. [Il] a fait valoir notamment que lorsqu'une affaire est introduite à Bruxelles parce que le défendeur est domicilié à Vilvorde, il est raisonnable que cette affaire soit soumise au même régime linguistique que les affaires introduites devant les tribunaux unilingues du pays. Il a fait observer que cette règle s'applique dès à présent aux justices de paix de l'arrondissement de Bruxelles dont le ressort se compose exclusivement de communes unilingues, et que cette règle s'applique aussi aux conseils de prud'hommes dont le siège est établi à Vilvorde et à Hal (cf. art. 3 de la loi du 15 juin 1935 sur l'emploi des langues en matière judiciaire). A cet égard spécialement, [il] a signalé qu'il résultera de l'organisation judiciaire que dorénavant la procédure devant le tribunal du travail établi à Bruxelles sera soumise aux règles prévues à l'article 4 de la loi précitée et que, dès lors, la règle prévue à l'article 3 devient sans objet, pour autant qu'elle concerne les juridictions du travail. On a fait observer à votre Commission que la proposition de M. [...] aurait pour effet d'instituer dans l'arrondissement de Bruxelles six tribunaux (deux de chaque sorte) ce qui signifie qu'il y aurait six présidents, deux procureurs du Roi et deux auditeurs du travail. [...] Toutefois, pour rencontrer les obje ...

Ten aanzien van de overweging in de conclusies van de rechters-verslaggevers waarin gesteld is dat de verzoeker niet aantoont dat hij in een rechtssituatie verkeert waarin hij door de bestreden maatregel, die regels bevat inzake de werking van het openbaar ministerie, rechtstreeks zou kunnen worden geraakt, laat de verzoeker in zijn memorie met verantwoording gelden dat hij « om zijn belang bij het door hem ingestelde beroep uitputtend te rechtvaardigen zou moeten kenbaar maken aan welke misdrijven, misdaden, wanbedrijven en overtredingen, waarvoor de verjaring nog niet bereikt is, hij zich schuldig heeft gemaakt; Dat verzoeker zich beroept op het Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten opgemaakt te New York op 19 december 1966 [.] en inzonderheid op artikel 14, 3°, g, dat bepaalt : ' Bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging heeft eenieder, in volle gelijkheid, recht op de volgende minimumgaranties : [.] niet te worden gedwongen tegen zichzelf te getuigen of een bekentenis af te leggen '; Dat deze bepaling door de voorzitter van de Commissie-Dutroux voor ieder getuigenverhoor werd voorgelezen aan de getuigen, voor zij de eed aflegden; dat zij dus kennelijk een algemene strekking heeft en moet begrepen worden als een codificatie van de regel ' nemo tenetur edere contra se ', analoog aan het Amerikaanse Vijfde Amendement; Dat de bestreden bepaling tot gevolg kan hebben dat er ministeriële richtlijnen worden uitgevaardigd die tot gevolg hebben dat verzoeker, die evenwel nooit iemand één frank armer heeft gemaakt, zou worden vervolgd, terwijl daders van misdrijven met zware gevolgen straffeloos zouden kunnen blijven ».
A l'observation figurant dans les conclusions des juges-rapporteurs selon laquelle le requérant ne démontre pas qu'il se trouve dans une situation juridique susceptible d'être affectée directement par la mesure entreprise, qui contient des règles relatives au fonctionnement du ministère public, le requérant oppose dans son mémoire justificatif qu'il devrait indiquer « , pour justifier pleinement son intérêt au recours qu'il introduit, quelles infractions, quels crimes, délits et contraventions, pour lesquels la prescription n'est pas encore intervenue, il a commis; que le requérant invoque le Pacte international relatif aux droits civils et politiques, fait à New York le 19 décembre 1966 [.] et en particulier l'article 14, 3°, g, qui dispose : ' Toute personne accusée d'une infraction pénale a droit, en pleine égalité, au moins aux garanties suivantes : [.] à ne pas être forcée de témoigner contre elle-même ou de s'avouer coupable '; que le président de la Commission Dutroux a, avant chaque audition, donné lecture de cette disposition aux témoins qui devaient prêter serment; que cette disposition a donc manifestement une portée générale et doit être interprétée comme une codification de la règle ' nemo tenetur edere contra se ', qui est analogue au Cinquième Amendement américain; que la disposition entreprise peut avoir pour effet que soient édictées des directives ministérielles ayant pour résultat que le requérant, qui n'a pourtant jamais volé un franc à qui que ce soit, serait poursuivi, alors que les auteurs d'infractions aux conséquences graves pourraient rester impunis ».