Traduction de «strafwetboek ofwel » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Strafwetboek | Wetboek van Strafrecht | SWB [Abbr.] | WvS [Abbr.] | WvStr [Abbr.]
Code pénal | C. pén. [Abbr.] | C.P. [Abbr.]

Strafwetboek | Wetboek van Strafrecht | Sr. [Abbr.] | SWB [Abbr.] | W.v.s. [Abbr.] | W.v.Str. [Abbr.]
code pénal | CP [Abbr.]

Tucht- en Strafwetboek voor de koopvaardij en de zeevisserij
Code disciplinaire et pénal pour la marine marchande et la pêche maritime

Militair Strafwetboek
Code pénal militaire

Strafwetboek
Code pénal

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Ten slotte dient men op te merken dat artikel 458 niet op staatsgeheimen slaat en dat de wetgever bijgevolg als bijzonder misdrijf heeft ingevoerd onder meer het meedelen van inlichtingen of geheimen over de verdediging van het grondgebied en de veiligheid van de Staat, ofwel aan een vijandelijke mogendheid (artikel 116 van het Strafwetboek), ofwel aan een vreemde mogendheid (artikel 118 van het Strafwetboek), ofwel aan een persoon die onbevoegd is om daarvan kennis te nemen (artikel 119 van het Strafwetboek) alsook het feit dergelijke inlichtingen in ontvangst te nemen of daarvan kennis te nemen zonder daartoe bevoegd te zijn (artikel 20 van het Strafwetboek).
Il convient enfin de noter que l'article 458 du Code pénal ne vise pas les secrets d'État et dès lors le législateur a érigé en infraction particulière notamment la divulgation d'informations ou de secrets intéressant la défense du territoire et la Sûreté de l'État soit à une puissance ennemie (article 116 du Code pénal), soit à une puissance étrangère quelconque (article 118 du Code pénal) soit même à toute personne non qualifiée pour en connaître (article 119 du Code pénal) et le fait de prendre connaissance et de détenir de tels renseignements sans y être habilité (article 120 du Code pénal).

Proactieve recherche is echter enkel mogelijk ofwel voor misdrijven die gepleegd zijn of gepleegd zullen worden in het kader van een criminele organisatie zoals gedefinieerd door de wet (artikelen 324bis en 324ter van het Strafwetboek), ofwel voor de misdrijven die opgelijst zijn in artikel 90ter, §§ 2, 3 en 4, van het Wetboek van strafvordering.
Une enquête proactive n'est toutefois possible que pour les infractions qui ont été ou seront commises dans le cadre d'une organisation criminelle telle que définie par la loi (articles 324bis et 324ter du Code pénal) ou pour les infractions énumérées à l'article 90ter, §§ 2, 3 et 4, du Code d'instruction criminelle.

In afwijking van artikel 29 van het Wetboek van strafvordering, wanneer de inlichtingen- en veiligheidsdiensten gegevens verkrijgen die beschermd worden door ofwel het beroepsgeheim zoals voorzien in het artikel 458 van het Strafwetboek, ofwel het geheim van de informatiebronnen van de journalisten bedoeld in de wet van 30 december 1963 betreffende de erkenning en de bescherming van de titel van beroepsjournalist, waken ze erover dat deze gegevens behandeld, geanalyseerd en geëxploiteerd worden rekening houdend met deze beschermingen.
Par dérogation à l'article 29 du Code d'instruction criminelle lorsque les services de renseignement et de sécurité obtiennent des données protégées par le secret professionnel prévu à l'article 458 du Code pénal ou protégées par le secret des sources d'information des journalistes visés par la loi du 30 décembre 1963 relative à la reconnaissance et à la protection du titre de journaliste professionnel, ils veillent à ce que ces données soient traitées, analysées et exploitées dans le respect de ces protections.

