Traduction de «slachtoffers die bij het gerecht schadeloosstelling zouden » (Néerlandais → Français) :

Aangezien de slachtoffers die bij het gerecht schadeloosstelling zouden verkrijgen, die schadeloosstelling ten belope van de door het Fonds geïnde schadeloosstelling aan het Asbestfonds zouden moeten terugbetalen, zou de financiering van het Fonds er bij winnen als die mogelijkheid opengelaten wordt.
Les victimes qui obtiendraient réparation en justice devant ristourner au Fonds amiante cette réparation à hauteur de l'indemnisation perçue par le fonds, le financement du fonds y gagnerait à laisser cette possibilité.

Om te vermijden dat slachtoffers van de ramp in Gellingen tot de uitkomst van het proces op een mogelijke schadeloosstelling zouden moeten wachten, richtte in 2008 toenmalig justitieminister Jo Vandeurzen een oproep tot de verzekeraars.
Afin d’éviter que les victimes de la catastrophe de Ghislenghien ne doivent attendre l’issue du procès pour une éventuelle indemnité, le ministre de la Justice de l’époque, Jo Vandeurzen, avait lancé un appel aux assureurs.

Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).
Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).

4. Iedere partij neemt de wetgevende of andere maatregelen die nodig zijn om te zorgen voor schadeloosstelling van slachtoffers onder de in haar nationaal recht omschreven voorwaarden, bijvoorbeeld door middel van een fonds voor schadeloosstelling van slachtoffers of andere maatregelen of programma's voor sociale bijstand en integratie van slachtoffers, die zouden kunnen worden gefinancierd met de uit de toepassing van de in artikel 23 bedoelde maatregelen voortvloeiende middelen.
4. Chaque Partie adopte les mesures législatives ou autres nécessaires pour faire en sorte que l'indemnisation des victimes soit garantie, dans les conditions prévues dans son droit interne, par exemple par l'établissement d'un fonds pour l'indemnisation des victimes ou d'autres mesures ou programmes destinés à l'assistance et l'intégration sociales des victimes qui pourraient être financés par les avoirs provenant de l'application des mesures prévues à l'article 23.

Uit de analyse van een reeks gerechtelijke dossiers, wordt geconcludeerd dat : de wetten van 13 april 1995 aan een evaluatie toe zijn, de getuigenissen van de slachtoffers van doorslaggevend belang zijn in de bewijsvoering, de effectieve schadeloosstelling problematisch blijft, het financiële luik in het onderzoek niet mag verwaarloosd worden, de opdrachtgevers van mensenhandel vooral ontsnappen aan vervolging en veroordeling, de slachtoffers zouden moeten kunnen een beroep doen op de Commissie voor hulp aan slachtoffers van opzettelijke gewelddaden en de mogelijkheden om in rechte op te treden voor de rechtbank voor verenigingen nog moet worden uitgebreid.
L'analyse d'une série de dossiers judiciaires permet de tirer les conclusions suivantes : les lois du 13 avril 1995 devraient être soumises à une évaluation, les témoignages des victimes sont de la première importance dans l'établissement de la preuve, le dédommagement effectif reste problématique, le volet financier de l'enquête ne doit pas être négligé, les commanditaires de la traite des êtres humains échappent généralement aux poursuites et aux condamnations, les victimes devraient pouvoir faire appel à la Commission pour l'aide aux victimes d'actes intentionnels de violence et les possibilités offertes aux associations de procéder devant les tribunaux doivent être élargies davantage.

Uit de uiteenzetting in het verzoekschrift - alsmede uit het onderzoek van het onderwerp van het beroep en het belang van de verzoekers - blijkt dat het Hof in de eerste plaats wordt verzocht uitspraak te doen over de bestaanbaarheid van de artikelen 288, 289, 293, 294, 299, 300 en 302 van de wet van 20 juli 2006 met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, in zoverre de bestreden bepalingen een verschil in behandeling zouden invoeren tussen twee categorieën van slachtoffers van een ziekte die een rust- of overlevingspensioen genieten : diegenen ten aanzien van wie de schade wordt hersteld met toepassing van de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek en diegenen ten aanzien van wie de schade wordt vergoed met toepassing van de op 3 juni 1970 gecoördineerde wetten « betreffende de schadeloosstelling voor beroepsziekten ».
Il ressort des développements de la requête - ainsi que de l'examen de l'objet du recours et de l'intérêt des requérants - que la Cour est, d'abord, invitée à statuer sur la compatibilité des articles 288, 289, 293, 294, 299, 300 et 302 de la loi du 20 juillet 2006 avec les articles 10 et 11 de la Constitution, lus en combinaison avec l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme, en ce que les dispositions attaquées introduiraient une différence de traitement entre deux catégories de victimes d'une maladie qui jouissent d'une pension de retraite ou d'une pension de survie : celles dont le dommage est réparé en application des articles 1382 et 1383 du Code civil et celles dont le dommage est réparé en application des lois coordonnées le 3 juin 1970 « relatives à la réparation des dommages résultant des maladies professionnelles ».

Art. 17. § 1. Op straffe van verval moet het verzoek tot schadeloosstelling bij ter post aangetekende brief aan het Fonds worden gericht binnen vijf jaar vanaf de dag waarop het slachtoffer of zijn rechthebbenden kennis hebben gehad of redelijkerwijs zouden moeten hebben gehad van de schade.
Art. 17. § 1. A peine de déchéance, la demande de réparation doit être adressée au Fonds, par lettre recommandée à la poste dans les cinq ans à partir du jour où la victime ou ses ayants droit ont eu connaissance ou auraient dû raisonnablement avoir connaissance du dommage.