Traduction de «straffe van nietigheid waren voorgeschreven » (Néerlandais → Français) :

Uit de rechtspraak bleek evenwel dat de bij het voormelde koninklijk besluit ingevoerde regeling aanleiding had gegeven tot heel wat moeilijkheden die onder meer te wijten waren aan het feit dat de vastgestelde termijnen, aangezien zij niet op straffe van nietigheid waren voorgeschreven, in de praktijk maar zelden werden nageleefd, waarbij de ontslagprocedures van beschermde werknemers aldus jaren konden aanslepen (ibid.).
Il ressortait toutefois de la jurisprudence que la réglementation mise en place par l'arrêté royal précité avait engendré de nombreuses difficultés dues, notamment, au fait que n'étant pas prescrits à peine de nullité, les délais fixés n'étaient dans la pratique que rarement respectés, les procédures de licenciement des travailleurs protégés pouvant ainsi durer plusieurs années (ibid.).

Art. 25. Artikel 864 van hetzelfde Wetboek, vervangen bij de wet van 3 augustus 1992, wordt vervangen als volgt: "Art. 864. De nietigheid die tegen een proceshandeling kan worden ingeroepen of het niet-naleven van een termijn die op straffe van nietigheid is voorgeschreven, zijn gedekt indien zij niet tegelijk en vóór enig ander middel worden voorgedragen".
Art. 25. L'article 864 du même Code, remplacé par la loi du 3 août 1992, est remplacé par ce qui suit: "Art. 864. La nullité qui entacherait un acte de procédure ou le non-respect d'un délai prescrit à peine de nullité sont couverts s'ils ne sont pas proposés simultanément et avant tout autre moyen".

In strafzaken is de vermelding van de als geschonden aangevoerde wetsbepaling niet op straffe van nietigheid voorgeschreven. Nochtans moet het middel meerdere klippen, zoals onduidelijkheid, de miskenning van het devolutief effect van het beroep, het nieuw karakter, de feitelijke betwisting of het gebrek aan belang, omzeilen wil het niet stranden bij de niet‑ontvankelijkheid.
Si la citation de la disposition légale violée n’est pas, en matière pénale, prescrite à peine de nullité, le moyen doit, pour éviter l’irrecevabilité, échapper à plusieurs écueils tels l’imprécision, la méconnaissance de l’effet dévolutif du pourvoi, la nouveauté, la contestation en fait ou le défaut d’intérêt.

- volgens het recht van de uitvoerende Staat volgt uit de overtreding van een op straffe van nietigheid voorgeschreven vormvereiste;
- découle, selon le droit de l'Etat d'exécution, de la violation d'une règle de forme prescrite à peine de nullité;

Het eerste geval betreft het bewijs dat is verkregen met schending van een – volgens het recht van de Staat waarin het bewijsmateriaal is verzameld – op straffe van nietigheid voorgeschreven vormvereiste.
Le premier cas est celui de la preuve qui y a été obtenue en violation d’une règle de forme prescrite, à peine de nullité, selon le droit de l’Etat sur le territoire duquel le devoir d’enquête a été réalisé.

Het arrest dat niet vaststelt dat het in het buitenland verzamelde bewijsmateriaal is verkregen met schending van een op straffe van nietigheid voorgeschreven vormvereiste, of dat de aangevoerde onregelmatigheid de betrouwbaarheid van het bewijsmateriaal heeft aangetast, en voor het overige de aangevoerde onregelmatigheid niet afweegt ten opzichte van de rechten die elk van de verdachten al dan niet heeft kunnen uitoefenen in de loop van het voorbereidend strafonderzoek, voor de onderzoeksgerechten, en tijdens de zittingen van de correctionele rechtbank en in zijn beroepsmiddelen, sluit niet op wettige wijze het in het buitenland verkregen bewijsmateriaal uit.
L’arrêt qui ne constate pas que les éléments de preuve recueillis à l’étranger ont été obtenus en violation d’une règle de forme prescrite à peine de nullité, ni que l’irrégularité dénoncée a eu pour effet de rendre non fiables les propos ou leur retranscription, et qui ne met pas l’irrégularité dénoncée en balance avec les droits que chacun des prévenus a pu, ou non, exercer au cours de l’instruction préparatoire, devant les juridictions d’instruction, au cours des audiences du tribunal correctionnel et dans ses moyens d’appel, n’exclut pas légalement les éléments de preuves recueillis à l’étranger.

