Traduction de «inhoudt dat tegen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

overeenkomst die een abonnement inhoudt
contrat assorti d'un abonnement

beschermende uitrusting tegen industrielawaai dragen | veiligheidsuitrusting tegen industrieel lawaai dragen | beschermende uitrusting tegen industrieel lawaai dragen | veiligheidsuitrusting tegen industrielawaai dragen
porter un équipement de protection contre les bruits industriels

preventiemaatregelen tegen visziektes uitvoeren | preventieve maatregelen tegen visziektes uitvoeren | preventiemaatregelen tegen visziekten uitvoeren | preventieve maatregelen tegen visziekten uitvoeren
mettre en place des mesures de prévention des maladies des poissons

activiteit die een veiligheidsrisico inhoudt
activité sensible | activité sensible du point de vue de la sécurité

het bevoegde orgaan betaalt deze bijslagen uit...hetgeen volledige kwijting (van het bevoegde orgaan) inhoudt
l'institution compétente sert lesdites prestations, avec effet libératoire

eerdere verbintenis die een deviatie inhoudt
engagement antérieur s'écartant de la règle

slaan of botsen tegen | bodem bij springen of duiken in ondiep water | slaan of botsen tegen | muur of duikplank van zwembad | slaan of botsen tegen | wateroppervlak
coup ou heurt contre:fond en sautant ou en plongeant dans des eaux peu profondes | paroi ou plongeoir de piscine | surface de l'eau |

beveiliging tegen cyberaanvallen | maatregelen tegen aanvallen | cyberaanvallen voorkomen | maatregelen tegen cyberaanvallen
mesures de lutte contre les cyberattaques

Dienst voor Bescherming tegen Ioniserende Stralingen
Service de Protection contre les radiations ionisantes

tegen
moyennant

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Met het oog op meer transparantie, is echter op 12 januari 2010 een protocolakkoord gesloten met de OVB en de OBFG dat inhoudt dat tegen de eerste juni van elk jaar een verslag moet worden verstrekt.
Cependant, dans l’objectif d’assurer plus de transparence, un protocole d’accord a été conclu avec l’OBFG et l’OVB le 12 janvier 2010 en vertu duquel un rapport doit être fourni pour le 1er juin de chaque année.

». Art. 94. In artikel 95 van hetzelfde decreet, voor het laatst gewijzigd bij het decreet van 22 november 2007, worden de volgende wijzigingen aangebracht : 1° in paragraaf 2, eerste lid, worden de woorden « wordt het beroep tegen ontvangbewijs aan het bestuur Leefmilieu gezonden » vervangen door de woorden « het beroep, samen met het bewijs van de storting van het dossierrecht bedoeld in artikel 177, tegen ontvangbewijs aan het bestuur Leefmilieu gezonden »; 2° paragraaf 7 wordt aangevuld met volgend lid : « Als de milieuvergunningsaanvraag betrekking heeft op een krachtens artikel 3 ingedeeld individueel zuiveringssysteem, deelt de Regering ook de beslissing mee aan de « Société publique de gestion de l'eau » bedoeld in artikel D.2., 76°, van Boek II van het Milieuwetboek, dat het Waterwetboek inhoudt».
Art. 94. Dans l'article 95 du même décret, modifié en dernier lieu par le décret du 22 novembre 2007, les modifications suivantes sont apportées : 1° au paragraphe 2, alinéa 1er, les mots « le recours est envoyé » sont remplacés par les mots « le recours est accompagné de la preuve du versement du droit de dossier visé à l'article 177 et est envoyé »; 2° le paragraphe 7 est complété par l'alinéa rédigé comme suit : « Lorsque la demande de permis unique concerne un système d'épuration individuelle en vertu de l'article 3, le Gouvernement notifie également la décision à la Société publique de gestion de l'eau visée à l'article D.2., 76°, du Livre II du Code de l'Environnement contenant le Code de l'Eau».

Ten slotte werd in het kader van de begrotingscontrole 2016 van april een plan tegen sociale dumping weerhouden met daarin bijzondere aandacht voor de strijd tegen schijnstatuten; zo zal een knipperlichtprocedure worden ingesteld om te strijden tegen fictieve vennoten en fictieve helpers (zoals voorzien in het regeerakkoord): de fondsen die een aansluiting vaststellen die mogelijk een statuutfraude inhoudt, zullen gevraagd worden deze informatie zo snel mogelijk te bezorgen aan de inspectiedienst van het RSVZ.
Pour terminer, dans le cadre du contrôle budgétaire 2016 du mois d'avril, un plan contre le dumping social a été retenu. Ce plan accorde une attention particulière à la lutte contre les statuts fictifs; ainsi, une "procédure de clignotant" sera mise en place pour lutter contre les associés fictifs et les aidants fictifs (tel que prévu dans l'accord de gouvernement): il sera demandé aux fonds qui constatent une correspondance impliquant éventuellement une fraude au statut de fournir cette information dès que possible au service d'inspection de l'INASTI.

