Vertaling van "niet volstaan dan heeft de rechter evenwel geen keuze " (Nederlands → Frans) :

In het uitzonderlijke geval waarbij de financiële situatie zo penibel is dat zelfs deze maatregelen niet volstaan, dan heeft de rechter evenwel geen keuze en moet hij overgaan tot kwijtschelding.
Dans le cas exceptionnel où la situation financière est si pénible que même ces mesures ne suffisent pas, le juge n'a cependant pas le choix et doit procéder à la remise.

Als het vormvoorschrift bijvoorbeeld met een wettelijke niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie is bedreigd, heeft de rechter geen keuze en moet hij deze sanctie uitspreken.
Par exemple, si la formalité risque d'être légalement frappée d'irrecevabilité par le ministère public, le juge n'a pas d'autre choix que de prononcer cette sanction.

De Raad heeft echter geen van de 12 rechters benoemd, kennelijk omdat de lidstaten het niet eens konden worden over de keuze van de rechters, aangezien elke lidstaat "zijn eigen" rechter wenste te benoemen en het aantal te benoemen rechters niet overeenstemde met het aantal nominerende staten (28).
Néanmoins, le Conseil n'a désigné aucun de ces 12 juges, apparemment parce que les États membres ne sont pas parvenus à un accord sur le choix des juges, parce que chaque État voulait nommer "son" juge et que le nombre de juges à nommer (12) ne coïncidait pas avec le nombre d'États nominateurs (28).

2. Indien de hierboven gegeven regelen niet toereikend zijn ter bepaling van de territoriale bevoegdheid, kan de eiser de zaak bij de rechter van zijn woon- of verblijfplaats of, indien hij geen woon- of verblijfplaats binnen het Benelux-gebied heeft, naar keuze bij de rechter te Brussel, te 's-Gravenhage of te Luxemburg aanhangig maken.
2. Lorsque les critères énoncés ci-dessus sont insuffisants pour déterminer la compétence territoriale, le demandeur peut porter la cause devant le tribunal de son domicile ou de sa résidence, ou, s'il n'a pas de domicile ou de résidence sur le territoire Benelux, devant le tribunal de son choix, soit à Bruxelles, soit à La Haye, soit à Luxembourg.

Hoewel in dat verslag wordt onderstreept « dat de tekst geen verplichting oplegt, maar de rechter de keuze laat om al dan niet tot consignatie over te gaan » (Parl. St., Kamer, 2005-2006, DOC 51-2549/001, p. 45), wordt evenwel gepreciseerd :
Si ce rapport souligne « que le texte n'impose pas une obligation, mais laisse au juge le choix d'imposer ou pas une consignation » (Doc. parl., Chambre, 2005-2006, DOC 51-2549/001, p. 45), il précise toutefois :

2. « Schenden art. 47sexies, 47septies en artikel 235ter van het Wetboek van Strafvordering de artikelen 10 en 11 van de Grondwet voor zover zij personen, die het voorwerp uitmaken van de bijzondere opsporingsmethode van de observatie, niet toestaan om de regelmatigheid van het bevelen en uitvoeren van deze onderzoeksmethode aan te vechten voor enige rechterlijke instantie in 1) een debat dat op tegensprekelijke wijze wordt gevoerd, 2) waarbij de ene procespartij akte kan nemen van de argumentatie van een andere procespartij, en daaromtrent ook tegenspraak kan voeren, 3) aan de hand van alle relevante stukken van het dossier, 4) waarbij de wet aan hem een afdoende termijn voorziet om zijn verweer voor te bereiden, 5) waarbij niet alle middelen van verdediging zoals bvb oproepen van getuigen, kan benutten en derwijze niet de juridische mogelijkheid heeft om alle argumenten naar voor te brengen via alle middelen van bewijs, en 6) geen rechtsmiddel kan aanwenden tegen de uitspraak terzake door de Kamer van Inbeschuldigingstelling, terwijl : de personen die het voorwerp uitmaken van gewone of ' niet-bijzondere ' opsporingsmethoden wel degelijk zowel de regelmatigheid van het bevelen als het uitvoeren ervan kunnen aanvechten, dit - en dit naar de keuze van de procespartij zowel voor de onderzoeksgerechten als de vonnisgerechten (en soms beide) en wel degelijk in 1) een debat dat op tegensprekelijke wijze wordt gevoerd, 2) waarbij de ene procespartij akte kan nemen van de argumentatie van een andere procespartij, en daaromtrent ook tegenspraak kan voeren, 3) aan de hand van alle relevante stukken van het dossier, 4) waarbij de wet aan hem een afdoende termijn voorziet om zijn verweer voor te bereiden, 5) en hij de juridische mogelijkheid heeft om alle verweermiddelen naar voor te brengen via alle middelen van bewijs, en 6) ook een rechtsmiddel kan aanwenden tegen de uitspraak van de terzake aangesproken rechter ?
2. « Les articles 47sexies, 47septies et 235ter du Code d'instruction criminelle violent-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'ils ne permettent pas aux personnes qui font l'objet de la méthode particulière de recherche de l'observation d'attaquer la régularité de l'ordre et de l'exécution de cette méthode de recherche devant une quelconque autorité judiciaire 1) dans un débat mené contradictoirement, 2) où une partie au procès peut prendre acte de l'argumentation d'une autre partie au procès et élever une contestation à ce sujet, 3) sur la base de toutes les pièces pertinentes du dossier, 4) la loi lui accordant un délai suffisant pour préparer sa défense, 5) tous les moyens de défense comme, par exemple, la convocation de témoins ne pouvant être utilisés et sans avoir, de cette manière, la possibilité juridique de présenter tous les arguments par le biais de tous les moyens de preuve et 6) sans pouvoir utiliser une voie de recours contre la décision prise en l'espèce par la chambre des mises en accusation, alors que : les personnes qui font l'objet de méthodes de recherche ordinaires ou ' non particulières ' peuvent, elles, attaquer aussi bien la régularité de l'ordre que son exécution et ce, au choix de la partie au procès, aussi bien devant les juridictions d'instruction que devant les juridictions de jugement (et parfois devant les deux), 1) dans un débat mené contradictoirement, 2) où une partie au procès peut prendre acte de l'argumentation d'une autre partie au procès et élever aussi une contestation à ce sujet, 3) sur la base de toutes les pièces pertinentes du dossier, 4) la loi lui accordant un délai suffisant pour préparer sa défense, 5) en ayant la possibilité juridique de présenter tous les moyens de défense par le biais de tous les moyens de preuve et 6) en pouvant également utiliser une voie de recours contre la décision du juge mis en cause en l'espèce ?

