Vertaling van "veroordeeld waren geweest " (Nederlands → Frans) :

Wat het Belgisch-Spaanse voorbeeld betreft, daar had de Dienst Vreemdelingenzaken vastgesteld dat een zeker aantal onderdanen van een derde land, die een verblijfsrecht hadden verkregen in Spanje, veroordeeld waren geweest wegens drugshandel.
Pour l'exemple belgo-espagnol, l'Office des Étrangers avait constaté qu'un certain nombre de ressortissants de pays tiers, ayant obtenu un droit de séjour en Espagne, avait été condamné pour des délits de vente de drogue.

Wat het Belgisch-Spaanse voorbeeld betreft, daar had de Dienst Vreemdelingenzaken vastgesteld (DVZ) dat een zeker aantal onderdanen van een derde land, die een verblijfsrecht hadden verkregen in Spanje, veroordeeld waren geweest wegens drugshandel.
Pour l'exemple belgo-espagnol, l'Office des Étrangers avait constaté qu'un certain nombre de ressortissants de pays tiers, ayant obtenu un droit de séjour en Espagne, avait été condamné pour des délits de vente de drogue.

­ De tweede heeft betrekking op het herstel in eer en rechten waarvoor is voorzien in de verplichting dat een dienst gespecialiseerd in de begeleiding en de behandeling van seksuele delinquenten een advies moet uitbrengen vooraleer een beslissing houdende herstel in eer en rechten wordt getroffen, wanneer de verzoeker veroordeeld is geweest wegens verkrachting of aanslag op de eerbaarheid gepleegd ten aanzien van minderjarigen of van meerderjarigen of wegens andere misdrijven van seksuele aard ingeval zij gepleegd zijn ten aanzien van minderjarigen of deze laatsten daarbij betrokken waren.
­ La deuxième mesure concerne la réhabilitation pour laquelle est prévue l'obligation de recueillir l'avis d'un service spécialisé dans la guidance et le traitement des délinquants sexuels avant toute décision de réhabilitation lorsque le requérant a été condamné pour viol ou attentat à la pudeur accomplis sur des mineurs ou des majeurs ou pour d'autres délits à caractère sexuel accomplis sur des mineurs ou qui ont impliqué leur participation.

Is de fungerend voorzitter het er niet mee eens dat, indien de EU destijds, in 2002, had gezegd het onacceptabel te vinden dat onze burgers zonder enige aanklacht of enige vorm proces in Guantanamo worden vastgehouden, zij dan allemaal misschien al vrij waren geweest, of zonodig berecht en veroordeeld waren?
La présidente en exercice du Conseil n’est-elle pas d’accord avec l’affirmation suivante: si l’UE avait déclaré en son temps en 2002 qu’il était inacceptable que ses citoyens soient détenus sans chef d’accusation ni procès à Guantánamo, ceux-ci seraient probablement tous libres à l’heure qu’il est, ou seraient jugés et condamnés si tel était leur destin?

Als die staat destijds samen met de andere opvolgerstaten van Joegoslavië tijdig was erkend door de buitenwereld was er geen gewelddadig UÇK ontstaan, waren de inwoners van Kosovo niet veroordeeld tot het opbouwen van criminele inkomstenbronnen en was er geen reden geweest voor de oorlog van 1999.
Si, à l’époque, le monde extérieur avait réagi à temps et reconnu cet État, de même que les autres héritiers de la Yougoslavie, aucun UÇK violent n’aurait vu le jour, les habitants du Kosovo n’auraient pas été condamnés à recourir au crime comme source de revenus, et la guerre de 1999 n’aurait pas eu de raison d’être.

Het Egyptische ministerie van Binnenlandse Zaken probeerde de schuld bij de Soedanezen te leggen en zei dat zij in paniek raakten en op de vlucht sloegen. Journalisten die ter plekke waren, berichten echter dat daarvan geen sprake is geweest. Als wij deze resolutie vandaag aannemen, sluit het Parlement zich aan bij een aantal vooraanstaande persoonlijkheden binnen de Verenigde Naties die deze gebeurtenissen reeds hebben veroordeeld.
Le ministère égyptien de l’intérieur a tenté de rejeter la faute sur les Soudanais, affirmant qu’ils avaient paniqué et tenté de fuir. Or, les journalistes présents sur place indiquent qu’il n’en est rien été.

Vóór de bij de wet van 10 februari 1994 ingevoerde wijziging kon het genot van uitstel enkel worden toegekend aan diegenen die waren veroordeeld tot een correctionele gevangenisstraf van maximum drie jaar, indien de betrokkenen voordien niet veroordeeld waren geweest tot een gevangenisstraf van meer dan zes maanden.
Avant la modification introduite par la loi du 10 février 1994, le bénéfice du sursis ne pouvait être accordé qu'aux condamnés à une peine correctionnelle d'emprisonnement de trois ans au maximum, si l'intéressé n'avait pas été condamné antérieurement à une peine de plus de six mois de prison.