Dergelijke bescherming kan ook enkel maar beperkt blijven tot het bestraffen van een eventuele schending van het zakengeheim, ofwel strafrechtelijk, zoals bijvoorbeeld op basis van artikel 309 van het Strafwetboek, ofwel burgerrechtelijk of commercieel, zoals bepaald in artikel 17 van de wet van 3 juli 1978 betreffende de arbeidsovereenkomsten of nog, in artikel 95 van de wet van 6 april 2010 betreffende marktpraktijken en consumentenbescherming.
Cette protection ne peut également que se limiter à sanctionner une éventuelle violation de ce secret, soit par la voie pénale, comme par exemple en application de l’article 309 du Code pénal, soit par la voie civile et commerciale comme le stipule l’article 17 de la loi du 3 juillet 1978 sur le contrat de travail ou encore l’article 95 de la loi du 6 avril 2010 concernant les pratiques du marché et la protection des consommateurs.

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel hem een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een rechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de rechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken.
Lorsque l'auteur d'un même fait peut être puni de manière alternative, c'est-à-dire lorsque, pour les mêmes faits, il peut, soit être renvoyé devant le tribunal correctionnel, soit se voir infliger une amende administrative contre laquelle un recours lui est offert devant un tribunal, la Cour a jugé qu'un parallélisme doit en principe exister entre les mesures d'individualisation de la peine : lorsque, pour les mêmes faits, le tribunal correctionnel peut infliger une amende inférieure au minimum légal s'il existe des circonstances atténuantes (article 85 du Code pénal) ou lorsqu'il peut accorder un sursis (loi du 29 juin 1964), le tribunal, saisi du recours dirigé contre la décision d'infliger une sanction administrative, doit en principe disposer des mêmes possibilités d'individualisation de la peine.

Ten eerste op strafgebied (artikel 432 van het Strafwetboek): ouders die wetens en willens rechterlijke beslissingen negeren over het omgangsrecht van hun kinderen, riskeren op basis van dit artikel een vervolging en veroordeling: - ofwel op basis van (herhaalde) klacht bij de politie of het neerleggen van een klacht met burgerlijke partijstelling voor de onderzoeksrechter; - ofwel door rechtstreekse dagvaarding.
Une première possibilité consiste à intenter une action au pénal (article 432 du Code pénal): les parents qui omettent sciemment de respecter les décisions d'un juge concernant le droit de visite de leurs enfants risquent des poursuites et une condamnation sur la base de cet article: - soit sur la base d'une plainte (répétée) auprès de la police ou d'une plainte avec constitution de partie civile devant le juge d'instruction; - soit sur la base d'une citation directe.

« Elke instelling van openbaar nut en elke vereniging die op de datum van de feiten sinds minstens vijf jaar rechtspersoonlijkheid bezit en volgens haar statuten tot doel heeft ofwel de slachtoffers van sektarische praktijken te beschermen, ofwel geweld of mishandeling te voorkomen jegens elke persoon die kwetsbaar is ten gevolge van zijn leeftijd, zwangerschap, een ziekte dan wel een lichamelijk of geestelijk gebrek of onvolwaardigheid, kan, met instemming van het slachtoffer of zijn vertegenwoordiger, in rechte optreden in de gedingen waartoe de toepassing van de artikelen 142, 330bis, 347bis, 376, 377, 378, 380, 391bis, 405bis, 405ter, 410, 417ter, 417quater, 417quinquies, 422bis, 423 tot 430, 433, 433quater, 433septies, 433decies, 442bis, 442quater, 462, 463, 471, 493 en 496 van het Strafwetboek en artikel 77quater van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen aanleiding zou geven.
« Tout établissement d'utilité publique et toute association jouissant de la personnalité juridique depuis au moins cinq ans à la date des faits et se proposant par statut soit de protéger les victimes de pratiques sectaires, soit de prévenir la violence ou la maltraitance à l'égard de toute personne vulnérable en raison de son âge, d'un état de grossesse, d'une maladie, d'une infirmité ou d'une déficience physique ou mentale, peut avec l'accord de la victime ou de son représentant, ester en justice dans les procédures auxquelles donnerait lieu l'application des articles 142, 330bis, 347bis, 376, 377, 378, 380, 391bis, 405bis, 405ter, 410, 417ter, 417quater, 417quinquies, 422bis, 423 à 430, 433, 433quater, 433septies, 433decies, 442bis, 442quater, 462, 463, 471, 493 et 496 du Code pénal et de l'article 77quater de la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers.

