Vertaling van "verzet wel degelijk " (Nederlands → Frans) :

Omgekeerd zou een persoon die in het buitenland vertegenwoordigd was naar Belgisch recht wel degelijk als op tegenspraak veroordeeld worden beschouwd, hetgeen die persoon het recht op verzet ontneemt.
Inversement, une personne représentée à l'étranger conformément au droit belge serait considérée comme condamnée contradictoirement, ce qui la priverait de son droit de former opposition.

Dat de bepalingen wel degelijk tegen het algemeen belang van derden ingaan, blijkt uit het verzet tegen de voorgestelde bepalingen van patiëntenverenigingen, consumentenverenigingen en vrouwenbewegingen zoals de Nederlandse en Waalse vrouwenraad, Vrouw en Maatschappij en de liberale vrouwen.
L'opposition aux dispositions à l'examen affichée par les associations de patients, les associations de consommateurs et les mouvements féminins, tels que le Conseil des femmes francophones de Belgique, le Nederlandstalige Vrouwenraad, le groupe de travail Vrouw en Maatschappij et les Femmes libérales, démontre que ces dispositions sont bel et bien contraires à l'intérêt général de tiers.

Ten aanzien van een potentiële donor gaat het er wel degelijk om dat men zich ‘op het terrein’ moet afvragen of deze persoon, waarvan vermoedt wordt dat hij toestemt, een verzet heeft geuit.
Face à un donneur potentiel, il s’agit bien sur le terrain de se demander si cette personne présumée consentante a émis une opposition.

De Ministerraad doet in hoofdorde gelden dat de prejudiciële vraag niet pertinent zou zijn voor de oplossing van het geschil omdat de verwijzende rechter, door in zijn motieven aan te geven dat de voorlopige bewindvoerder door manoeuvres van de tegenpartij zou zijn verhinderd om verzet aan te tekenen, ervan zou uitgaan dat verzet wel degelijk een rechtsmiddel is dat voor die laatste openstaat; dat zou een onderzoek naar de grondwettigheid van een bepaling die in die zin wordt geïnterpreteerd dat zij dat verzet niet toestaat, overbodig maken.
Le Conseil des ministres fait valoir, à titre principal, que la question préjudicielle ne serait pas pertinente pour la résolution du litige parce que le juge a quo, en indiquant dans ses motifs que des manoeuvres de la partie adverse auraient empêché l'administrateur provisoire de faire opposition, considérerait donc que l'opposition est bel et bien une voie de recours ouverte à celui-ci; cela rendrait superflu l'examen de la constitutionnalité d'une disposition interprétée comme ne permettant pas cette opposition.

Indien de in het geding zijnde bepaling zo wordt begrepen dat het beroep tegen de maatregel van onmiddellijke stopzetting van de exploitatie bij de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg opschortend werkt, is het wel degelijk relevant om bij de vraag naar de bestaanbaarheid van die bepaling met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet de situatie te vergelijken van de partij die bij de rechtbank van eerste aanleg een beroep instelt tegen een administratieve geldboete, en die kan argumenteren over de vraag of de te nemen beslissing dienaangaande voorlopig uitvoerbaar zal zijn niettegenstaande verzet of hoger beroep, met de situatie van een partij - zoals de betrokkene in de zaak a quo - die bij de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg een beroep instelt tegen de maatregel van onmiddellijke stopzetting van de exploitatie en die zonder discussie zal worden geconfronteerd met een onmiddellijk uitvoerbare beslissing, ook al zou zij daartegen verzet of hoger beroep aantekenen.
Si la disposition en cause est interprétée en ce sens que le recours introduit devant le président du tribunal de première instance contre la mesure de cessation immédiate de l'exploitation est suspensif, il est effectivement pertinent, pour savoir si cette disposition est compatible avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de comparer la situation de la partie qui conteste une amende administrative devant le tribunal de première instance et qui peut présenter ses arguments sur la question de savoir si la décision à prendre sera exécutoire par provision nonobstant opposition ou appel, à la situation d'une partie - comme l'intéressé dans l'affaire soumise au juge a quo - qui introduit un recours devant le président du tribunal de première instance contre la mesure de cessation immédiate de l'exploitation et qui sera confrontée, sans discussion, à une décision immédiatement exécutoire, même si elle faisait opposition ou interjetait appel de cette décision.

« Vijandig » kan in die context enkel worden begrepen als een aanzetting tot schending van een vigerende rechtsnorm (onder meer het aanzetten tot het plegen van geweld en het verzet tegen de genoemde regels); het komt bovendien de hoge rechtscolleges waarvan de in het geding zijnde maatregel afhangt toe te onderzoeken of het voorwerp van die vijandigheid wel degelijk een beginsel is dat essentieel is voor het democratische karakter van het regime.
L' « hostilité » ne peut se comprendre dans ce contexte que comme une incitation à violer une norme juridique en vigueur (notamment, une incitation à commettre des violences et à s'opposer aux règles susdites); il appartient en outre aux hautes juridictions dont dépend la mesure en cause de vérifier que l'objet de cette hostilité est bien un principe essentiel au caractère démocratique du régime.

