Traduction de «hof van cassatie oordeelde immers » (Néerlandais → Français) :

Het Hof van Cassatie oordeelde dat de hoofdelijkheid van rechtswege werkt en niet door de strafrechter moet worden uitgesproken (Cass., 15 oktober 2002, Arr. Cass., 2002, nr. 540).
La Cour de cassation a jugé que la solidarité s'applique de plein droit et ne doit pas être prononcée par le juge répressif (Cass., 15 octobre 2002, Pas., 2002, n° 540).

Het Hof van Justitie oordeelde immers eerder al dat nationale rechters het recht "richtlijnconform" moeten interpreteren, ook wanneer de richtlijn nog niet is omgezet.
La Cour de justice a en effet déjà considéré que les juges nationaux doivent interpréter le droit "en conformité avec" la directive, même si cette dernière n'a pas encore été transposée. 1. Où en est la transposition de la directive?

Het Hof van Cassatie oordeelde tevens dat de thuiswachtdienst van brandweerlieden die bereikbaar moeten zijn en zich op zeer korte termijn naar de kazerne moeten kunnen begeven, niet als arbeidstijd kan worden beschouwd (Cass., 18 mei 2015, S.13.0024.F) (Bron: A. Mortier, commentaar SocialEye, 2 februari 2016) In sommige rechterlijke beslissingen en een deel van de rechtsinterpretatie wordt er evenwel gesteld dat men zich bij oproepbaarheidsdiensten in concreto moet afvragen in hoeverre de werknemer in de mogelijkheid verkeert om onveranderlijk en naar eigen goeddunken over zijn tijd te beschikken (zie in dat verband: Arbeidshof Brussel, 6 augustus 2013, JTT, 2013, blz. 400; DAVAGLE, M., Toutes les heures de travail faites à son domicile doivent-elles être rémunérées?, Ors. 2015, afl. 6, blz. 17).
De même, la Cour de cassation a considéré que ne pouvait être qualifiée de temps de travail la garde à domicile de pompiers qui doivent pouvoir être joints et se tenir prêts à se présenter à la caserne dans un délai très court (Cass., 18 mai 2015, S.13.0024.F) (Source A. Mortier, commentaire Socialeye, 2 février 2016) Certaines décisions de justice et une partie de la doctrine soutiennent toutefois que, dans l'hypothèse des gardes en régime d'accessibilité, il convient de s'interroger in concreto sur la possibilité dont dispose le travailleur de disposer de manière constante de son temps comme il l'entend (En ce sens, voir: C. trav. Bruxelles, 6 août 2013, J.T.T., 2013, p. 400; M. Davagle, "Toutes les heures de travail faites à son domicile doivent-elles être rémunérées?", Ors., 2015, n° 6, p. 17).

Het Hof van Cassatie oordeelde bij zijn arrest van 23 december 2014 (P.14.1422.N) : « Zoals de internering zelf van een geesteszieke noodzakelijk en evenredig moet zijn, zo ook moet de begane onrechtmatigheid bij de uitvoering van de interneringsmaatregel evenredig worden gesanctioneerd : een onaangepaste verzorging kan een onrechtmatigheid in de zin van artikel 5.1 en 5.4 EVRM opleveren, zonder daarom de invrijheidstelling van de geesteszieke te kunnen verantwoorden indien de samenleving daardoor in gevaar komt. Het feit dat de invrijheidstelling van een geïnterneerde een gevaar voor de samenleving zou uitmaken, kan een zelfstandige reden zijn op grond waarvan de hoge commissie vermag te beslissen tot het behoud van de detentie van die geïnterneerde, mits zij een afweging doet tussen het belang van de samenleving die moet worden beschermd en de eventuele onrechtmatigheid van de vrijheidsberoving van de geïnterneerde, die een invrijheidstelling zou kunnen verantwoorden ».
Dans son arrêt du 23 décembre 2014 (Pas., 2014/12, n° 811), la Cour de cassation a jugé : « Comme l'internement même d'un malade mental doit être nécessaire et proportionnel, l'illégalité commise dans l'exécution de la mesure d'internement doit également être sanctionnée proportionnellement : des soins inadaptés peuvent constituer une illégalité au sens des articles 5.1.e et 5.4 de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales, sans pouvoir justifier, de ce fait, la libération du malade mental si elle devait présenter un danger pour la société.

Het Grondwettelijk Hof en het Hof van Cassatie hebben immers reeds voor recht gezegd dat de delegatie van bevoegdheden aan de Koning inzake de tenuitvoerlegging van bepaalde wettelijke bepalingen die in het Btw-Wetboek zijn opgenomen, niet in strijd is met voornoemd basisbeginsel (zie inzonderheid, Grondwettelijk Hof, arresten van 21 februari 2007, nr. 32/2007, van 17 oktober 2007, nr. 131/2007 en van 23 januari 2014, nr. 10/2014; Hof van Cassatie, 20 februari 2014, F.12.0053.N).
En effet, la Cour constitutionnelle et la Cour de cassation ont déjà jugé que les délégations de pouvoir accordées au Roi afin de mettre en oeuvre certaines dispositions légales reprises dans le Code de la TVA ne méconnaissent pas ce principe fondamental (Voir notamment, Cour constitutionnelle, arrêts du 21 février 2007, n° 32/2007, du 17 octobre 2007, n° 131/2007 et du 23 janvier 2014, n° 10/2014; Cour de cassation, 20 février 2014, F.12.0053.N).