Art. 43. Elke instelling van openbaar nut en elke vereniging die op de datum van de feiten sinds minstens vijf jaar rechtspersoonlijkheid bezit en volgens haar statuten tot doel heeft ofwel de slachtoffers van sektarische praktijken te beschermen, ofwel geweld of mishandeling te voorkomen jegens elke persoon die kwetsbaar is ten gevolge van zijn leeftijd, zwangerschap, een ziekte dan wel een lichamelijk of geestelijk gebrek of onvolwaardigheid, kan, met instemming van het slachtoffer of zijn vertegenwoordiger, in rechte optreden in de gedingen waartoe de toepassing van de artikelen 142, 330bis, 347bis, 376, 377, 378, 380, 391bis, 405bis, 405ter, 410, 417ter, 417quater, 417quinquies, 422bis, 423 tot 430, 433, 433quater, 433septies, 433decies, 442bis, 442quater, 462, 463, 471, 493 en 496 van het Strafwetboek en artikel 77quater van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen aanleiding zou geven.
Art. 43. Tout établissement d'utilité publique et toute association jouissant de la personnalité juridique depuis au moins cinq ans à la date des faits et se proposant par statut soit de protéger les victimes de pratiques sectaires, soit de prévenir la violence ou la maltraitance à l'égard de toute personne vulnérable en raison de son âge, d'un état de grossesse, d'une maladie, d'une infirmité ou d'une déficience physique ou mentale, peut avec l'accord de la victime ou de son représentant, ester en justice dans les procédures auxquelles donnerait lieu l'application des articles 142, 330bis, 347bis, 376, 377, 378, 380, 391bis, 405bis, 405ter, 410, 417ter, 417quater, 417quinquies, 422bis, 423 à 430, 433, 433quater, 433septies, 433decies, 442bis, 442quater, 462, 463, 471, 493 et 496 du Code pénal et de l'article 77quater de la loi du 15 décembre 1980 sur l'accès au territoire, le séjour, l'établissement et l'éloignement des étrangers.

Wanneer de dader van eenzelfde feit op een alternatieve wijze kan worden gestraft, dat wil zeggen wanneer hij, voor dezelfde feiten, ofwel naar de correctionele rechtbank kan worden verwezen ofwel een administratieve geldboete kan worden opgelegd waartegen hem een beroep wordt geboden voor een andere rechtbank dan een strafrechtbank, heeft het Hof geoordeeld dat er in beginsel een parallellisme moet bestaan tussen de maatregelen van individualisering van de straf : wanneer voor dezelfde feiten de correctionele rechtbank een boete kan opleggen die minder bedraagt dan het wettelijk minimum indien verzachtende omstandigheden aanwezig zijn (artikel 85 van het Strafwetboek) of wanneer uitstel kan worden toegekend (wet van 29 juni 1964), moet de arbeidsrechtbank, waarbij het beroep tegen de beslissing om een administratieve sanctie op te leggen aanhangig is gemaakt, in beginsel over dezelfde mogelijkheden van individualisering van de straf beschikken (arresten nrs. 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).
Lorsque l'auteur d'un même fait peut être puni de manière alternative, c'est-à-dire lorsque, pour les mêmes faits, il peut, soit être renvoyé devant le tribunal correctionnel, soit se voir infliger une amende administrative contre laquelle un recours lui est offert devant un tribunal non pénal, la Cour a jugé qu'un parallélisme doit en principe exister entre les mesures d'individualisation de la peine : lorsque, pour les mêmes faits, le tribunal correctionnel peut infliger une amende inférieure au minimum légal s'il existe des circonstances atténuantes (article 85 du Code pénal) ou lorsqu'il peut accorder un sursis (loi du 29 juin 1964), le tribunal du travail, saisi du recours dirigé contre la décision d'infliger une sanction administrative, doit en principe disposer des mêmes possibilités d'individualisation de la peine (arrêts n 40/97, 45/97, 128/99, 86/2007).