Evenwel kan, door de evolutie van de communicatiemiddelen, het onderscheid tussen een burgerlijke partij die ten tijde van het onderzoek woonde of keuze van woonplaats had gedaan in het gerechtelijk arrondissement van het onderzoek en een burgerlijke partij die in een ander gerechtelijk arrondissement woonde en die geen woonplaats had gekozen in het arrondissement van het onderzoek niet langer verantwoord worden geacht : het door de verwijzende rechter aangegeven onderscheid houdt reeds geruime tijd - minstens ten tijde van de afwijzing van het in het bodemgeschil bedoelde hoger beroep - geen redelijk verband meer met het doel van de verplichting tot woonplaatskeuze, gericht op het vermijden van vertragingen in de betekening van akten.
Toutefois, du fait de l'évolution des moyens de communication, la distinction entre la partie civile qui, au moment de l'instruction, demeurait ou avait élu domicile dans l'arrondissement judiciaire de l'instruction et une partie civile qui demeurait dans un autre arrondissement judiciaire et n'avait pas élu domicile dans l'arrondissement de l'instruction ne se justifie plus : la distinction indiquée par le juge a quo n'est depuis longtemps - et en tout cas au moment du rejet de l'appel visé dans l'instance principale - plus raisonnablement proportionnée au but de l'obligation d'élection de domicile, qui entendait prévenir des retards dans la signification des actes.

De Rechtbank brengt het arrest van het Hof nr. 77/97 van 17 december 1997 in herinnering, maar wijst erop dat het Hof zich enkel heeft uitgesproken over het geval waarin de asielzoeker om de bijstand van een tolk had verzocht of niet een van beide talen had gekozen, wat te dezen niet het geval is, en dat het Hof uitdrukkelijk heeft beklemtoond dat de wetgever, volgens de parlementaire voorbereiding, de asielzoeker nochtans het recht wilde garanderen, wanneer hij daadwerkelijk Frans of Nederlands spreekt, gehoord te worden in de taal van zijn keuze en dat de betwiste bepalingen niet het recht, voor de asielzoekers, raken om uitdrukkelijk het Frans of het Nederlands als proceduretaal te kiezen, op voorwaarde evenwel dat de betrokkene verklaart geen tolk te willen.
Le Tribunal rappelle l'arrêt de la Cour n° 77/97 du 17 décembre 1997 mais observe que la Cour ne s'est prononcée que sur l'hypothèse où le demandeur d'asile avait sollicité l'assistance d'un interprète ou n'avait pas fait choix d'une des deux langues, ce qui n'est pas le cas dans la présente espèce, que la Cour a expressément souligné que, selon les travaux préparatoires, le législateur entendait garantir le droit, pour le demandeur d'asile, lorsqu'il parle effectivement le français ou le néerlandais, d'être entendu dans la langue de son choix et qu'elle relève que les dispositions contestées n'affectent pas le droit, pour les demandeurs d'asile, de choisir expressément le français ou le néerlandais comme langue de la procédure, à la condition cependant que l'intéressé déclare ne pas vouloir d'interprète.