Bij het hof werd cassatieberoep ingesteld tegen een arrest van de onderzoekskamer van het hof van beroep te Agen dat de processen-verbaal over de inverzekeringstelling en over de tijdens de inverzekeringstelling afgenomen verhoren had vernietigd omdat de in verzekering gestelde persoon, zich weliswaar van bij de aanvang van de maatregel en nog vóór zijn verhoor door de politiediensten op vertrouwelijke wijze had kunnen onderhouden met zijn advocaat, maar tijdens zijn ondervragingen niet de bijstand van een advocaat had kunnen genieten. Het Franse Hof van Cassatie oordeelde in zijn arrest nr. 5700 van 19 oktober 2010 [dat de onderzoekskamer in haar uitspraak artikel 6 van het Europese Mensenrechtenverdrag op correcte wijze heeft toegepast] « qu'en prononçant ainsi, la chambre de l'instruction a fait l'exacte application de l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme ».
Saisie d'un pourvoi contre un arrêt de la chambre de l'instruction de la cour d'appel d'Agen qui avait prononcé l'annulation de procès-verbaux de garde à vue et des auditions intervenues pendant celle-ci, au motif que la personne en garde à vue avait certes pu s'entretenir confidentiellement avec son avocat dès le début de la mesure et avant même son interrogatoire par les services de police, mais qu'elle n'avait par contre pas pu bénéficier de l'assistance de l'avocat lors de ses interrogatoires, la Cour de cassation française a, dans un arrêt nº 5700 du 19 octobre 2010 jugé « qu'en prononçant ainsi, la chambre de l'instruction a fait l'exacte application de l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme ».

Het Hof van Cassatie oordeelde dat de arts zich in een noodtoestand had bevonden, namelijk het conflict tussen de politiële werkelijkheid en de noodzaak om deze gangsters te arresteren, en anderzijds de naleving van het beroepsgeheim.
La Cour de cassation a considéré que ce médecin s'était trouvé dans un état de nécessité, à savoir, d'une part, le conflit entre la réalité policière et la nécessité d'arrêter ces malfaiteurs, et, d'autre part, le respect du secret professionnel.

Het Hof van Cassatie oordeelde tevens in haar arrest van 26 januari 2006 dat er geen mededeling aan het publiek is wanneer “radiomuziek ten gehore werd gebracht in een afgesloten werkatelier dat enkel toegankelijk is voor het personeel van verweerster, zijnde vier arbeiders en één verkoper; deze vijf mensen dagelijks in elkaars aanwezigheid vertoeven en er derhalve tussen hen een “private en intieme band” bestaat”[4].
Dans son arrêt du 26 janvier 2006, la Cour de Cassation a également jugé qu’il n’y a pas de communication au public lorsque “de la musique de radio est diffusée dans un atelier fermé qui n'est accessible qu'au personnel de la défenderesse, soit quatre ouvriers et un vendeur ; ces cinq personnes sont ensemble tous les jours et qu'il existe dès lors un " lien privé et intime" entre elles”. [2].

Het Hof van Cassatie oordeelde in haar arrest van 3 mei 1982 (Arr. Cass., 1981-1982, 1069, nr. 514) dat het loonbegrip dat voor de toepassing van de regelgeving inzake beslagen moet gehanteerd worden niet datgene is uit de arbeidsovereenkomstenwet, maar het loonbegrip bedoeld in de loonbeschermingswet (wet van 12 april 1965 betreffende de bescherming van het loon der werknemers).
La Cour de cassation a dit pour droit, dans son arrêt du 3 mai 1982 (Arr. Cass., 1981-1982, 1069, nº 514) que la notion de rémunération qui doit être prise en considération pour l'application de la réglementation en matière de saisies n'est pas celle contenue dans la loi sur les contrats de travail, mais celle contenue dans la loi sur la protection de la rémunération (loi du 12 avril 1965 concernant la protection de la rémunération).

Ten gevolge van het arrest van het Hof van Cassatie, oordeelde het hof van beroep te Gent in januari 2009 dat de inbreuk op artikel 235ter tot gevolg heeft dat de strafvordering nietig is en dat aan het strafdossier geen rechtsgevolgen meer kunnen worden gegeven, met de huidige problemen tot gevolg.
Conséquemment à l'arrêt de la Cour de cassation, la cour d'appel de Gand a prononcé, en janvier 2009, un arrêt aux termes duquel, en suite de la violation de l'article 235ter, l'action publique est nulle et il ne peut plus être donné suite au dossier pénal, ce qui a amené à la situation problématique actuelle.