Vertaling van "verplicht kunnen voelen " (Nederlands → Frans) :

Zo wordt in het voorgestelde artikel 16 een wachtperiode van 6 maanden ingelast, om te verhinderen dat een vrouw in haar rouwfase zich zou verplicht kunnen voelen om haar overleden echtgenoot trouw te blijven of een dienst te bewijzen door hem alsnog een kind te schenken.
L'article 16 proposé instaure par exemple une période d'attente de six mois afin d'éviter que, pendant la période de deuil, la femme ne se sente obligée de rester fidèle à la mémoire de son conjoint décédé ou de lui rendre encore le service de mettre au monde un enfant à lui.

Dankzij die bepaling zal de strafrechter zich niet langer « moreel » verplicht voelen een strafrechtelijke veroordeling uit te spreken alleen maar om recht te kunnen geven op een burgerlijke schadevergoeding voor een burgerlijke rechtbank.
Par cette disposition, le juge pénal ne se sentira plus « moralement » obligé de condamner pénalement, uniquement pour ouvrir le droit à l'indemnisation civile devant le juge civil.

Professor doctor L. Verhofstadt-Denève (Universiteit Gent, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) verwoordt het als volgt : « Mijn standpunt is dat vanuit psychosociaal oogpunt het (1) een goede zaak zou zijn dat ouders dit kunnen officialiseren, wat naar alle waarschijnlijkheid het pijnlijke rouwproces zal verlichten; (2) maar het in geen geval een verplichte aangelegenheid mag worden waarbij ouders zich schuldig gaan voelen (of strafbaar zouden worden gesteld) indien zij hun doodgeboren kind niet zouden aangeven».
Le professeur L. Verhofstadt-Denève (Université de Gand, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) voit les choses comme suit: « D'un point de vue psychosocial, (1) il serait bon, selon moi, que les parents puissent officialiser leur situation, ce qui, selon toute vraisemblance, faciliterait leur douloureux travail de deuil (2). Il ne devrait toutefois s'agir, en aucun cas, d'une obligation qui aurait pour effet de les amener à se culpabiliser (ou à être sanctionnés) en cas de non-déclaration de leur enfant mort-né».

Professor doctor L. Verhofstadt-Denève (Universiteit Gent, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) verwoordt het als volgt : « Mijn standpunt is dat vanuit psycho-sociaal oogpunt het een goede zaak zou zijn dat ouders dit kunnen officialiseren, wat naar alle waarschijnlijkheid het pijnlijke rouwproces zal verlichten; maar het in geen geval een verplichte aangelegenheid mag worden waarbij ouders zich schuldig gaan voelen (of strafbaar zouden worden gesteld) indien zij hun doodgeboren kind niet zouden aangeven».
Le professeur L. Verhofstadt-Denève (Université de Gand, Department of Developmental, Personality and Social Psychology) voit les choses comme suit: « D'un point de vue psychosocial, il serait bon, selon moi, que les parents puissent officialiser leur situation, ce qui, selon toute vraisemblance, faciliterait leur douloureux travail de deuil. Il ne devrait toutefois s'agir, en aucun cas, d'une obligation qui aurait pour effet de les amener à se culpabiliser (ou à être sanctionnés) en cas de non-déclaration de leur enfant mort-né».

Oudere mensen die actief kunnen en willen blijven op de arbeidsmarkt, kunnen blijven bijdragen aan de ontwikkeling van de samenleving zonder zich daartoe verplicht te voelen.
Les personnes âgées capables et désireuses de rester actives sur le marché du travail peuvent encore contribuer au développement de la société, mais ne doivent pas se sentir obligées de le faire.