Traduction de «reden zeer beperkte » (Néerlandais → Français) :

overwegende dat volgens de IAO 29,9 % van het huishoudelijk personeel volledig buiten de nationale arbeidswetgeving valt, en dat het werk dat door huishoudelijk en verzorgend personeel wordt verricht tot op heden zeer zelden en ongelijkmatig is gereguleerd in de lidstaten, met als gevolg dat huishoudelijk personeel vaak niet wordt beschouwd als typische of reguliere werknemers en om die reden zeer beperkte werknemersrechten en sociale bescherming geniet
considérant que, selon le BIT, 29,9 % des employés de maison sont totalement exclus de la législation nationale du travail, et qu'à l'heure actuelle le travail des employés de maison, auxiliaires de vie et gardes d'enfants dans l'Union est très rarement et inégalement réglementé dans les États membres, que par conséquent ces employés sont rarement considérés comme des travailleurs typiques ou réguliers et que dès lors, leurs droits en matière d'emploi et leur protection sociale sont fortement limités

De voorgestelde maatregel dreigt evenwel door sommige Belgen als onrechtvaardig te worden ervaren omdat mensen die zich om een of andere reden niet kunnen inschrijven in het bevolkingsregister van de gemeente waar het onroerend goed gelegen is, verhinderd worden zich een bescheiden woning aan te schaffen : concierges, personen die verplicht zijn zich te vestigen waar zij werken en soms verplicht zijn zich daar in te schrijven terwijl zij niet de middelen hebben om een bescheiden woning op die plaats te verwerven (bij voorbeeld te Brussel, waar het aantal bescheiden woningen zeer beperkt is en waar de prijzen nog hoger zijn dan de prijzen die door mensen die in het buitenland wonen, betaald worden voor goederen die in Wallonië, Vlaanderen of in de Oostkantons gelegen zijn).
La mesure proposée risque cependant de créer une certaine injustice entre Belges en empêchant l'acquisition d'une habitation modeste par ceux qui, pour une raison ou une autre ne pourront s'inscrire aux registres de la population du lieu de situation du bien : concierges, personnes obligées d'habiter sur le lieu de leur travail et parfois de s'y inscrire alors qu'elles n'ont pas les moyens d'acquérir une habitation modeste sur ce lieu (par exemple à Bruxelles, où le nombre d'habitations modestes est très limité et où les prix sont encore plus élevés que ceux offerts par des personnes domiciliées à l'étranger pour des biens situés en Wallonie, en Flandre ou dans les cantons de l'Est).

Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).
Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).

Uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 30 maart 1994 houdende sociale bepalingen, waarvan artikel 59 het in het geding zijnde artikel 35bis heeft ingevoegd, blijkt dat de wetgever, met het oog op het streven naar een financieel evenwicht in de sociale zekerheid, de schadeloosstelling voor de vermindering van het normale vermogen tot verdienen, veroorzaakt door de feitelijke beperking van de arbeidsmogelijkheden op de arbeidsmarkt na de leeftijd van 65 jaar, heeft willen beperken om reden dat na die leeftijd « [de getroffenen] slechts in zeer beperkte mate beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt » (Parl. St., Senaat, 1993-1994, nr. 980-2, p. 75).
Il ressort des travaux préparatoires de la loi du 30 mars 1994 portant des dispositions sociales, dont l'article 59 a inséré l'article 35bis en cause, que, dans le but de rechercher l'équilibre financier de la sécurité sociale, le législateur a entendu limiter l'indemnisation de la diminution de la capacité de gain normale produite par la limitation effective des possibilités de travail sur le marché de l'emploi après l'âge de 65 ans pour le motif qu'après cet âge, « [les victimes] n'y sont disponibles que dans une mesure très limitée » (Doc. parl., Sénat, 1993-1994, n° 980-2, p. 75).

Het meer klassieke MDO-model dat door Gordon-Schaeffer is geformuleerd en dat kenmerkend is voor de jaren '60 en '70, is een aantrekkelijk model, omdat het een zeer beperkt aantal gegevens vereist, te weten gegevens over de vangsten en over de visserij-inspanning. Bovendien heeft dit model betrekking op één soort en is om die reden juist niet van toepassing op de visserij op meerdere soorten, hetgeen in de EU meestal het geval is.
Le modèle RMD plus classique, formulé par Gordon-Schaeffer, caractéristique des années 60 et 70, est un modèle attrayant parce qu'il nécessite un nombre très limité de données, les données de capture et l'effort de pêche et en outre se caractérise par le fait qu’il est un modèle d’une seule espèce, mais ne serait-ce que pour cette raison, il n'est pas applicable aux pêcheries multi-espèces, qui sont majoritaires dans l'UE.

Om dezelfde reden kunnen de mededingingsverstoringen als gevolg van de steun die IFB ontvangt, volgens de Belgische regering bezwaarlijk als aanmerkelijk worden beschouwd, zodat slechts zeer beperkte maatregelen nodig zouden zijn om de ongunstige gevolgen voor de concurrenten van IFB te beperken.
Pour la même raison, les distorsions de concurrence résultant de l'aide dont bénéficie IFB pourraient, d'après le gouvernement belge, difficilement être considérées comme sensibles, de sorte que seules des mesures très limitées semblent nécessaires afin d'atténuer les conséquences défavorables pour les concurrents d'IFB.

Maar veel lidstaten verzamelen geen gegevens met betrekking tot gelijkheid of doen dit slechts op zeer beperkte schaal en voeren de wetgeving inzake gegevensbescherming aan als reden om geen gegevens te verzamelen.
Toutefois, de nombreux États membres ne recueillent pas de données sur la question de l’égalité de traitement, ou le font d'une manière très limitée, en invoquant notamment les exigences de la législation sur la protection des données.

Uit de parlementaire voorbereiding van de wet van 30 maart 1994 houdende sociale bepalingen, waarvan artikel 59 dat onderscheid heeft ingevoerd, blijkt dat de wetgever, met het oog op het streven naar een financieel evenwicht in de sociale zekerheid, de schadeloosstelling voor de vermindering van het normale vermogen tot verdienen, veroorzaakt door de feitelijke beperking van de arbeidsmogelijkheden op de arbeidsmarkt na de leeftijd van 65 jaar, heeft willen beperken om reden dat na die leeftijd « zij slechts in zeer beperkte mate beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt » (Gedr. St., Senaat, 1993-1994, nr. 980-2, p. 75).
Il ressort des travaux préparatoires de la loi du 30 mars 1994 portant des dispositions sociales, dont l'article 59 a introduit cette distinction, que, dans le but de rechercher un équilibre financier de la sécurité sociale, le législateur a entendu limiter l'indemnisation de la diminution de la capacité de gain normale produite par la limitation effective des possibilités de travail sur le marché de l'emploi après l'âge de 65 ans pour le motif qu'après cet âge « elles n'y sont disponibles que dans une mesure très limitée » (Doc. parl., Sénat, 1993-1994, n° 980-2, p. 75).