Traduction de «hof van justitie in vaste rechtspraak heeft bevestigd » (Néerlandais → Français) :

Volgens het EU-recht, dat het Hof van Justitie in vaste rechtspraak heeft bevestigd, zijn die documenten voor de andere lidstaten bindend zolang zij niet door de lidstaat van afgifte zijn ingetrokken of ongeldig verklaard.
Conformément au droit de l’UE, invariablement confirmé par la Cour de justice, les autres États membres sont tenus d’accepter ces documents dès lors qu’ils n’ont pas été retirés ou déclarés invalides par l’État membre de délivrance.

Volgens het EU-recht, dat het Hof van Justitie in vaste rechtspraak heeft bevestigd, moeten de andere lidstaten die documenten aanvaarden zolang zij door de lidstaat van afgifte niet zijn ingetrokken of ongeldig verklaard.
Conformément au droit de l’UE, invariablement confirmé par la Cour de justice de l’Union européenne, les autres États membres sont tenus d’accepter ces documents dès lors qu’ils n’ont pas été retirés ou déclarés invalides par l’État membre de délivrance.

De heer de Codt verduidelijkt dat het aantal memories dat stellingen bevat die het Hof meermaals in zijn vaste rechtspraak heeft verworpen, rechtspraak die gepubliceerd is en in beroepskringen ook goed gekend, doet vermoeden dat er automatisch beroep wordt aangetekend, ter vertraging of met als doel de voor rechtsbijstand beschikbare geldsommen op te strijken, en niet zozeer om echt het recht te dienen.
M. de Codt précise que le nombre de mémoires recopiant des thèses que la Cour a maintes fois rejetées par une jurisprudence constante, publiée et bien connue des professionnels, fait craindre également l'existence de recours automatisés, dilatoires ou introduits davantage en vue de percevoir les dividendes promérités au titre de l'assistance judiciaire que pour un authentique service de la Justice.

Toch heeft het Hof van Justitie reeds einde van de jaren zeventig geoordeeld, dat ­ niettegenstaande het ontbreken van een Europese harmonisatie ­ het fundamenteel beginsel van het vrij verkeer van goederen ook zijn rechten heeft. De voormalige Belgische rechter in het Hof van Justitie, de heer Mertens de Wilmars, heeft deze rechtspraak als volgt samengevat : sinds het arrest « Cassis de Dijon » van het Hof van Justitie (18) kunnen verschillen in nationale technische reglementeringen (19) ­ zelfs bij gebreke van een gemeenschappelijke regeling of harmonisatierichtlijnen ­ de invoer en het in de handel brengen van produkten, ingevoerd uit een andere Lid-Staat en die voldoen aan het technisch reglement als van deze Lid-Staat van uitvoer, niet belemmeren op straffe van een maatregel van gelijke werking als een kwantitatieve beperking te worden aangemerkt (parafrasering ; voetnoten zelf bijgevoegd) (20).
L'ancien juge belge de la Cour de justice, M. Mertens de Wilmars, a résumé comme suit cette jurisprudence : depuis l'arrêt « Cassis de Dijon » de la Cour de justice (18), des différences dans les réglementations techniques nationales (19) ne peuvent pas ­ même en l'absence d'une réglementation commune ou de directives d'harmonisation ­ faire obstacle à l'importation et à la commercialisation de produits provenant d'un autre État membre et qui sont conformes aux règlements techniques de cet État membre exportateur, sous peine d'être taxé de mesures d'effet équivalent (paraphrase; notes en bas de page ajoutées par le rapporteur) (20).

Op 13 juli 2000 heeft het Hof van Justitie vastgesteld dat Portugal heeft verzuimd om in het kader van de Richtlijn Gevaarlijke Stoffen programma's ter beperking van verontreiniging voor 99 gevaarlijke stoffen vast te stellen en aan de Commissie mede te delen, en dat geen termijnen voor de uitvoering daarvan zijn vastgesteld (zaak C-1998/261).
Le 13 juillet 2000, la Cour de justice a rendu un arrêt contre le Portugal qui n'a adopté ni notifié aucun programme de réduction de la pollution en ce qui concerne quatre-vingt-dix-neuf substances dangereuses relevant de la directive Substances dangereuses, et qui n'a fixé aucun de délai de mise en œuvre correspondant (affaire C-1998/261).

Ten eerste werd gevraagd of België, gelet op de terzake gevestigde rechtspraak van het Hof van Justitie, wel het recht heeft om de bestaande toepassingsvoorwaarden voor de vrijstellingsregeling voorzien in artikel 44, § 1, 1º, van het BTW-Wetboek, uit te breiden.
Premièrement, la Belgique a-t-elle le droit, eu égard à la jurisprudence établie de la Cour de justice, d'élargir les conditions d'application existantes en ce qui concerne la réglementation d'exemption prévue à l'article 44, § 1 , 1º, du Code de la TVA ?

Volgens vaste rechtspraak van het Hof van Justitie mogen economische redenen nooit worden aangevoerd ter rechtvaardiging van bij het Verdrag verboden belemmeringen en heeft de Verdragsbepaling waarbij het de lidstaten wordt toegestaan eigen regels inzake het eigendomsrecht vast te stellen (artikel 295), niet tot gevolg dat de nationale regelingen van het eigendomsrecht buiten de werkingssfeer van de fundamentele Verdragsregels vallen.
La Cour a toujours maintenu que des motifs économiques ne peuvent en aucun cas servir à justifier des obstacles interdits par le traité, et que la règle selon laquelle le traité ne préjuge en rien le régime de la propriété dans les États membres (article 295) n'a pas pour effet d'exempter le régime de propriété des États membres de l'application des règles fondamentales du traité.

Voorbeeld 1 : Na een klacht van een parallelimporteur heeft de Commissie zich ervan vergewist dat Italië de door de vaste jurisprudentie van het Hof van Justitie bevestigde beginselen naleeft, overeenkomstig welke een nationale instantie van de parallelimporteur niet de documentatie van de fabrikant mag eisen die zij reeds te harer beschikking heeft en die voor deze importeur in de praktijk niet te verkrijgen is.
Exemple 1: Saisie par une plainte émanant d'un importateur parallèle, la Commission s'est assuré que l'Italie respecte les principes consacrés par la jurisprudence constante de la Cour de Justice, selon lesquels une autorité nationale ne peut exiger de l'importateur parallèle la documentation du fabricant qu'elle a déjà à sa disposition et que l'importateur parallèle ne peut se procurer en pratique.