Traduction de «niet op straffe van nietigheid waren voorgeschreven » (Néerlandais → Français) :

Uit de rechtspraak bleek evenwel dat de bij het voormelde koninklijk besluit ingevoerde regeling aanleiding had gegeven tot heel wat moeilijkheden die onder meer te wijten waren aan het feit dat de vastgestelde termijnen, aangezien zij niet op straffe van nietigheid waren voorgeschreven, in de praktijk maar zelden werden nageleefd, waarbij de ontslagprocedures van beschermde werknemers aldus jaren konden aanslepen (ibid.).
Il ressortait toutefois de la jurisprudence que la réglementation mise en place par l'arrêté royal précité avait engendré de nombreuses difficultés dues, notamment, au fait que n'étant pas prescrits à peine de nullité, les délais fixés n'étaient dans la pratique que rarement respectés, les procédures de licenciement des travailleurs protégés pouvant ainsi durer plusieurs années (ibid.).

Art. 25. Artikel 864 van hetzelfde Wetboek, vervangen bij de wet van 3 augustus 1992, wordt vervangen als volgt: "Art. 864. De nietigheid die tegen een proceshandeling kan worden ingeroepen of het niet-naleven van een termijn die op straffe van nietigheid is voorgeschreven, zijn gedekt indien zij niet tegelijk en vóór enig ander middel worden voorgedragen".
Art. 25. L'article 864 du même Code, remplacé par la loi du 3 août 1992, est remplacé par ce qui suit: "Art. 864. La nullité qui entacherait un acte de procédure ou le non-respect d'un délai prescrit à peine de nullité sont couverts s'ils ne sont pas proposés simultanément et avant tout autre moyen".

De reden daarvan is dat men vertragingsmanoeuvers, misbruik van de procedure door een schuldenaar die onder druk wordt gezet door een schuldeiser, heeft willen voorkomen. Men mag niet vergeten dat de in artikel 1675/4 bedoelde vermeldingen in het verzoekschrift niet op straffe van nietigheid zijn voorgeschreven.
N'oublions pas que les mentions de la requête, visées à l'article 1675/4, ne sont pas prescrites à peine de nullité.

De rechtspraak van het Hof van Cassatie houdt in dat onrechtmatig verkregen bewijs niet mag worden aangewend indien het geschonden vormvoorschrift door de wet op straffe van nietigheid wordt voorgeschreven, indien de onrechtmatigheid de betrouwbaarheid van het bewijs heeft aangetast en indien het gebruik van het bewijs in strijd is met het recht op een eerlijk proces (Cass. 14 oktober 2003, 23 maart 2004, 16 november 2004.).
Il appert de la jurisprudence de la Cour de cassation que la preuve obtenue irrégulièrement ne peut être utilisée si le respect de certaines conditions de forme est prescrit par la loi à peine de nullité, si l'irrégularité commise a entaché la fiabilité de la preuve et si l'usage de la preuve est contraire au droit à un procès équitable (Cass. 14 octobre 2003, 23 mars 2004, 16 novembre 2004).

Professor Franchimont die ook betrokken was bij de voorbereiding van wat later de wet van 20 juli 1990 betreffende de voorlopige hechtenis is geworden, betreurt dat een aantal bepalingen van deze wet niet op straffe van nietigheid zijn voorgeschreven.
Le professeur Franchimont, qui a participé aussi aux travaux préparatoires de ce qui allait devenir la loi du 20 juillet 1990 relative à la détention préventive, regrette que plusieurs dispositions de cette loi n'aient pas été prescrites à peine de nullité.

De heer Collignon antwoordt dat de termijn van dertig dagen niet op straffe van nietigheid wordt voorgeschreven.
M. Collignon répond que le délai de trente jours n'est pas prescrit à peine de nullité.