Uit de verwijzingsbeslissing en de motivering ervan kan worden afgeleid dat het verwijzende rechtscollege met de tweede vraag beoogt te vernemen of de in het geding zijnde bepalingen, in de voormelde interpretatie, bestaanbaar zijn met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 12 en 22 ervan en met de artikelen 6.1 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen tussen rechtsonderhorigen die worden vervolgd voor het plegen van een misdrijf, naargelang de wetsbepaling die fundamentele rechten beoogt te vrijwaren, het naleven van de erin vervatte voorschriften al dan niet op straffe van nietigheid heeft voorgeschreven : terwijl de miskenning van de in het geding zijnde bepalingen niet noodzakelijk leidt tot de nietigheid van het verkregen bewijs, leidt de miskenning van - bepaalde onderdelen van - de in het verwijzingsvonnis opgesomde artikelen wel tot de nietigheid van het ermee verkregen bewijs.
Il peut être déduit de la décision de renvoi et de sa motivation que par la seconde question, la juridiction a quo souhaite savoir si les dispositions en cause, dans l'interprétation précitée, sont compatibles avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 12 et 22 de la Constitution et avec les articles 6.1 et 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'une différence de traitement est créée entre les justiciables qui sont poursuivis pour une infraction, selon que la disposition législative qui vise à garantir des droits fondamentaux prescrit à peine de nullité ou non le respect des règles qu'elle contient : alors que la méconnaissance des dispositions en cause ne conduit pas nécessairement à la nullité de la preuve obtenue, la méconnaissance - de certaines dispositions des articles énumérés dans le jugement de renvoi conduit, elle, à la nullité de la preuve ainsi obtenue.

Uit de verwijzingsbeslissing en de motivering ervan kan worden afgeleid dat het verwijzende rechtscollege met de tweede vraag beoogt te vernemen of de in het geding zijnde bepaling, in de voormelde interpretatie, bestaanbaar is met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met de artikelen 12 en 22 ervan en met de artikelen 6.1 en 8 van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, doordat een verschil in behandeling in het leven wordt geroepen tussen rechtsonderhorigen die worden vervolgd voor het plegen van een misdrijf, naargelang de wetsbepaling die fundamentele rechten beoogt te vrijwaren, het naleven van de erin vervatte voorschriften al dan niet op straffe van nietigheid heeft voorgeschreven : terwijl de miskenning van de in het geding zijnde bepaling niet noodzakelijk leidt tot de nietigheid van het verkregen bewijs, leidt de miskenning van - bepaalde onderdelen van - de in het verwijzingsvonnis opgesomde artikelen wel tot de nietigheid van het ermee verkregen bewijs.
Il peut être déduit de la décision de renvoi et de sa motivation que par la seconde question, la juridiction a quo souhaite savoir si la disposition en cause, dans l'interprétation précitée, est compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec les articles 12 et 22 de la Constitution et avec les articles 6.1 et 8 de la Convention européenne des droits de l'homme, en ce qu'une différence de traitement est créée entre les justiciables qui sont poursuivis pour une infraction, selon que la disposition législative qui vise à garantir des droits fondamentaux prescrit à peine de nullité ou non le respect des règles qu'elle contient : alors que la méconnaissance de la disposition en cause ne conduit pas nécessairement à la nullité de la preuve obtenue, la méconnaissance - de certaines dispositions - des articles énumérés dans le jugement de renvoi conduit, elle, à la nullité de la preuve ainsi obtenue.

In de algemeen aanvaarde interpretatie geldt de regel van artikel 1034ter, 6°, van het Gerechtelijk Wetboek niet ten aanzien van de verzoekschriften waarmee hoger beroep wordt ingesteld en rijst dus de vraag wat in het licht van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet verantwoordt dat zulke verzoekschriften niet ondertekend moeten zijn, terwijl voor de verzoekschriften op tegenspraak de handtekening van de verzoekende partij of haar advocaat op straffe van nietigheid is voorgeschreven, zonder dat de tegenpartij die dienaangaande een exceptie van nietigheid opwerpt moet aantonen dat het verzuim haar belangen schaadt (artikelen 860, 861 en 862, § 1, 2°, van het Gerechtelijk Wetboek).
Dans l'interprétation qui lui est généralement donnée, la règle de l'article 1034ter, 6°, du Code judiciaire n'est pas applicable aux requêtes d'appel et la question se pose donc de savoir ce qui justifie, à la lumière des articles 10 et 11 de la Constitution, que de telles requêtes ne doivent pas être signées alors que, pour les requêtes contradictoires, la signature de la partie requérante ou de son avocat est prescrite à peine de nullité, sans que la partie adverse qui invoque cette nullité doive démontrer que l'omission dénoncée nuit à ses intérêts (articles 860, 861 et 862, § 1, 2°, du Code judiciaire).