Traduction de «januari 1993 heeft » (Néerlandais → Français) :

In afwijking van de paragrafen 1 en 2, indien het onmogelijk is om vast te stellen dat de verontreiniging volledig werd veroorzaakt vóór 1 januari 1993 en indien wordt aangetoond dat de verontreiniging voornamelijk werd veroorzaakt vóór 1 januari 1993, kan een behandeling van deze verontreiniging door middel van risicobeheer worden uitgevoerd ten laste van de huidige exploitant, de houder van zakelijke rechten of de geïdentificeerde persoon die de verontreiniging heeft veroorzaakt».
Par dérogation aux §§ 1 et 2, s'il n'est pas possible d'établir que la pollution a été entièrement générée avant le 1 janvier 1993 et qu'il est démontré que la pollution a été principalement générée avant le 1 janvier 1993, un traitement de cette pollution par gestion du risque peut être réalisé à charge de l'exploitant actuel, du titulaire de droits réels ou de la personne identifiée ayant généré la pollution».

De RAAD VAN STATE, afdeling wetgeving, eerste kamer, op 8 juli 1993 door de Vice-Eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken verzocht hem van advies te dienen over een voorontwerp van wet « houdende goedkeuring van het Zetelakkoord tussen het Koninkrijk België en de Europese Vrijhandelsassociatie, ondertekend te Brussel op 27 januari 1993 », heeft op 15 juli 1993 het volgend advies gegeven :
Le CONSEIL D'ÉTAT, section de législation, première chambre, saisi par le Vice-Premier ministre et ministre des Affaires étrangères, le 8 juillet 1993, d'une demande d'avis sur un avant-projet de loi « portant approbation de l'Accord de siège entre le Royaume de Belgique et l'Association européenne de libre-échange, signé à Bruxelles le 27 janvier 1993 », a donné le 15 juillet 1993 l'avis suivant :

De RAAD VAN STATE, afdeling wetgeving, vierde kamer, op 7 december 1998 door de minister van Buitenlandse Zaken verzocht hem, binnen een termijn van ten hoogste een maand, van advies te dienen over een voorontwerp van wet « houdende instemming met de Overeenkomst tussen het Koninkrijk België en het Koninkrijk der Nederlanden tot wijziging van de grens in het kanaal van Terneuzen naar Gent, ondertekend te Brussel op 6 januari 1993 », heeft op 13 januari 1999 het volgende advies gegeven :
Le CONSEIL D'ÉTAT, section de législation, quatrième chambre, saisi par le ministre des Affaires étrangères, le 7 décembre 1998, d'une demande d'avis, dans un délai ne dépassant pas un mois, sur un avant-projet de loi « portant assentiment à la Convention entre le Royaume de Belgique et le Royaume des Pays-Bas relative à la modification de la frontière dans le canal de Terneuzen à Gand, signée à Bruxelles le 6 janvier 1993 », a donné le 13 janvier 1999 l'avis suivant :

Beide voorstellen zijn immers geïnspireerd op het wetsvoorstel dat senator Arts op 7 januari 1993 heeft ingediend (Gedr. St., Senaat, 1992-1993, nr. 605-1), maar lopen op bepaalde punten uiteen omdat in het wetsvoorstel van de heer Vandeurzen c.s. reeds rekening is gehouden met de opmerkingen van de C.C.O.D. en C.E.N.E.G.E.R.
En effet, ces deux propositions s'inspirent de la proposition de loi déposée par le sénateur Arts le 7 janvier 1993 (do c. Sénat, 1992-1993, nº 605-1), mais elles divergent sur certains points, car dans la proposition de loi de M. Vandeurzen et consorts, il a été tenu compte des remarques de la C.C.S.P. et de la C.E.N.E.G.E.R.

De RAAD VAN STATE, afdeling wetgeving, negende kamer, op 27 december 1995 door de minister van Buitenlandse Zaken verzocht hem van advies te dienen over een voorontwerp van wet « houdende instemming met het Zetelakkoord tussen het Koninkrijk België en het Europees Ruimte-Agentschap, ondertekend te Parijs op 26 januari 1993 », heeft op 24 januari 1996 het volgend advies gegeven :
Le CONSEIL D'ÉTAT, section de législation, neuvième chambre, saisi par le ministre des Affaires étrangères, le 27 décembre 1995, d'une demande d'avis sur un avant-projet de loi « portant assentiment à l'Accord de siège entre le Royaume de Belgique et l'Agence Spatiale Européenne, signé à Paris le 26 janvier 1993 », a donné le 24 janvier 1996 l'avis suivant :

Art. 24. § 1. De bedoelde bijzondere bijdragen worden vanaf 1 januari 1993 ten laste genomen voor de arbeiders die een aanvullende vergoeding betaald krijgen in toepassing van artikel 14 van deze overeenkomst vastgelegde voorwaarden, en voor zover het stelsel van werkloosheid met bedrijfstoeslag een aanvang heeft genomen tussen 1 januari 1993 en 31 december 2017.
Art. 24. § 1. A partir du 1 janvier 1993, les cotisations spéciales visées sont prises en charge pour les ouvriers qui reçoivent une indemnité complémentaire en application des conditions précisées à l'article 14 de la présente convention et pour autant que le régime de chômage avec complément d'entreprise ait débuté entre le 1 janvier 1993 et le 31 décembre 2017.