Uit de verwijzingsbeslissing en de motivering ervan kan worden afgeleid dat het verwijzende rechtscollege met de tweede vraag beoogt te vernemen of de in het geding zijnde bepalingen, in de voormelde interpretatie, bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 12 en 22 ervan en met de artikelen 6.1 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen tussen rechtsonderhorigen die worden vervolgd voor het plegen van een misdrijf, naargelang de wetsbepaling die fundamentele rechten beoogt te vrijwaren, het naleven van de erin vervatte voorschriften al dan niet op straffe van nietigheid heeft voorgeschreven : terwijl de miskenning van de in het geding zijnde bepalingen niet noodzakelijk leidt tot de nietigheid van het verkregen bewijs, leidt de miskenning van - bepaalde onderdelen van - de in het verwijzingsvonnis opgesomde artikelen wel tot de nietigheid van het ermee verkregen bewijs.
Il peut être déduit de la décision de renvoi et de sa motivation que par la seconde question, la juridiction a quo souhaite savoir si les dispositions en cause, dans l'interprétation précitée, sont compatibles avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 12 et 22 de la Constitution et avec les articles 6.1 et 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'une différence de traitement est créée entre les justiciables qui sont poursuivis pour une infraction, selon que la disposition législative qui vise à garantir des droits fondamentaux prescrit à peine de nullité ou non le respect des règles qu'elle contient : alors que la méconnaissance des dispositions en cause ne conduit pas nécessairement à la nullité de la preuve obtenue, la méconnaissance - de certaines dispositions des articles énumérés dans le jugement de renvoi conduit, elle, à la nullité de la preuve ainsi obtenue.

Uit de verwijzingsbeslissing en de motivering ervan kan worden afgeleid dat het verwijzende rechtscollege met de tweede vraag beoogt te vernemen of de in het geding zijnde bepaling, in de voormelde interpretatie, bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 12 en 22 ervan en met de artikelen 6.1 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen tussen rechtsonderhorigen die worden vervolgd voor het plegen van een misdrijf, naargelang de wetsbepaling die fundamentele rechten beoogt te vrijwaren, het naleven van de erin vervatte voorschriften al dan niet op straffe van nietigheid heeft voorgeschreven : terwijl de miskenning van de in het geding zijnde bepaling niet noodzakelijk leidt tot de nietigheid van het verkregen bewijs, leidt de miskenning van - bepaalde onderdelen van - de in het verwijzingsvonnis opgesomde artikelen wel tot de nietigheid van het ermee verkregen bewijs.
Il peut être déduit de la décision de renvoi et de sa motivation que par la seconde question, la juridiction a quo souhaite savoir si la disposition en cause, dans l'interprétation précitée, est compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 12 et 22 de la Constitution et avec les articles 6.1 et 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'une différence de traitement est créée entre les justiciables qui sont poursuivis pour une infraction, selon que la disposition législative qui vise à garantir des droits fondamentaux prescrit à peine de nullité ou non le respect des règles qu'elle contient : alors que la méconnaissance de la disposition en cause ne conduit pas nécessairement à la nullité de la preuve obtenue, la méconnaissance - de certaines dispositions - des articles énumérés dans le jugement de renvoi conduit, elle, à la nullité de la preuve ainsi obtenue.

In de algemeen aanvaarde interpretatie geldt de regel van artikel 1034ter, 6°, van het Gerechtelijk Wetboek niet ten aanzien van de verzoekschriften waarmee hoger beroep wordt ingesteld en rijst dus de vraag wat in het licht van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet verantwoordt dat zulke verzoekschriften niet ondertekend moeten zijn, terwijl voor de verzoekschriften op tegenspraak de handtekening van de verzoekende partij of haar advocaat op straffe van nietigheid is voorgeschreven, zonder dat de tegenpartij die dienaangaande een exceptie van nietigheid opwerpt moet aantonen dat het verzuim haar belangen schaadt (artikelen 860, 861 en 862, § 1, 2°, van het Gerechtelijk Wetboek).
Dans l'interprétation qui lui est généralement donnée, la règle de l'article 1034ter, 6°, du Code judiciaire n'est pas applicable aux requêtes d'appel et la question se pose donc de savoir ce qui justifie, à la lumière des articles 10 et 11 de la Constitution, que de telles requêtes ne doivent pas être signées alors que, pour les requêtes contradictoires, la signature de la partie requérante ou de son avocat est prescrite à peine de nullité, sans que la partie adverse qui invoque cette nullité doive démontrer que l'omission dénoncée nuit à ses intérêts (articles 860, 861 et 862, § 1, 2°, du Code judiciaire).