Vertaling van "niet onderbreken beledigende persoonlijke opmerkingen " (Nederlands → Frans) :

Weliswaar worden er een aantal regels in opgenomen aan de hand waarvan mede kan worden bepaald hoe de leden van de assemblee hun bevoegdheden uitoefenen, en die blijk geven van het streven om de parlementaire werkzaamheden te grondvesten op een bepaalde gedragslijn (aanwezig zijn, niet onderbreken, beledigende persoonlijke opmerkingen vermijden enzovoort), maar het gaat veeleer om een gedrags- of wellevendheidscode dan om een deontologische code zoals hierboven is omschreven.
Ils reprennent certes un certain nombre de règles qui contribuent à déterminer le mode suivant lequel les membres de l'assemblée exercent leurs attributions, et témoignent d'un souci d'asseoir le travail parlementaire sur une certaine discipline comportementale (présence, ne pas interrompre, éviter les allusions personnelles offensantes, ..) mais il s'agit plus d'un code de bonne conduite ou de savoir-vivre que de déontologie, telle que nous venons de la définir.

De naleving van deontologie (inachtneming van termijnen, verplichting een opdracht te weigeren waarvoor men niet over de vereiste vaardigheden beschikt, verplichting de eventuele problemen te vermelden, verbod om partij te kiezen en persoonlijke opmerkingen te maken, verbod om zich in de plaats te stellen van de persoon die het gesprek leidt, enz.) is bijzonder belangrijk en kan een rechtstreekse invloed hebben op de kwaliteit van de beslissingen en opdrachten van de bedoelde overheden.
Le respect de la déontologie (prise en compte des délais, obligation de refuser une mission si l'on ne possède pas les compétences requises, obligation de faire état des éventuelles difficultés rencontrées, interdiction de prendre parti et de formuler des commentaires personnels, interdiction de se substituer à la personne qui mène l'entretien, et c.) est fondamental et peut avoir un impact direct sur la qualité des décisions et des missions des autorités visées.

De naleving van deontologie (inachtneming van termijnen, verplichting een opdracht te weigeren waarvoor men niet over de vereiste vaardigheden beschikt, verplichting de eventuele problemen te vermelden, verbod om partij te kiezen en persoonlijke opmerkingen te maken, verbod om zich in de plaats te stellen van de persoon die het gesprek leidt, enz) is bijzonder belangrijk en kan een rechtstreekse invloed hebben op de kwaliteit van de beslissingen en opdrachten van de bedoelde overheden.
Le respect de la déontologie (prise en compte des délais, obligation de refuser une mission si l'on ne possède pas les compétences requises, obligation de faire état des éventuelles difficultés rencontrées, interdiction de prendre parti et de formuler des commentaires personnels, interdiction de se substituer à la personne qui mène l'entretien, etc) est fondamental et peut avoir un impact direct sur la qualité des décisions et des missions des autorités visées.

De naleving van deontologie (inachtneming van termijnen, verplichting een opdracht te weigeren waarvoor men niet over de vereiste vaardigheden beschikt, verplichting de eventuele problemen te vermelden, verbod om partij te kiezen en persoonlijke opmerkingen te maken, verbod om zich in de plaats te stellen van de persoon die het gesprek leidt, enz) is bijzonder belangrijk in het kader van gerechtelijke opdrachten en kan een rechtstreekse invloed hebben op de kwaliteit van de rechterlijke beslissing.
Le respect de la déontologie (prise en compte des délais, obligation de refuser une mission si l'on ne possède pas les compétences requises, obligation de faire état des éventuelles difficultés, interdiction de prendre parti et de formuler des commentaires personnels, interdiction de se substituer à la personne qui mène l'entretien, etc) est fondamental dans le cadre de missions judiciaires et peut avoir un impact direct sur la qualité de la décision de justice.

