De Noren voeren aan dat hun ontevredenheid deels was toe te schrijven aan het algehele gebrek aan absorptiecapaciteit (gemeenschappelijke fondsen, EVA, enz.) van de « nieuwe » lidstaten (de 10 + Bulgarije en Roemenië), en deels omdat ze het bedrag te hoog achtten (volgens de financiële mec
hanismen van de EER moet Noorwegen tot 2009 jaarlijks een bijdrage van 71 m
iljoen euro leveren voor Bulgarije en Roemenië) in vergelijking met de bijdragen van de lidstaten van de EU : Noorwe
gen verklaarde zich ...[+++]bereid de uitbreiding financieel te steunen, maar was van mening dat er geen enkele rechtsgrond voorhanden was om het te verplichten het Noorse financieel mechanisme weer vlot te trekken. Daarnaast was Noorwegen de mening toegedaan dat de gevorderde bedragen onredelijk hoog waren in vergelijking met de bijdrage van de lidstaten aan het cohesiefonds.Selon les arguments de la Norvège, leur mécontentement provenait d'une part, de l'incapacité d'absorption générale (fonds communautaires, AELE et c.) des « nouveaux » EM (les 10 + Bulgarie et Roumanie), et, d'autre part, de la som
me considérée comme trop importante (selon les mécanismes financiers de l'EEE, la Norvège devait contribuer à concurrence de 71 millions d'€ par
an, jusqu'en 2009, pour la Bulgarie et la Roumanie) par rapport aux contributions des États membres de l'UE: même si la Norvège se disait prête à participer financiè
...[+++]rement à l'élargissement, elle estimait qu'aucune base légale ne l' obligeait à renflouer le mécanisme financier norvégien, et que les montants demandés étaient déraisonnables en comparaison avec la contribution des EM au fond de cohésion.