Wat ten eerste de regel van overeenstemming tussen het verzoekschrift en de klacht alsmede het doel van de precontentieuze procedure betreft, moet worden beklemtoond dat de precontentieuze procedure zoals voorzien in artikel 90 van het Statuut, dat op grond van artikel 46 RAP van toepassing is op tijdelijk functionarissen, in totaliteit tot doel heeft, een minnelijke regeling van het geschil tussen de ambtenaar en de administratie mogelijk te maken en te bevorderen (arresten Hof van 23 oktober 1986, Schwiering/Rekenkamer, 142/85, Jurispr. blz. 3177, punt 11, en 14 maart 1989, Del Amo Martinez/Parlement, 133/88, Jurispr. blz. 689, punt 9; arrest Gerecht van 29 maart 1990 Alexandrakis/Commissie, T-57/89, Jurispr. blz. II-143, punt 8), en het gezag waaronder de ambtenaar ressorteert te verplichten zijn besluit naar aanleiding van daartegen mogelijkerwijs ingebrachte bedenkingen opnieuw te onderzoeken (arrest Hof van 21 oktober 1980, Vecchioli/Commissie, 101/79, Jurispr. blz. 3069, punt 31; beschikking Gerecht van 28 januari 1993, Piette de Stachelski/Commissie, T-53/92, Jurispr. blz. II-35, punt 16).
En premier lieu, en ce qui concerne la règle de concordance entre la requête et la réclamation ainsi que la finalité de la procédure précontentieuse, il y a lieu de souligner que la procédure précontentieuse prévue par l’article 90 du statut, applicable aux agents temporaires en vertu de l’article 46 du RAA, dans son ensemble, a pour objet de permettre et de favoriser un règlement amiable du différend surgi entre le fonctionnaire et l’administration (arrêts de la Cour du 23 octobre 1986, Schwiering/Cour des comptes, 142/85, Rec. p. 3177, point 11, et du 14 mars 1989, Del Amo Martinez/Parlement, 133/88, Rec. p. 689, point 9 ; arrêt du Tribunal du 29 mars 1990, Alexandrakis/Commission, T-57/89, Rec. p. II-143, point 8) et d’imposer à l’autorité dont dépend le fonctionnaire de réexaminer sa décision à la lumière des objections éventuelles de celui-ci (arrêt de la Cour du 21 octobre 1980, Vecchioli/Commission, 101/79, Rec. p. 3069, point 31 ; ordonnance du Tribunal du 28 janvier 1993, Piette de Stachelski/Commission, T-53/92, Rec. p. II-35, point 16).

* Volgens de informatie die de lidstaten aan de Commissie hebben verstrekt, heeft geen van hen gebruik gemaakt van de mogelijkheid van artikel 14, de verplichting tot teruggave uit te breiden tot andere dan in de bijlage vermelde categorieën cultuurgoederen, en heeft alleen Griekenland besloten de richtlijn uit te breiden tot cultuurgoederen die vóór 1 januari 1993 op onrechtmatige wijze buiten het grondgebied van andere lidstaten zijn gebracht.
* D'après les informations transmises par les Etats membres à la Commission, aucun d'entre eux n'a fait usage de la possibilité prévue à l'article 14, d'étendre l'obligation de restitution à d'autres catégories de biens culturels que ceux visés en annexe, et seul la République hellénique a décidé de l'étendre aux biens culturels ayant quitté illicitement le territoire d'autres Etats membres avant le 1er janvier 1993.

Volgens de lidstaten zijn er twee hoofdredenen voor dit geringe aantal: 1) het toepassingsgebied van de richtlijn, dat alleen betrekking heeft op nationaal bezit dat vanaf 1 januari 1993 onrechtmatig buiten het grondgebied is gebracht en dat behoort tot een van de in de bijlage bij de richtlijn opgenomen categorieën van goederen of deel uitmaakt van openbare collecties of inventarissen van kerkelijke instellingen; en 2) de termijn voor de instelling van een vordering tot teruggave, die één jaar bedraagt, te rekenen vanaf het moment waarop de plaats waar het cultuurgoed zich bevindt en de identiteit van de bezitter of de houder van dat goed ter kennis van de verzoekende lidstaat zijn gekomen.
Les États membres expliquent ce faible nombre par deux raisons principales: 1) le champ d’application de la directive, qui couvre uniquement les trésors nationaux ayant quitté illicitement le territoire à partir du 1er janvier 1993 et appartenant soit à l’une des catégories des biens répertoriés dans l’annexe de la directive soit faisant partie des collections publiques ou des inventaires religieux); et 2) le délai de l’action en restitution, qui est d’une année à compter du moment où l’État membre requérant a eu connaissance du lieu où se trouve le bien et de l’identité de son possesseur ou détenteur.