Het dictum en de motieven van het arrest nr. 74/98 doen overeenstemmen zou erop neerkomen overweging B.8 van het arrest nr. 24/97, waarin het Hof stelt : « Artikel 2 van het Gerechtelijk Wetboek verzet er zich tegen dat onder meer de bepalingen die, in dat Wetboek, over het akkoord tussen partijen handelen of sommige gevolgen afhankelijk stellen van het initiatief van de partijen, zouden worden toegepast in strafzaken, waarin de wilsautonomie van de privé-personen geen plaats heeft », in harmonie te brengen met het tweede onderdeel van het dictum van hetzelfde arrest, waarin het Hof verklaart dat het wel degelijk is « in zoverre, zoals aangegeven in B.8, de toepassing van die bepalingen verenigbaar is met de beginselen van de strafwetgeving » dat « de artikelen 43, 44 en 148 van het Wetboek van Strafvordering en de artikelen 962 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek, geïnterpreteerd in het licht van artikel 2 van het Gerechtelijk Wetboek, in die zin dat die bepalingen de door een strafrechter, handelend in de hoedanigheid van feitenrechter, aangestelde deskundige er niet van vrijstellen [.] de in de voormelde artikelen van het Gerechtelijk Wetboek vervatte regels betreffende het contradictoir karakter in acht te nemen, [.] de artikelen 10 en 11 van de Grondwet [niet schenden], noch afzonderlijk, noch in samenhang gelezen met artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens ».
Concilier le dispositif et les motifs de l'arrêt n° 74/98 reviendrait à mettre en harmonie le motif B.8 de l'arrêt n° 24/97, aux termes duquel la Cour énonce que « l'article 2 du Code judiciaire s'oppose à ce que, notamment, les dispositions qui, dans ce Code, se réfèrent à l'accord des parties ou subordonnent certains effets à leur initiative s'appliquent en matière pénale, où l'autonomie de la volonté des particuliers n'a pas de place », avec la seconde branche du dispositif de ce même arrêt dans lequel elle déclare que c'est bien « dans la mesure, indiquée au B.8, où leur application est compatible avec les principes du droit répressif » que « les articles 43, 44 et 148 du Code d'instruction criminelle et les articles 962 et suivants du Code judiciaire, interprétés à la lumière de l'article 2 du Code judiciaire comme ne dispensant pas l'expert désigné par un juge pénal agissant en qualité de juge du fond de respecter [.] les règles de la contradiction contenues dans les articles précités du Code judiciaire ne violent pas les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément ou combinés avec l'article 6 de la Convention européenne des droits de l'homme ».

In tegenstelling met wat de partijen Mattaigne en anderen beweren, bestaat wel degelijk een niet uitdrukkelijk opgeheven wetsbepaling (artikel 458 van het Strafwetboek, dat door de door een onderzoeksrechter aangestelde deskundige te verbieden het geheim karakter van het onderzoek te schenden, zich ertegen verzet dat dit type van deskundigenonderzoek noodzakelijkerwijze een contradictoir karakter zou hebben) in de zin van artikel 2 van het Gerechtelijk Wetboek, die toestaat elke toepassing van de regels van het Gerechtelijk Wetboek die de tegenspraak in het verloop van het in burgerlijke zaken bevolen deskundigenonderzoek regelen, op de deskundigenonderzoeken die in de voorafgaande fase van het strafproces worden bevolen, uit te sluiten.
Contrairement à ce que soutiennent les parties Mattaigne et autres, il existe bien une disposition légale non expressément abrogée (l'article 458 du Code pénal qui, en interdisant à l'expert désigné par un juge d'instruction de violer le caractère secret de l'instruction, s'oppose à ce que ce type d'expertise ait obligatoirement un caractère contradictoire) au sens de l'article 2 du Code judiciaire, qui permet d'exclure toute application aux expertises ordonnées dans la phase préliminaire du procès pénal des règles du Code judiciaire régissant la contradiction dans le déroulement de l'expertise ordonnée en matière civile.

Indien we de arresten van het Hof van Cassatie en de twee arresten van het hof van beroep te Gent toepassen, is iemand die wekelijks, in de vorm van een gebed of in een taal die door de politiediensten niet verstaan wordt, aanzet tot verzet tegen onze instellingen, die wekelijks aanzet tot het weigeren van bepaalde beslissingen en die wekelijks in een religieus gebouw zegt dat men eerst de godsdienstige wet moet volgen en pas nadien de burgerlijke, wel degelijk schuldig aan het aanzetten tot terroristische activiteiten.
Si nous appliquons les arrêts de la Cour de cassation et les deux arrêts de la Cour d'appel de Gand, celui qui chaque semaine, sous la forme d'une prière ou dans une langue que les services de police ne comprennent pas, incite à la rébellion contre nos institutions, qui chaque semaine incite à s'opposer à certaines décisions et qui chaque semaine proclame dans un édifice religieux que la loi religieuse prévaut sur la loi civile, celui-là est effectivement coupable d'incitation à des activités terroristes.