Het OCMW heeft hoger beroep aangetekend tegen deze beslissing en het Arbeidshof heeft prejudiciële vragen gesteld aan het Europees Hof van Justitie (EHvJ) over twee aspecten: "Moeten de richtlijnen [2004/83, 2005/85 en 2003/9] aldus worden uitgelegd dat op de lidstaat die bepaalt dat vreemdelingen die 'op zodanige wijze lijden aan een ziekte dat deze ziekte een reëel risico inhoudt voor hun leven of fysieke integriteit of een reëel risico inhoudt op een onmenselijke of vernederende behandeling wanneer er geen adequate behandeling is in hun land van herkomst', recht hebben op de subsidiaire bescherming in de zin van artikel 15, [sub b], van richtlijn [2004/83], een verplichting rust om: - te bepalen dat een beroep tegen de administratieve beslissing waarbij het verblijfsrecht en/of de subsidiaire bescherming wordt geweigerd en een bevel wordt uitgevaardigd om het grondgebied te verlaten, schorsende werking heeft, - in het kader van zijn socialebijstandsregeling of opvangregeling te voorzien in andere dan de medische basisbehoeften van verzoeker tot de beslissing over het beroep tegen die administratieve beslissing?" Het standpunt van het Hof is het volgende: Wat betreft het ontbreken van een schorsend beroep, zijn de richtlijnen aangehaald door de verwijzende rechterlijke instantie niet van toepassing, maar het EHVJ zal andere nuttige elementen bezorgen aan de nationale rechter om een vonnis te kunnen vellen.
Le CPAS a interjeté appel de cette décision et la Cour du travail a posé des questions préjudicielles à la Cour de Justice de l'Union européenne (CJUE) pour deux aspects: "Les directives [2004/83, 2005/85 et 2003/9] doivent-elles être interprétées comme faisant obligation à l'État membre qui prévoit que l'étranger qui 'souffre d'une maladie telle qu'elle entraîne un risque réel pour sa vie ou son intégrité physique ou un risque réel de traitement inhumain ou dégradant lorsqu'il n'existe aucun traitement adéquat dans son pays d'origine' a droit à la protection subsidiaire au sens de l'article 15, [sous b),] de la directive [2004/83], - de prévoir un recours suspensif contre la décision administrative refusant le droit de séjour et/ou la protection subsidiaire et faisant ordre de quitter le territoire, - de prendre en charge dans le cadre de son régime d'aide sociale ou d'accueil, les besoins élémentaires autres que médicaux du requérant, jusqu'à ce qu'il soit statué sur le recours introduit contre cette décision administrative?" La position de la Cour est la suivante: En ce qui concerne l'absence de recours suspensif, les directives invoquées par la juridiction de renvoi ne sont pas applicables mais la CJUE va fournir d'autres éléments utiles au juge national pour pouvoir trancher.

In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".
Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".

In het moderne recht van de rechten van de mens wordt inderdaad uitgegaan van drie soorten verplichtingen van de overheid : een verplichting om grondrechten te eerbiedigen (« to respect », « respecter »), hetgeen een onthoudingsplicht inhoudt; een verplichting om grondrechten te beschermen (« to protect, « protéger »), hetgeen een verplichting inhoudt om maatregelen te nemen tegen inmengingen van derden; een verplichting om inhoud te geven aan grondrechten (« to fulfil », « mettre en oeuvre »), hetgeen een verplichting inhoudt om maatregelen te nemen van wetgevende, bestuurlijke, budgettaire, gerechtelijke, promotionele of andere aard, met het oog op een volledige verwezenlijking van het betrokken recht.
Dans le droit moderne des droits de l'homme, l'on part en effet du principe qu'il existe trois types d'obligations pour les pouvoirs publics : une obligation de respecter les droits fondamentaux, qui implique un devoir d'abstention; une obligation de protéger les droits fondamentaux, qui implique une obligation de prendre des mesures contre l'immixtion de tiers; une obligation de mettre en oeuvre les droits fondamentaux, qui implique l'obligation de prendre des mesures de nature législative, administrative, budgétaire, judiciaire, promotionnelle ou autre, en vue de concrétiser pleinement le droit en question.