De Nationale Hoge Raad voor Personen met een Handicap (NHRPH) heeft onlangs op eigen initiatief een advies (nr. 2015/23) uitgebracht. Daarin formuleert de raad de volgende opmerkingen die men in aanmerking zou moeten nemen om de regeling efficiënter te maken: - er wordt geen rekening gehouden met de doelgroep van volwassenen met een handicap ouder dan 25 jaar die voortdurend persoonlijke bijstand nodig hebben, net als een kind van minder dan 25 jaar; - het criterium dat gebruikt wordt voor kinderen met een handicap jonger dan 25 jaar is een medisch barema (percentage van ongeschiktheid van 66 procent) dat niet aangepast is aan de realiteit van een handicap, aangezien een kind dat percentage zou kunnen bereiken zonder dat er een permanente en regelmatige aanwezigheid van een verwant aan zijn zijde nodig zou zijn, en omgekeerd gaat bij sommige kinderen een laag verlies van lichamelijke geschiktheid gepaard met een grote afhankelijkheid, bijvoorbeeld bij autistische kinderen; - de duur van de onderbreking is vastgelegd op 6 maanden per aanvraag en op 12 maanden voor de volledige loopbaan. Die beperkte duur sluit helemaal niet aan bij de realiteit van sommige situaties die soms meerdere jaren kunnen duren.
Le Conseil Supérieur National des Personnes Handicapées (CSNPH) vient de rendre d'initiative un avis n°2015/23 dans lequel il formule les remarques suivantes qu'il conviendrait de prendre en compte afin de renforcer le dispositif: - Le groupe-cible des plus de 25 ans n'est pas pris en compte, alors qu'ils sont susceptibles de requérir une présence continue à leur côté tout comme un enfant de moins de 25 ans; - Le critère utilisé pour les enfants handicapés de moins de 25 ans est un barème médical (un pourcentage d'incapacité de 66 %) qui n'est pas adapté à la réalité d'un handicap car un enfant pourrait atteindre ce pourcentage sans nécessiter une présence permanente à ses côtés et, à l'inverse, certains enfants présentant un pourcentage d'incapacité réduit pourraient avoir une degré de dépendance plus élevé (par exemple, les autistes); - La durée de la dispense fixée à 6 mois (par demande) et à 12 mois (sur l'ensemble de la carrière) ne correspond pas à la réalité de certaines situations vécues qui peuvent durer plusieurs années.

Die twee bepalingen geven aanleiding tot de volgende opmerkingen. 1° Het is de afdeling Wetgeving niet duidelijk hoe die bepalingen kunnen samengaan: wat meer in het bijzonder de mogelijkheid van een vrijwillige ontbinding van de vereniging of de organisatie betreft, blijken ze elkaar tegen te spreken. De bepaling onder c) stelt immers dat het nettoactief van de ontbonden vereniging of organisatie aan de Commissie voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer zou moeten worden overgedragen wanneer na een niet nader gepreciseerde ontbinding - die dus vrijwillig of gerechtelijk kan zijn - geen " initiatief met dezelfde doelstellingen" voorhanden is(3) terwijl de bepaling onder d), waarin wordt gesteld dat de vrijwillige ontbinding van de vereniging of de organisatie pas kan ingaan na oprichting van een andere vereniging met hetzelfde doel, evenwel noodzakelijkerwijs meebrengt dat er " een (...) initiatief met hetzelfde doel" bestaat en dat het nettoactief bijgevolg niet aan de voornoemde Commissie zal worden overgedragen.
Ces deux dispositions appellent les observations suivantes : 1° La section de législation n'aperçoit pas comment celles-ci sont appelées à se combiner : s'agissant plus spécialement de l'hypothèse de la dissolution volontaire de l'association ou de l'organisation, les deux dispositions s'avèrent contradictoires dès lors que le c) prévoit que, dans le cas où, à la suite d'une dissolution dont il n'est pas précisé de laquelle il s'agit - dès lors il peut s'agir d'une dissolution volontaire ou judiciaire -, il n'existerait pas d'« initiative poursuivant les mêmes objectifs », l'actif net de l'association ou de l'organisation dissoute devrait être transféré à la Commission de la protection de la vie privée (3), tandis que le d), qui subordonne la prise d'effet de la dissolution volontaire de l'association ou de l'organisation, à la création d'une autre association ayant le même objet, implique nécessairement qu'il existe une « initiative poursuivant le même objet » et que, par conséquent, l'actif net ne sera pas transféré à la Commission précitée.

