De door de Begrotingscommissie vastgestelde strategie staat volgens mij in het teken van de volgende principes: coherentie met de aanpak van de vorige jaren; het openhouden van alle mogelijke strategische opties voor het Parlement opdat tijdens de bemiddeling in november een eindbesluit kan worden genomen - niet door nu al het interinstitutioneel akkoord op te zeggen maar in plaats daarvan juist het flexibiliteitsinstrument maximaal te gebruiken -; waarborging van een geschikt algemeen niveau van betalingen; verzekering van een geschikt algemeen niveau van betalingen in de structuurfondsen; maximale ondersteuning van het streven naar de doelstellingen van Lissabon, via een verhoging van de kredieten voor het midden- en kleinbedrijf, ond
...[+++]erzoek, milieu en vooral het jeugdbeleid; verhoging van de financiële enveloppe in rubriek 4 voor extern optreden, waar het plafond het niet mogelijk maakt om zowel de van jaar tot jaar talrijker wordende noodsituaties - Afghanistan, Irak, Tsunami - als de traditionele prioriteiten van het Parlement te financieren.Je considère que la stratégie adoptée par la commission des budgets est basée sur les principes suivants: rester cohérent avec les approches des années précédentes; laisser toutes les options stratégiques possibles ouvertes au Parlement, pour qu’une décision finale puisse être adoptée durant la procédure de conciliation de novembre, sans annuler l’accord interinstitutionnel à ce moment-là, mais en faisant usage au maximum de l’instrument de flexibilité afin de défendre toutes nos priorités; garantir un niveau général de paiements adéquat; garantir un niveau général adéquat de paiements des Fonds structurels; offrir un soutien maximal à la réalisation des objectifs de Lisbonne en augmentant le financement accordé en faveur des petites et
...[+++] moyennes entreprises, de l’environnement, de la recherche et, en tout premier lieu, des politiques de jeunesse; accroître le montant des sommes engagées à la rubrique 4 (actions extérieures), dont le plafond ne permet pas de financer simultanément les actions relatives aux nouvelles catastrophes qui s’ajoutent chaque année aux précédentes - Afghanistan, Iraq, le tsunami - et les priorités traditionnelles du Parlement.