Zie ook arrest nr. 54.139 van 30 juni 1995, van de Raad van State, in zake Wicart D. tegen de Belgische Staat, vertegenwoordigd door de minister van Landsverdediging, JT , 1995, blz. 705, inzonderheid de volgende overwegingen : « Overwegende dat de beslissingen van de organen ingesteld door, krachtens of in het raam van het Noord-Atlantisch Verdrag, ondertekend te Washington op 4 april 1949 en goedgekeurd bij de wet van 2 juni 1949, in het intern recht niet als rechtsgrond kunnen worden beschouwd en bovendien, zoals de verwerende partij zelf toegeeft, « classified » en dus geheim zijn, zodat ze niet beantwoorden aan de vereisten van wettelijkheid, toegankelijkheid en voorspelbaarheid die door het voormelde artikel 8, lid 2, van het voornoemde Verdrag zijn opgelegd; dat de inmengingen die geregeld zijn door de ministeriële instructies en circulaires die op die beslissingen steunen dan ook niet kunnen worden aanvaard; Overwegende dat uit wat voorafgaat blijkt dat het aan verzoeker gegeven bevel om een aanvraag om veiligheidsattest in te dienen een inmenging van de overheid in de uitoefening van zijn recht op eerbiediging van zijn privé-leven inhoudt die niet beantwoordt aan de voorwaarden gesteld in artikel 8, lid 2, van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden; dat de tuchtstraf die hem wegens het niet nakomen van dat bevel is opgelegd dus een schending van dat recht inhoudt; dat daaruit volgt dat ze onwettig is; dat het middel gegrond is; ».
Voir aussi, l'arrêt du Conseil d'État nº 54.139 du 30 juin 1995, en cause Wicart D. c/ l'État belge, représenté par le ministre de la Défense nationale, JT , 1995, p. 705, notamment les considérants suivants : « Considérant que les décisions des organes institués par, en vertu ou dans le cadre du traité de l'Atlantique-Nord, signé à Washington le 4 avril 1949, approuvé par la loi du 2 juin 1949, ne peuvent être tenues pour une base légale en droit interne et sont au surplus, de l'aveu même de la partie adverse, « classifiés », donc secrètes, de sorte qu'elles ne répondent pas aux exigences de légalité, d'accessibilité et de prévisibilité qu'impose l'article 8, § 2, de la Convention précitée; qu'en conséquence, les ingérences organisées par les instructions et circulaires ministérielles qui se fondent sur ces décisions ne peuvent être admises; Considérant qu'il résulte de ce qui précède que l'ordre donné au requérant d'introduire une demande de certificat de sécurité constituait une ingérence de l'autorité publique dans l'exercice de son droit au respect de sa vie privée, l'ingérence non conforme aux conditions prévues par l'article 8, § 2, de la Convention de sauvegarde des droits de l'homme et des libertés fondamentales; que la sanction disciplinaire prise à son encontre, pour avoir désobéi à cet ordre, viole donc ce droit; qu'il s'ensuit qu'elle est illégale; que le moyen est fondé; ».

Deze basisregel, die een verbod van lokvogelpraktijken inhoudt, wordt echter genuanceerd door de tekst van artikel 94/8, 5° van de wet van 14 juli 1991 betreffende de handelspraktijken en de voorlichting en bescherming van de consument, die luidt als volgt: “Zijn onder alle omstandigheden oneerlijke handelspraktijken, misleidende handelspraktijken die producten of diensten tegen een genoemde prijs te koop aanbieden zonder dat de verkoper aangeeft dat er een gegrond vermoeden bestaat dat hij deze producten of gelijkwaardige producten niet tegen die prijs kan leveren of door een andere verkoper kan doen leveren gedurende een periode en in hoeveelheden die, rekening houdend met het product of de dienst, de omvang van de voor het product gevoerde reclame en de aangeboden prijs redelijk zijn”.
Cette règle de base, qui comporte une interdiction des pratiques de produits d’appel, est toutefois nuancée par le texte de l’article 94/8, 5° de la loi du 14 juillet 1991 sur les pratiques du commerce et sur l’information et la protection du consommateur, qui stipule que « Sont des pratiques commerciales déloyales en toutes circonstances les pratiques commerciales trompeuses qui ont pour objet de proposer l'achat de produits ou services à un prix indiqué sans révéler les raisons plausibles que pourrait avoir le vendeur de penser qu'il ne pourra fournir lui-même, ou faire fournir par un autre vendeur, les produits ou services en question ou des produits ou services équivalents au prix indiqué, pendant une période et dans des quantités qui soient raisonnables compte tenu du produit ou du service, de l'ampleur de la publicité faite pour le produit ou le service et du prix proposé».

Daarnaast zijn er rechten die zeer specifiek op de situatie van kinderen betrekking hebben, zoals artikel 19 dat het recht op bescherming tegen geweld inhoudt en artikel 34 dat de bescherming van kinderen tegen seksueel geweld in het bijzonder voorschrijft.
Il y a en outre des dispositions dans lesquelles sont définis des droits très spécifiques qui sont inspirés par la situation particulière des enfants, comme celles de l'article 19 qui protège les enfants contre la violence en général et de l'article 34 qui les protège contre la violence sexuelle en particulier.