Arrest van de Raad van State nr. 191.742 van 23 maart 2009, rolnummer A.191.858/XV-984 die stelt dat de bevoegdheid van het college van burgemeester en schepenen om een vertoning te verbieden, wanneer buitengewone omstandigheden dit vereisen, niet in vraag wordt gesteld; het verbod in dit geval het enige middel moet zijn om de openbare rust te handhaven; dat een dergelijk verbod, dat afwijkt van de algemene regel van vrije meningsuiting, restrictief moet worden toegepast; dat de buitengewone omstandigheden die verondersteld worden het bestreden besluit te rechtvaardigen in eerste instantie gebaseerd zijn op de uitspraken van de artiest n.a.v. zijn vroegere spektakels, welke worden ervaren als beledigend t.a.v. een bepaalde gemeenschap door een groot deel van de publieke opinie; dat het college van burgemeester en schepenen niet de taak heeft gekregen om preventief te waken over de politieke of morele correctheid, of in voorkomend geval over de strafrechtelijke gepastheid van vertoningen en nog minder van deze van de artiesten die de voorstelling geven; dat bepaalde uitspraken of gedragingen die door de wet worden beteugeld enkel gerechtelijke vervolgingen kunnen rechtvaardigen en geen preventieve politiemaatregel; dat de vrije meningsuiting één van de essentiële fundamenten is van een democratische maatschappij, één van de basisvoorwaarden voor de vooruitgang ervan en voor de persoonlijke ontplooiing van elkeen, dat deze vrijheid niet enkel geldt voor informatie of ideeën die gunstig worden onthaald of die beschouwd worden als onschadelijk of neutraal, maar ook voor deze die de publieke overheden of eender welke fractie van de bevolking kunnen kwetsen, choqueren of verontrusten, dat dit net de voorwaarden zijn voor pluralisme, tolerantie en open geest, zonder dewelke er geen sprake kan zijn van een democratische maatschappij.
Arrêt du Conseil d' Etat n° 191.742 du 23 mars 2009, n° du rôle A.191.858/XV-984 : Considérant qu'il n'est pas contesté que l'article 130 de la Nouvelle loi communale n'autorise le collège des bourgmestre et échevins à interdire un spectacle que lorsque des circonstances extraordinaires l'exigent, l'interdiction devant être, dans ce cas, le seul moyen d'assurer le maintien de la tranquillité publique; qu'une telle interdiction, dérogeant à la règle générale de la liberté d'opinion et d'expression, doit être d'application restrictive; Considérant que les circonstances extraordinaires censées justifier l'arrêté attaqué sont en premier lieu `les propos de l'artiste lors de ses précédentes représentations, lesquels sont ressentis comme injurieux envers la Communauté par une grande partie de l'opinion publique'; Considérant que le collège des bourgmestre et échevins, en effet, n'a pas reçu pour mission de veiller préventivement à la correction politique ou morale, voir même pénale, des spectacles et moins encore à celle, supposée, des artistes qui en donnent la représentation; que des propos tombant sous le coup de la loi tendant à réprimer certains actes, ceux-ci ne pourraient justifier que des poursuites répressives, mais non une mesure préventive de police; que la liberté d'expression constitue l'un des fondements essentiels d'une société démocratique, l'une des conditions primordiales de son progrès et de l'épanouissement de chacun; qu'elle ne vaut non seulement pour les informations ou idées accueillies avec faveur ou considérées comme inoffensives ou indifférentes, mais aussi pour celles qui heurtent, choquent ou inquiètent les pouvoirs publics ou une fraction quelconque de la population; qu'ainsi le veulent le pluralisme, la tolérance et l'esprit d'ouverture sans lesquels il n'est pas de société démocratique.

Onverminderd artikel 16 hoeven lidstaten, wanneer zij voorzien in zowel een schriftelijke weergave als in een opname van het persoonlijke onderhoud, de verzoeker niet toe te staan opmerkingen te maken over en/of opheldering te verschaffen bijde schriftelijke weergave.
Sans préjudice de l’article 16, lorsque les États membres prévoient à la fois une transcription et un enregistrement de l’entretien personnel, ils ne sont pas tenus de permettre au demandeur de faire des commentaires sur la transcription et/ou d’y apporter des précisions.

Art. 13. De persoonlijk ter terechtzitting verschijnende verzoeker die niet wordt bijgestaan door een advocaat of die toelichting verstrekt op verzoek van de voorzitter, geeft zijn mondelinge opmerkingen ter terechtzitting in de taal van de rechtspleging dan wel in de taal die hij heeft vermeld in het verzoekschrift overeenkomstig artikel 39/69, § 1, tweede lid, 5°, van de wet van 15 december 1980.
Art. 13. Le requérant qui comparaît personnellement à l'audience sans être assisté d'un avocat ou qui s'y exprime à la demande du président, présente ses observations oralement à l'audience dans la langue de la procédure ou dans la langue qu'il a indiquée dans sa requête conformément à l'article 39/69, § 1, alinéa 2, 5°, de la loi du 15 décembre 1980.