3. Maken de artikelen 220, 221 en 224 van de algemene wet inzake douanen en accijnzen (koninklijk besluit van 18 juli 1977 houdende coördinatie van de algemene bepalingen inzake douanen en accijnzen, bekrachtigd door de wet van 6 juli 1978) een schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel, in zoverre deze bepalingen aldus worden gelezen dat de daarin voorziene verbeurdverklaring een zakelijk karakter heeft, meer bepaald omdat zij kan worden uitgesproken zonder dat daarbij een onderscheid gemaakt moet worden tussen het geval waarin de zaken eigendom zijn van de veroordeelden en het geval waarin zij eigendom zijn van derden, zelfs al zouden deze laatsten vreemd zijn aan de fraude, onwetend geweest zijn van de fraude of daarvan vrijgesproken zijn, terwijl algemeen, inzake bijzondere verbeurdverklaring, de vereiste wordt gesteld dat de zaken die het voorwerp uitmaken van het misdrijf en de zaken die gediend hebben of die bestemd waren tot het plegen van het misdrijf slechts verbeurdverklaard kunnen worden indien zij de eigendom zijn van de veroordeelde (artikel 42, 1°, van het Strafwetboek) ?
3. Les articles 220, 221 et 224 de la loi générale relative aux douanes et accises (arrêté royal du 18 juillet 1977 portant coordination des dispositions générales relatives aux douanes et accises, confirmé par la loi du 6 juillet 1978) violent-ils le principe constitutionnel d'égalité en tant que ces dispositions sont interprétées en ce sens que la confiscation qui y est visée revêt un caractère réel, plus précisément parce que celle-ci peut être ordonnée sans qu'il faille distinguer entre la situation où les choses appartiennent aux condamnés et la situation où elles appartiennent à des tiers, même si ceux-ci sont étrangers à la fraude, n'ont pas eu connaissance de la fraude ou ont été acquittés de cette prévention, alors que, de manière générale, pour ce qui est de la confiscation spéciale, les choses qui forment l'objet de l'infraction et celles qui ont servi ou qui ont été destinées à la commettre ne peuvent être confisquées que si elles appartiennent au condamné (article 42, 1°, du Code pénal) ?

3. Maken de artikelen 220, 221 en 224 van de algemene wet inzake douanen en accijnzen (koninklijk besluit van 18 juli 1977 houdende coördinatie van de algemene bepalingen inzake douanen en accijnzen, bekrachtigd door de wet van 6 juli 1978) een schending uit van het grondwettelijk gelijkheidsbeginsel, inzoverre deze bepalingen aldus worden gelezen dat de daarin voorziene verbeurdverklaring een zakelijk karakter heeft, meer bepaald omdat zij kan worden uitgesproken zonder dat daarbij een onderscheid gemaakt moet worden tussen het geval waarin de zaken eigendom zijn van de veroordeelden en het geval waarin zij eigendom zijn van derden, zelfs al zouden deze laatsten vreemd zijn aan de fraude, onwetend geweest zijn van de fraude of daarvan vrijgesproken zijn, terwijl algemeen, inzake bijzondere verbeurdverklaring, de vereiste wordt gesteld dat de zaken die het voorwerp uitmaken van het misdrijf en de zaken die gediend hebben of die bestemd waren tot het plegen van het misdrijf slechts verbeurdverklaard kunnen worden indien zij de eigendom zijn van de veroordeelde (artikel 42, 1°, van het Strafwetboek) ?
3. Les articles 220, 221 et 224 de la loi générale relative aux douanes et accises (arrêté royal du 18 juillet 1977 portant coordination des dispositions générales relatives aux douanes et accises, confirmé par la loi du 6 juillet 1978) violent-ils le principe constitutionnel d'égalité en tant que ces dispositions sont interprétées en ce sens que la confiscation y visée revêt un caractère réel, plus précisément parce que celle-ci peut être ordonnée sans qu'il faille distinguer entre la situation où les choses appartiennent aux condamnés et la situation où elles appartiennent à des tiers, même si ceux-ci sont étrangers à la fraude, n'ont pas eu connaissance de la fraude ou en ont été acquittés, alors que, de manière générale, pour ce qui est de la confiscation spéciale, les choses qui forment l'objet de l'infraction et celles qui ont servi ou qui ont été destinées à la commettre ne peuvent être confisquées que si elles appartiennent au condamné (article 42, 1°, du Code pénal) ?